Voor de zomervakantie kreeg ik een tweet of een ander berichtje onder ogen dat verwees naar de MARC studie. De MARC studie, Measuring Athlete’s Risk of Cardiovascular events, is een promotieonderzoek van Thijs Braber waarbij wordt onderzocht of het toevoegen van een CT-scan van het hart aan het huidige sportmedisch onderzoek (SMA, rust-ECG en inspanningstest) de risico-inschatting op hart-en vaatziekten (waaronder sportgerelateerde acute hartdood) kan verbeteren bij klachtenvrije mannelijke sporters boven de 45 jaar die reeds een sportkeuring hebben ondergaan.
Dit onderzoek wordt in het UMC in Utrecht uitgevoerd middels een CT-scan.
Eerder heb ik al verhaald over de SMA test die ik hiervoor heb gedaan.
In een lang verleden heb ik in het kader van mijn HBO opleiding stage gelopen op de Universiteit Utrecht op De Uithof bij de afdeling fysica. Toen al regelmatig contact gehad met de studenten in Utrecht en over hun studies en promotieonderzoeken. Daar heb ik eens een presentatie bijgewoond over de ontwikkelingen van een nieuw apparaat waarmee de weke delen in het lichaam gescand kunnen worden. (we spreken over 1989). Tegenwoordig is dit apparaat alom bekend als MRI scanner.
Daar ik voor mijn idee voldoe aan de doelgroep voor de test heb ik me ook opgegeven voor dit onderzoek.
Eigenlijk is het onderzoek de combinatie van de SMA test en deze CT-scan waarbij natuurlijk ook allerlei formulieren met vragen moeten worden ingevuld. Zo willen ze me de volgende jaren ook volgen; verdere onderzoeken zijn er in principe niet meer nodig.
Aldus dinsdag in de CT-scan geweest. 8 uur al present en op de behandeltafel voor de scanner. Infuus voor de contrastvloeistof in mijn rechterarm en voor de rest rustig blijven liggen. Dit in tegenstelling tot de inspanningstest bij het SMA is dit prima vol te houden.
Het moment dat de contrastvloeistof in de aderen wordt gespoten is wel apart. Eén of twee hartslagen en je voelt het goedje door je hele lichaam stromen. Een apart warm gevoel in je lichaam is het gevolg.
Thijs Braber zal de CT-scan multidisciplinair bespreken met een radioloog, twee cardiologen en een epidemioloog, waarna een advies op maat volgt.
Het onderzoek focust zich vooral op vet- of kalkafzetting in de kransslagaders rondom het hart. Het vermoeden is dat dit de oorzaak kan zijn voor plotseling hartfalen bij verder gezonde sportende mannen.
Verder onderzoek zal zich richten op hoe dit eventueel onderkent kan worden met aanvullende onderzoeken tijdens of na de SMA test. Dus niet alleen ongezonde mensen worden verzocht aan dit onderzoek mee te doen; ook gezonde sporters kunnen deelnemen als referentiekader voor het onderzoek.
Voor mij is het een mooi controle moment voor het sporten; nu maar afwachten dat het met mijn hart allemaal goed is; mocht het niet zo zijn is er wellicht iets aan te doen en kunnen vervelende zaken voorkomen worden.
donderdag 26 september 2013
dinsdag 17 september 2013
Weekendje weg. Marathon Winterswijk
Heerlijk even een weekendje weg. Natuurlijk gecombineerd met het lopen van een leuke en mooie 'wedstrijd'. Wedstrijd staat hier tussen ' '. We zijn het weekend naar Winterswijk geweest waar een landschapsmarathon werd georganiseerd. Je mocht alleen of als duo aan deze marathon deelnemen.
Ienskje en een 7-tal anderen van de loopgroep hebben als duo deze marathon gelopen. Ik heb alleen genoten van deze 42 kilometers rondom Winterswijk.
