Na een periode kwakkelen de afgelopen maanden geven de spieren zich bijna gewonnen. Langzaam trekt de stress uit de spieren weg en gaat het hardlopen steeds beter. Nog steeds niet intensief, maar de duur gaat steeds beter. Alleen de rug blijft wat langer naijlen voordat deze zich gewonnen geeft. Met hulp van de fysiotherapeut wordt dit ook steeds beter, al is het nog wel wat wisselvallig. Braaf en goed de opgedragen oefeningen blijven doen zorgen voor verdere verbetering.
In mijn achterhoofd wilde ik nog steeds deelnemen aan de Vuurtorentrail op Ameland (60km).
Daarom per week bekijken wat er nodig is qua training om dit te kunnen realiseren op basis van wat er mogelijk was. Een week voor de trail zo met de loopgroep van de vereniging die in voorbereiding zijn op een marathon een duurloop gemaakt van 40km.
Dit gaf me wel de hoop om op Ameland in ieder geval te kunnen starten. Presteren hoeft niet, want dat zit er toch niet in met deze trainingsachterstand zonder de nodige intensieve en kracht/heuveltrainingen. Lekker flink wat uren onderweg zijn en maar zien of het eventueel ergens strandt.
In de dagen voor de trail steeds nog wel wat last van de rug; vooral stijfheid van een tweetal wervels, maar geen belemmering om te lopen. Van de spieren in de benen, lies, heup en bil heb ik geen last.
Zo starten we met een 50 andere trailrunners zondagmorgen om 8 uur voor de 60km over Ameland.
De eerste (en laatste) paar honderd meter gaan nog over het asfalt, maar voor de rest is alles onverhard. Veelal over smalle konijnenpaden die smaller zijn dan mijn schoenen breed. Af en toe kom je in een wereld waarvan je denkt dat er zelfs nog nooit konijnen zijn geweest. Zo leeg is het er. Dat is volop genieten en waar we het voor doen.
Start van de vuurtorentrail |
Halverwege een hoog duin op |
rondje Ameland 60km |
Tijdens de trail en in de voorbereiding 1 fout(je) gemaakt. Ik had niet begrepen/opgenomen dat er bij de strandtent bij de vuurtoren nog een post was. Deze onderweg ook niet bewust waargenomen en daardoor hier niet even wat gegeten en gedronken. Een kilometer later bij het verlaten van het strand was het op, leeg. En kramp in de kuiten zat er aan te komen. Hardlopen zat er niet meer in, maar snel wandelen ging nog prima. Dan duurt het halen van de finish iets langer, maar je komt er vanzelf, en zo belangrijk is een tijd dan ook weer niet. Dus de laatste kilometers flink doorgewandeld en met 6uur12 over de finish.
Nu na deze lange trail geen last of reactie van rug en spieren. En dus nu maar inschrijven voor Limburgs Zwaarste volgende maand, 100km. Ietsie pietsie verder, maar minder technisch en lastig maar wel weer meer hoogtemeters. Hiervoor heb ik nu een 4-tal weken om me hier wat specifieker op voor te bereiden. Qua duur ben ik niet van plan nu nog meer te gaan doen. Nog wat met de marathongroep meetrainen (+ wat extra) dan moet het qua duur maar goed zijn.
Wel de trainingen qua intensiteit opvoeren. Weer wat interval- en heuveltraining zonder meteen weer te gek te gaan doen. Limburgs Zwaarste is weer een tussenstap naar de Eiger101 en de CCC101 in resp. juli en augustus. Daarvoor moet er nog wel het een en ander gebeuren, maar beetje bij beetje komt dat wel en er is nog even de tijd voor. Met de conditie zit het wel goed met de trail op Ameland met 6 uur.
Bedankt voor de vele respons die ik op deze blogs krijg onderweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten