Over hardlopers v.s. traillopers en ultralopers v.s. ultratrailers.
Over hardlopers
zullen de minste misverstanden zijn wat dit betekend: mensen die aan hardlopen
doen in welke hoedanigheid dan ook. In wezen zijn we allemaal hardlopers: waar
en hoe we ook lopen. Op een atletiekbaan, op de weg of in het bos of park.
Allemaal delen we de passie voor het hardlopen om onze grenzen te verleggen;
nieuwe uitdagingen aan te gaan of gewoon gezellig voor de gezondheid bezig te
zijn.
Traillopers daarentegen
zoeken de off-road paden op. Gruwen van asfalt en atletiekbanen. Het liefst
dwalen ze door de bossen zonder route of wat dan ook. Heuvels en ook bergen
zien zij als mooie uitdaging. Gelopen tijden doen minder ter zake. Een 30km
trail in Fryslan is niet te vergelijken met dezelfde afstand in
Zuid-Limburg met al de heuvels. Het
tijdsverschil kan zomaar 15 tot 30 minuten verschillen. Het wedstrijdaspect
speelt minder bij de trailers. Het gaat om de beleving en het onderweg zijn.
Trailroutes
worden doorgaans aangegeven met pijltjes en linten waar bij een wegwedstrijd veel vrijwilligers
onderweg de richting aangeven. Bij de wegwegstrijden heb je om de 5 tot 7 km
een drinkpost met water en soms sportdrank. Als de afstand groter is wordt er
iets van gezegd. De hardlopers pakken al hardlopend een bekertje water en
proberen dit al hardlopend op te drinken. Bij de trails stoppen de lopers bij
de verzorgingsposten om ‘rustig’ even wat te drinken, als ze al wat drinken
want de meesten hebben een ‘camelbag’ met drinken op de rug. De
verzorgingsposten bij de trails zijn meestal goed toeberust met eten. Winegums,
dropjes, chips, koeken, fruit, er is van alles te krijgen. De trailers nemen de tijd om zich te goed te
doen aan al dat eten. Dat het tijd neemt wordt op de koop toegenomen. Een ander
groot verschil is dat het zo af en toe lijkt dat bij trails verkeerd lopen
erbij hoort. Iets van risico van het vak. Op de weg is het not done en wordt er
geklaagd als een wedstrijd 500m langer is. Dit is inherent aan het feit dat hardlopers
op de weg meer voor de prestatie gaan.
Dan nog het verschil tussen ultralopers en ultratrailers.
Ultra staat voor afstanden verder dan de marathonafstand van
42km. Naar mijn mening zit er een groot verschil ultralopen en ultratrails.
Ultralopen hebben een paar geëigende afstanden van 50km, 50mijl, 100km of
100mijl. Dit zijn afstanden die bij de ultratrails ook weer vaak voorkomen.
Ultralopen kennen echter ook tijdlopen van 6, 12 of 24 uur. Deze ken je bij de
trails niet. Bekende ultralopen in Nederland zijn b.v. de 100km van Winschoten en
de 6 uur van Steenbergen. In Winschoten worden rondes van 10km gelopen. 6 uur
lopen worden soms op een atletiekbaan gelopen. Na een uur wordt van richting
gewisseld. Trailers zullen gruwen van dergelijke uitdagingen. Mentaal is het
erg zwaar om dit te volbrengen maar wordt toch gedaan. Ultratrailers zoeken
liever de uitdaging in de bergen. Ultra’s als de UTMB staat bij menig trailer
bovenaan de bucketlist. Een wedstrijd van 100mijl rondom het Mont Blanc massief
met 9600 hoogtemeters.
Naast overeenkomsten zijn er dus ook de nodige verschillen. De
wedstrijden en trainingen verschillen nogal, maar je merkt het ook aan de
lopers. De verschillende hardloopdisciplines vragen verschillende competenties van de lopers. (ultra) hardlopers
zijn meer bezig met zaken als hartslag en kilometertijden. (ultra) trailers
rekenen meer in kilometers en graag met hoogtemeters. Waar hardlopers het
liefst zo constant in snelheid lopen, bepaalt bij de trails het parcours het
tempo.
Er valt veel meer te zeggen. Key is dat we met ons allen genieten
van de sport; het hardlopen en daar een uitdaging in vinden. Voor de een de
prestatie, voor de ander een uitlaatklep. Zo zijn er nog 101 redenen te
bedenken om te hardlopen die een ieder voor zichzelf mag maken. Wat is de
jouwe?