Maar even beginnen bij afgelopen woensdag; ik heb last van de quadriceps (dijbeenspier) in mijn rechterbeen. Een bundeltje spieren bij de knie zitten in de stress en het hardlopen gaat niet fijn. Stukje sturing van de spieren loopt niet goed, waardoor het lopen niet fijn gaat.
Middels massage probeer ik de gespannen spier los te krijgen wat me deels wat lukt. De komende dagen goed aandacht hier aan besteden en hopen dat het voor zondag beter is. Rustig een beetje meelopen bij de training die ik woensdagavond geef gaat nog. Verder maar niet meelopen (maar dat hoeft ook niet als je trainer bent.)
Donderdagavond maar weer eens proberen. Rondje van 12km gaat nog, maar nu begint ook de bilspier te protesteren. Middels massage verder proberen de boel los te krijgen.
Vrijdag eigenwijs een rondje Nannewiid, maar na 10 km besluit ik de training te staken. Ik kan de tijd beter besteden aan de boel weer los te krijgen. Zowel de aanhechting bij de knie alsook aan de bilzijde protesteren hevig. Bij thuiskomst massage; een warm bad en daarna weer verder masseren. Met een tennisbal probeer ik druk te zetten op de bilspier en deze los te krijgen.
Zaterdagmorgen in de regen 'de buren' training geven en zelf toch maar weer geprobeerd mee te lopen.
Op een 'Start to Run' niveau loop ik 6 km mee. Dit gaat 'aardig' om het zo maar te zeggen. De knieaanhechting voel ik nu bijna niet; de bil behoorlijk. Om zo een marathon te gaan lopen morgen ???
Bij thuiskomst maar weer verder met masseren; zien de kramp er uit te krijgen.
Hoewel pijnlijk wordt het wel steeds beter.
Begin van de middag vertrekken we naar Winterswijk met de camper. Lekker een dag voor de wedstrijd vertrekken en even genieten van het weekend. Tegen drie uur arriveren we op een camping vlak bij Winterswijk. Snel de camper op een plekje parkeren waarna we naar Winterswijk fietsen. Even kijken waar de start is en hoe we daar zondag het gemakkelijkst kunnen komen.
In het centrum eten we een broodje waarna we via de toeristische route naar de camping fietsen. We verkennen alvast een deel van de route waar we morgen langs lopen.
's Avonds genieten we van de sauna. Voor €25,- mogen we (privé) de hele avond gebruik maken van de sauna. We weten niet of het goed is om naar de sauna te gaan voor een marathon, maar fijn is het wel.
Na de sauna in de camper de spieren nog masseren/losmaken. Het is niet minder geworden; ik ben positief gestemd voor morgen.
Zondagmorgen half acht trek ik de gordijnen van de camper open. Het ziet er erg mistig uit, maar na het wegvegen van het condens aan de binnenkant van de ramen lacht de hemelsblauwe lucht me toe. Wat een verschil in weer met gisteren. De zon schijnt strak en de wind is nagenoeg weg.
Na het ontbijt rijden we naar de sporthal waar de start is van de marathon. We vinden een mooi plekje voor de camper op 100 meter van de start waar we ook de andere 8 leden uit Heerenveen ontmoeten die vandaag meedoen.
Ik doe een kleine warming up voor de start om na te gaan hoe de spieren ervoor staan. Zo in eerste instantie gaat het goed; een beetje stram bij de knie nog.
10 uur starten we voor de marathon. Mijn doel is weer ongeveer 5' per kilometer te lopen. In de praktijk loop ik gemiddeld een paar seconden sneller, maar door af en toe te pauzeren kom ik uiteindelijk hier mooi op uit.
Na 15 kilometer is er een post ingericht bij Steakhouse Vivaldi. 'Even' een sparerib(je) opeten, genieten van de muziek en dan kalm aan weer verder. Over mooie, veelal onverharde paden volgt de route. Watermolen Berenschot is weer zo'n mooi punt te genieten. Even wandelen; de supporters gedag zeggen; de kinderen aan de kant een high five en de verkeersregelaars bedanken voor hun inzet. De weg over en weer verder naar het strandbad net onder Winterswijk. Hier staat de muziek gezellig een deuntje te spelen. Gezellig publiek doet de sfeer goed. We lopen een rondje om het zwembad om de route te vervolgen.
De route voert verder naar de Steengroeve op 30km. Net als bij de Sint-Pietersbergtrail lopen we hier over het fabrieksterrein door de groeve. Zo kun je een mooi kijkje nemen in de groeve. Naast water en sportdrank is hier ook een glas wijn te nuttigen en staat een bandje te spelen. Ook hier weer lekker veel publiek dat ons aangemoedigd.
De 30km zit erop en zo langzamerhand kan ik de laatste kilometers gaan aftellen. De benen beginnen wel wat zwaar aan te voelen, maar van de quadricep heb ik geen last. Ik kan het tempo gewoon handhaven zonder dat het me echt moeite kost. Af en toe zelf even versnellen als een team waar ik mee samenloop van loper wisselt. Ook dit gaat me goed af.
Bij de Bataafse Molen stop ik even. Vele anderen lopen 'gewoon' door. Ik stop voor de lekkere soep/bouillon die ze hier serveren. Ik trek een paar minuten uit om te genieten van de soep, maar ook van de molen die in werking is. Vanaf hier is het nog ongeveer 6km tot aan de finish. Als ik versnel zou ik de 42 km onder de 3u30 kunnen lopen, maar daar zie ik van af. Dat is vandaag het doel niet.
In het centrum van Winterswijk is de finish waar het ook gezellig druk is.
Bij de finish is van alles te krijgen; fruit, drinken, brood. Ook staan er hot-tubs op de markt voor de lopers.
Omdat ik toch nog een tijdje op de anderen moet wachten, duik ik hier een half uurtje in. Lekker even ontspannen in een warm bad; kletsen met andere lopers.
Na vijf uur komt de eerste groep uit Heerenveen met Ienskje binnen. Zij hebben er ook een gezellige loop van gemaakt.
Nawoord: Maandagavond met het 'looprondje met de buren' toch nog wel wat last van mijn rechterbeen. Dat zit nog niet helemaal goed; ik denk dat ik de fysio maar bel om na te gaan wat er mis is.
Ienskje en een 7-tal anderen van de loopgroep hebben als duo deze marathon gelopen. Ik heb alleen genoten van deze 42 kilometers rondom Winterswijk.
Maar even beginnen bij afgelopen woensdag; ik heb last van de quadriceps (dijbeenspier) in mijn rechterbeen. Een bundeltje spieren bij de knie zitten in de stress en het hardlopen gaat niet fijn. Stukje sturing van de spieren loopt niet goed, waardoor het lopen niet fijn gaat.
Middels massage probeer ik de gespannen spier los te krijgen wat me deels wat lukt. De komende dagen goed aandacht hier aan besteden en hopen dat het voor zondag beter is. Rustig een beetje meelopen bij de training die ik woensdagavond geef gaat nog. Verder maar niet meelopen (maar dat hoeft ook niet als je trainer bent.)
Donderdagavond maar weer eens proberen. Rondje van 12km gaat nog, maar nu begint ook de bilspier te protesteren. Middels massage verder proberen de boel los te krijgen.
Vrijdag eigenwijs een rondje Nannewiid, maar na 10 km besluit ik de training te staken. Ik kan de tijd beter besteden aan de boel weer los te krijgen. Zowel de aanhechting bij de knie alsook aan de bilzijde protesteren hevig. Bij thuiskomst massage; een warm bad en daarna weer verder masseren. Met een tennisbal probeer ik druk te zetten op de bilspier en deze los te krijgen.
Zaterdagmorgen in de regen 'de buren' training geven en zelf toch maar weer geprobeerd mee te lopen.
Op een 'Start to Run' niveau loop ik 6 km mee. Dit gaat 'aardig' om het zo maar te zeggen. De knieaanhechting voel ik nu bijna niet; de bil behoorlijk. Om zo een marathon te gaan lopen morgen ???
Bij thuiskomst maar weer verder met masseren; zien de kramp er uit te krijgen.
Hoewel pijnlijk wordt het wel steeds beter.
Begin van de middag vertrekken we naar Winterswijk met de camper. Lekker een dag voor de wedstrijd vertrekken en even genieten van het weekend. Tegen drie uur arriveren we op een camping vlak bij Winterswijk. Snel de camper op een plekje parkeren waarna we naar Winterswijk fietsen. Even kijken waar de start is en hoe we daar zondag het gemakkelijkst kunnen komen.
In het centrum eten we een broodje waarna we via de toeristische route naar de camping fietsen. We verkennen alvast een deel van de route waar we morgen langs lopen.
's Avonds genieten we van de sauna. Voor €25,- mogen we (privé) de hele avond gebruik maken van de sauna. We weten niet of het goed is om naar de sauna te gaan voor een marathon, maar fijn is het wel.
 |
| Koud bad. |
Zondagmorgen half acht trek ik de gordijnen van de camper open. Het ziet er erg mistig uit, maar na het wegvegen van het condens aan de binnenkant van de ramen lacht de hemelsblauwe lucht me toe. Wat een verschil in weer met gisteren. De zon schijnt strak en de wind is nagenoeg weg.
Na het ontbijt rijden we naar de sporthal waar de start is van de marathon. We vinden een mooi plekje voor de camper op 100 meter van de start waar we ook de andere 8 leden uit Heerenveen ontmoeten die vandaag meedoen.
Ik doe een kleine warming up voor de start om na te gaan hoe de spieren ervoor staan. Zo in eerste instantie gaat het goed; een beetje stram bij de knie nog.
10 uur starten we voor de marathon. Mijn doel is weer ongeveer 5' per kilometer te lopen. In de praktijk loop ik gemiddeld een paar seconden sneller, maar door af en toe te pauzeren kom ik uiteindelijk hier mooi op uit.
 |
| Finish Winterswijk |
De route voert verder naar de Steengroeve op 30km. Net als bij de Sint-Pietersbergtrail lopen we hier over het fabrieksterrein door de groeve. Zo kun je een mooi kijkje nemen in de groeve. Naast water en sportdrank is hier ook een glas wijn te nuttigen en staat een bandje te spelen. Ook hier weer lekker veel publiek dat ons aangemoedigd.
De 30km zit erop en zo langzamerhand kan ik de laatste kilometers gaan aftellen. De benen beginnen wel wat zwaar aan te voelen, maar van de quadricep heb ik geen last. Ik kan het tempo gewoon handhaven zonder dat het me echt moeite kost. Af en toe zelf even versnellen als een team waar ik mee samenloop van loper wisselt. Ook dit gaat me goed af.
Bij de Bataafse Molen stop ik even. Vele anderen lopen 'gewoon' door. Ik stop voor de lekkere soep/bouillon die ze hier serveren. Ik trek een paar minuten uit om te genieten van de soep, maar ook van de molen die in werking is. Vanaf hier is het nog ongeveer 6km tot aan de finish. Als ik versnel zou ik de 42 km onder de 3u30 kunnen lopen, maar daar zie ik van af. Dat is vandaag het doel niet.
In het centrum van Winterswijk is de finish waar het ook gezellig druk is.
Bij de finish is van alles te krijgen; fruit, drinken, brood. Ook staan er hot-tubs op de markt voor de lopers.
Omdat ik toch nog een tijdje op de anderen moet wachten, duik ik hier een half uurtje in. Lekker even ontspannen in een warm bad; kletsen met andere lopers.
Na vijf uur komt de eerste groep uit Heerenveen met Ienskje binnen. Zij hebben er ook een gezellige loop van gemaakt.
woensdag 4 september 2013
SMA en Monnikentocht
Afgelopen vrijdag ben ik bij het SMA Midden Nederland geweest voor een sport medische keuring.
Niet dat ik ongerust was over mijn medische toestand, maar eigenlijk heb ik nog nooit echt een SMA keuring ondergaan; wel eens een keuring van de Arbo dat er sterk op lijkt. Ik stuur wel atleten naar de sportarts voor een sportmedische keuring; dus nu zelf ook maar eens.
De keuze om naar SMA Midden Nederland te gaan was vanwege het feit dat ik de inspanningstest op een loopband wilde doen en niet op een fiets zoals deze meestal wordt gedaan.
In principe is de inspanningsproef op een fiets een hele goede methode om je inspanningszones en maximale hartslag te bepalen, maar voor hardlopers gaat dit vaak niet op.
Met de inspanningstest begin je kalm te lopen op de loopband en wordt iedere drie minuten het tempo opgevoerd. Dit gaat door tot je niet meer kunt en je aan je maximale hartslag zit.
Ondertussen wordt je hartslag en je ademhaling gemeten en bewaakt.
De test leert dat mijn vetverbranding in de lagere zones erg efficiënt verloopt en mijn omslagpunt zo rond de 172 slagen per minuut ligt.
Paar kentallen:
Gewicht 78kg (mocht niet minder worden)
Rust hartslag = 35
Max. hartslag = 179
Long volume = 7 l. (relatief 127%)
VO2max = 64
Ik ben zeer tevreden met deze resultaten; veel beter zal wel niet kunnen. Ik mocht de interval- en tempo trainingen en wedstrijden wel wat sneller lopen ;-).
Vorige week woensdag begon het idee een beetje te leven om zaterdag deel te nemen aan de Monnikentocht in Ter Apel.
Er liggen nog wel wat klusjes thuis te wachten, maar de Monnikentocht had ik al een paar jaar met een scheef oog naar gekeken om eens aan deel te nemen. Meestal vanwege de vakantieperiode, getraindheid maar ook andere leuke wedstrijden (Sneek-Bolsward-Sneek en ook de Aquaklimcross in Sibculo) kwam het er niet van.
Twee weken geleden gemakkelijk 37 km gelopen, dus nu 50 km op duurlooptempo moet ook kunnen; toch?
Ienskje begon er ook wat over na te denken; zij had een duurloop van 28 km in haar schema staan. 34 km Monnikentocht moest toch kunnen!?
Vrijdag de knoop doorgehakt en de tas ingepakt voor de Monnikentocht. Geen uitgebreide voorbereiding dus dit keer; tas inpakken en lopen maar. We zien wel. Ook wel eens leuk om zo ontspannen aan een start te verschijnen. Niet moeilijk doen over voeding, taperen en rust.
Zaterdag vroeg uit de veren op weg naar Ter Apel. De snelweg naar Emmen is grotendeels leeg. Af en toe een auto in de verte. Rond half negen arriveren we in Ter Apel. Inschrijven, (verkeerd) startnummer opspelden, toilet bezoek, wat praten met andere lopers en voordat we het doorhebben mogen we ook alweer vertrekken.
Meestal sta ik bij de start in de voorste geledingen; dit keer niet. In een voor mij rustig tempo loop ik de eerste kilometers. Warming-up niet gedaan voor de start; dit moet in de eerste kilometers maar wat gebeuren. Wat dynamische oefeningen en na twee kilometer kan het tempo iets omhoog. Doel is vandaag gemiddeld een tempo van 12 km/u te lopen; Dit is 5'00/km. Geen hartslagmeter mee vandaag; wel de GPS om het tempo te bewaken. Tot de 22 km (waar de 34 en 50 km routes zich splitsen) loop ik met Ydo samen. Mooi rond het tempo van 5'00/km. Ydo gaat rechtdoor voor zijn 34 km; ik sla met een Duitse loper linksaf voor de 50 km. Blijkt dat we aan kop lopen; maar ook dat de organisatie nog niet op ons had gerekend. De voorfietser was nog niet klaar en de controle op 34/50 km lopers ook nog niet. Verwarring werd nog groter toen bleek dat ik een 'verkeerd' startnummer had. Foutje bij het inschrijven doordat ik de startnummers van Ienskje en mijzelf tegelijk had opgehaald en er daardoor een foutje in de uitgifte was geslopen. Ik had startnummer 116, maar had een nummer onder de 100 moeten hebben voor de 50 km lopers. Hierdoor stond ik niet op de lijst met 50 km lopers.
Dit is allemaal netjes opgelost door de organisatie. Dat is ook het mooie met zo'n loop; je stopt even, bespreekt wat en hoe en gaan gezellig weer verder.
Na 27 km bemerkte ik dat mijn Duitse medeloper het wat zwaarder begon te krijgen en dat hij het tempo iets moest laten zakken. Tot de post bij 35 km hebben we samen opgelopen; met een high five heb ik daar afscheid van hem genomen en ben alleen op eigen tempo (weer iets onder de 5'00/km) verder gegaan.
De Monnikentocht is geen wedstrijd; het is een landschapssloop; bedoeld om je kennis te laten maken met oost-Groningen. Een voor ons onbekend gebied, maar schitterend mooi om zo eens doorheen te lopen en te genieten. De route gaat grotendeels over onverharde paden en/of kleine fietspaden door de natuur of zandpaden bij de kanalen langs. Dorpsnamen waar je nog nooit van gehoord hebt zie je op de borden en paddenstoelen staan (Veele, Jipsingboertange, Wollinghuizen). Zelf nog heide gezien in Groningen. Dus wie ooit nog eens gewoon een mooie loop door een mooie omgeving wil lopen is deze loop zeer aan te raden.
De laatste 15 km gezellig samen met de fietsster afgelegd. Beetje praten; bij de posten even stoppen voor wat cola, banaan of koek en een zout koekje. Het lopen gaat me erg goed af. Af en toe zelf even de handrem erop om niet te snel te gaan. Een tempo van < 4'50 is niet de bedoeling. Af en toe gaat het 4'45.
Na de laatste post op 45 km kijk ik vooruit om te zien of ik misschien de laatste lopers van de 34 km zie. Rekenkundig zou het kunnen dat ik Ienskje achterop kom. Echter zover ik kan zien zie ik niemand hardlopen; alleen een paar wandelaars die er vandaag ook zijn. Drie km voor de finish bij een bruggetje de fietsster even helpen met haar fiets en daarna is Bourtange in zicht. We lopen met een boog eerst om Bourtange heen om op het plein in Bourtange te finishen. Bij het binnenlopen van Bourtange meen ik Ienskje in de verte op het plein te zien. Nog 200 meter en ik finish ook. Ienskje blijkt ook net gefinisht te zijn en staat bij de verzorging na de finish. Allebei hebben we 4 uur en 9 minuten gelopen. Ienksje een paar seconden meer en ik 43 seconden. Mijn Duitse medeloper finisht 8 minuten later en wordt tweede.
Bij de camping in Bourtange mogen we gebruik maken van de douches en na een busreis van 20 km terug naar Ter Apel gaan we weer naar huis. We hebben een mooie dag gehad en een mooi stukje van Oost-Groningen gezien. Een aanrader aan eenieder om dit ook eens te doen.
Uitslag van de Monnikentocht.
PS. Door het relatief rustige gelopen tempo (voor mij dan) van 5'00/km i.p.v. anders 4'00/km wedstrijdtempo zondag bijna nergens last van. Een beetje stramme kuitspieren herinneren me eraan zoveel kilometers te hebben gelopen. Natuurlijk blijven de herinneringen.
Nu een week lekker trainen, a.s. weekend wat kortere snellere duurlopen (+/- 20 km) en daarna 15 september in Winterswijk 42 km.
Niet dat ik ongerust was over mijn medische toestand, maar eigenlijk heb ik nog nooit echt een SMA keuring ondergaan; wel eens een keuring van de Arbo dat er sterk op lijkt. Ik stuur wel atleten naar de sportarts voor een sportmedische keuring; dus nu zelf ook maar eens.
De keuze om naar SMA Midden Nederland te gaan was vanwege het feit dat ik de inspanningstest op een loopband wilde doen en niet op een fiets zoals deze meestal wordt gedaan.
In principe is de inspanningsproef op een fiets een hele goede methode om je inspanningszones en maximale hartslag te bepalen, maar voor hardlopers gaat dit vaak niet op.
Met de inspanningstest begin je kalm te lopen op de loopband en wordt iedere drie minuten het tempo opgevoerd. Dit gaat door tot je niet meer kunt en je aan je maximale hartslag zit.
Ondertussen wordt je hartslag en je ademhaling gemeten en bewaakt.
De test leert dat mijn vetverbranding in de lagere zones erg efficiënt verloopt en mijn omslagpunt zo rond de 172 slagen per minuut ligt.
Paar kentallen:
Gewicht 78kg (mocht niet minder worden)
Rust hartslag = 35
Max. hartslag = 179
Long volume = 7 l. (relatief 127%)
VO2max = 64
Ik ben zeer tevreden met deze resultaten; veel beter zal wel niet kunnen. Ik mocht de interval- en tempo trainingen en wedstrijden wel wat sneller lopen ;-).
Vorige week woensdag begon het idee een beetje te leven om zaterdag deel te nemen aan de Monnikentocht in Ter Apel.
Er liggen nog wel wat klusjes thuis te wachten, maar de Monnikentocht had ik al een paar jaar met een scheef oog naar gekeken om eens aan deel te nemen. Meestal vanwege de vakantieperiode, getraindheid maar ook andere leuke wedstrijden (Sneek-Bolsward-Sneek en ook de Aquaklimcross in Sibculo) kwam het er niet van.
Twee weken geleden gemakkelijk 37 km gelopen, dus nu 50 km op duurlooptempo moet ook kunnen; toch?
Ienskje begon er ook wat over na te denken; zij had een duurloop van 28 km in haar schema staan. 34 km Monnikentocht moest toch kunnen!?
Vrijdag de knoop doorgehakt en de tas ingepakt voor de Monnikentocht. Geen uitgebreide voorbereiding dus dit keer; tas inpakken en lopen maar. We zien wel. Ook wel eens leuk om zo ontspannen aan een start te verschijnen. Niet moeilijk doen over voeding, taperen en rust.
Zaterdag vroeg uit de veren op weg naar Ter Apel. De snelweg naar Emmen is grotendeels leeg. Af en toe een auto in de verte. Rond half negen arriveren we in Ter Apel. Inschrijven, (verkeerd) startnummer opspelden, toilet bezoek, wat praten met andere lopers en voordat we het doorhebben mogen we ook alweer vertrekken.
Meestal sta ik bij de start in de voorste geledingen; dit keer niet. In een voor mij rustig tempo loop ik de eerste kilometers. Warming-up niet gedaan voor de start; dit moet in de eerste kilometers maar wat gebeuren. Wat dynamische oefeningen en na twee kilometer kan het tempo iets omhoog. Doel is vandaag gemiddeld een tempo van 12 km/u te lopen; Dit is 5'00/km. Geen hartslagmeter mee vandaag; wel de GPS om het tempo te bewaken. Tot de 22 km (waar de 34 en 50 km routes zich splitsen) loop ik met Ydo samen. Mooi rond het tempo van 5'00/km. Ydo gaat rechtdoor voor zijn 34 km; ik sla met een Duitse loper linksaf voor de 50 km. Blijkt dat we aan kop lopen; maar ook dat de organisatie nog niet op ons had gerekend. De voorfietser was nog niet klaar en de controle op 34/50 km lopers ook nog niet. Verwarring werd nog groter toen bleek dat ik een 'verkeerd' startnummer had. Foutje bij het inschrijven doordat ik de startnummers van Ienskje en mijzelf tegelijk had opgehaald en er daardoor een foutje in de uitgifte was geslopen. Ik had startnummer 116, maar had een nummer onder de 100 moeten hebben voor de 50 km lopers. Hierdoor stond ik niet op de lijst met 50 km lopers.
Dit is allemaal netjes opgelost door de organisatie. Dat is ook het mooie met zo'n loop; je stopt even, bespreekt wat en hoe en gaan gezellig weer verder.
Na 27 km bemerkte ik dat mijn Duitse medeloper het wat zwaarder begon te krijgen en dat hij het tempo iets moest laten zakken. Tot de post bij 35 km hebben we samen opgelopen; met een high five heb ik daar afscheid van hem genomen en ben alleen op eigen tempo (weer iets onder de 5'00/km) verder gegaan.
De Monnikentocht is geen wedstrijd; het is een landschapssloop; bedoeld om je kennis te laten maken met oost-Groningen. Een voor ons onbekend gebied, maar schitterend mooi om zo eens doorheen te lopen en te genieten. De route gaat grotendeels over onverharde paden en/of kleine fietspaden door de natuur of zandpaden bij de kanalen langs. Dorpsnamen waar je nog nooit van gehoord hebt zie je op de borden en paddenstoelen staan (Veele, Jipsingboertange, Wollinghuizen). Zelf nog heide gezien in Groningen. Dus wie ooit nog eens gewoon een mooie loop door een mooie omgeving wil lopen is deze loop zeer aan te raden.
De laatste 15 km gezellig samen met de fietsster afgelegd. Beetje praten; bij de posten even stoppen voor wat cola, banaan of koek en een zout koekje. Het lopen gaat me erg goed af. Af en toe zelf even de handrem erop om niet te snel te gaan. Een tempo van < 4'50 is niet de bedoeling. Af en toe gaat het 4'45.
Na de laatste post op 45 km kijk ik vooruit om te zien of ik misschien de laatste lopers van de 34 km zie. Rekenkundig zou het kunnen dat ik Ienskje achterop kom. Echter zover ik kan zien zie ik niemand hardlopen; alleen een paar wandelaars die er vandaag ook zijn. Drie km voor de finish bij een bruggetje de fietsster even helpen met haar fiets en daarna is Bourtange in zicht. We lopen met een boog eerst om Bourtange heen om op het plein in Bourtange te finishen. Bij het binnenlopen van Bourtange meen ik Ienskje in de verte op het plein te zien. Nog 200 meter en ik finish ook. Ienskje blijkt ook net gefinisht te zijn en staat bij de verzorging na de finish. Allebei hebben we 4 uur en 9 minuten gelopen. Ienksje een paar seconden meer en ik 43 seconden. Mijn Duitse medeloper finisht 8 minuten later en wordt tweede.
Bij de camping in Bourtange mogen we gebruik maken van de douches en na een busreis van 20 km terug naar Ter Apel gaan we weer naar huis. We hebben een mooie dag gehad en een mooi stukje van Oost-Groningen gezien. Een aanrader aan eenieder om dit ook eens te doen.
Uitslag van de Monnikentocht.
PS. Door het relatief rustige gelopen tempo (voor mij dan) van 5'00/km i.p.v. anders 4'00/km wedstrijdtempo zondag bijna nergens last van. Een beetje stramme kuitspieren herinneren me eraan zoveel kilometers te hebben gelopen. Natuurlijk blijven de herinneringen.
Nu een week lekker trainen, a.s. weekend wat kortere snellere duurlopen (+/- 20 km) en daarna 15 september in Winterswijk 42 km.
Abonneren op:
Posts (Atom)