Tja, wat moet ik over de Eigertrail zeggen. Eigenlijk ging het gewoon erg goed.
Geen spannende dingen, gewoon lekker lopen en vooral genieten van de schitterende bergen rondom Grindelwald met vooral de Eiger.
Het meest spannende voor de Eigertrail was de aanloop naar de Eiger toe. Ik heb al een tijdje wat last van mijn enkel die niet helemaal doet wat ik wil. Ik denk dat door de vele kilometers de afgelopen periode dat e.e.a. rust nodig heeft om lekker te herstellen van alle inspanningen.
Om deze reden de laatste weken niet veel en intensief meer getraind na de trail in de Vogezen. De focus even op herstel en voorbereiden op de Eiger om daar in ieder geval fit van start te kunnen gaan.
We waren een paar dagen voor de wedstrijd al in Grindelwald zodat we de omgeving alvast wat konden verkennen. O.a. door de 16km van de Eigertrail op donderdag al te gaan wandelen. Dan krijg je alvast wat een beeld van de paden en hoe e.e.a. erbij ligt.
Na deze verkenning had ik al wat het beeld van gemoedelijke Zwitserse Alpenweiden die er gerieflijk bij lagen. Maar meteen daarbij de kanttekening dat daar ook het gevaar in zit om het niet te onderschatten.
Op vrijdag het startnummer gehaald en de laatste voorbereidingen. Alles alvast klaarleggen en de wekker op kwart over vier. In verband met de weersverwachtingen (kans op onweer in de namiddag/avond) was de start een uur vervroegd en dus mochten we ons al om kwart voor zes opmaken voor de start. Het start/finish terrein lag op een kwartiertje wandelen van de camping en dus vertrokken we om kwart over vijf van de camping naar het dorp toe.
Ienskje zou nadat wij waren gestart met de kabelbaan naar de First toegaan alwaar de tweede post was van de wedstrijd.
Kortom kwart voor zes de start en op voor de eerste klim met bijna 1000D+ naar de Grosse Scheidegg. Niet al te lastig en voor een groot deel mooi single track. Doordat iedereen nog bij elkaar loopt is het nog druk op het smalle pad en heeft inhalen ook niet veel zin.
Bij de Grosse Scheidegg even een reepje en een stukje banaan en meteen maar verder. Water bijvullen is nog lang niet nodig.
Van de Grosse Scheidegg naar de first is het redelijk vlak; alleen het laatste stukje stijgt nog wat.
De post op de First bereik ik in een tijd van 2 uur. Vooraf had ik nog geen inschatting gemaakt hoe lang ik onderweg zou zijn voor deze 51km. Afgaande op tijden van bekenden die vorig jaar hadden meegelopen zou het wel eens iets van 8,5 à 9 uren kunnen worden. Nu over de eerste 14km 2 uur doen viel niet tegen; maar het is nog ver.
Ienskje stond me bij de First aan te moedigen en doet dit ook voor alle andere bekenden die aan de Eiger deelnemen, waaronder een aantal Nederlanders die vandaag de 101km lopen.
Na een korte stop op de First door naar de Bussalp en daarna als topper de Faulhorn. Het hoogste punt van vandaag met 2680m.
Het stuk naar de Bussalp was even wat lastig en had ook de eerste (kleine) afdaling in petto. Het is weer wennen om af te dalen want dat is nog steeds niet mijn ding; zeker niet als het technisch wordt. Al met al ben ik niet ontevreden met hoe het ging al moest is af en toe iemand voor laten gaan.
Bij de Bussalp is het tijd water bij te vullen en na een korte stop en nog wat extra eten en drinken staan we aan de voet van de Faulhorn. Vanaf de Bussalp is de Faulhorn ver boven je al te zien en weet je meteen waar je aan toe bent: omhoog.
In een gestaag maar niet onaardig tempo ga ik omhoog. Zo omhoog gaande weet ik toch weer een aantal atleten in te halen. Deze 700D+ weet ik te volbrengen in een 49'. Ik klok een tijd van 3.52' op de Faulhorn en ben daarmee 68e. Als ik dit zo weet door te zetten is een tijd onder de 8 uur mogelijk, al weet je natuurlijk niet hoe het tweede deel zal verlopen. Er is van alles mogelijk en het blijft een flinke afstand.
Bovenop de Faulhorn staan een paar bekenden van MudSweatTrails die de deelnemers aanmoedigt. Altijd leuk en motiverend.
Na de Faulhorn is het afdalen geblazen. Tevens verandert het terrein. Van glooiende doorgaande paden is het nu meer alpien terrein met vooral stenen en rotsen. Nog ergens 1 huisje onderweg en op een paar cruciale plaatsen een vrijwilliger van de organisatie om in geval van nood te kunnen helpen. Wat is het mooi om hier zo te lopen.
Zo af en toe verandert het terrein en is het weer aanpassen. Net in een iets ander ritme gaan lopen om toch soepel door te kunnen gaan. Als we in de buurt van de Schynigge Platte komen verandert het terrein weer wat. Over de kam lopend hebben we rechts een magnifiek uitzicht over Interlaken en over de meren Brienzersee en Thunersee.
Bij de Schynigge Platte zijn we op km 36 en is het nog een flink eind te gaan. Nu gaat het erop aankomen qua km. Bij de Schynigge Platte dus even goed eten en de hoeveelheid water in het racevest controleren. De volgende 10km is het nog flink afdalen naar Burglauern. Waar we tot Schynigge Platte nog boven de boomgrens liepen, dalen we nu af door de bossen. Smalle en lastige single tracks zijn nu ons deel. Door een weiland met koeien met de nodige vlaaien (niet die Limburgse) doen me denken aan thuis waar ik ook veel door de weilanden loop.
De laatste kilometers naar Burglauern gaan even wat rustiger als ik met Hans op kom te lopen. Hans is met MST mee en dit is zijn eerste ultratrail. Dat merkt hij door de nodige spierpijn in zijn bovenbenen die hem bijna doen verkrampen. Daar ik toch niet alle haast van de wereld heb en op vakantie ben blijf ik bij hem tot Burglauern.
In Burglauern is een uitgebreide post ingericht. Voor de E101 lopers is dit de post voor een kledingwissel en nog eens uitgebreid te kunnen eten. Ik zie zelf pannen met pasta staan. Ik doe me tegoed aan het nodige fruit. Vanaf hier is het nog een 7-tal kilometers tot aan de finish over een pad langs de rivier, ik schat met een 200 hoogtemeters waarvan het venijn in de staart zit. Ik voel me nog fit en besluit een poging te doen om binnen de 7,5 uur te finishen. Hiervoor heb ik nog een 48'. Dat moet te doen zijn zou je zeggen.
De eerste 5km gaan in een mooi tempo van 26'. Grindelwald en de sporthal met de finish is letterlijk in zicht. Helaas nog een kleine lus met een hele nare laatste steile klim (al is die maar 80D+) Toch nog even flink doorbijten om die 7,5 uur te halen. Niet treuzelen en ervoor gaan. Ook deze laatste klim kom ik weer boven en nu de laatste paar honderd meter door de winkelstraat naar de finish toe. Veel publiek juicht je toe en applaudisseerd. Kippenvel om zo over de finish te gaan. In een tijd van 7.28 ga ik over de finish. Wat een goed gevoel om zo over de finish te komen. Goed en sterk gelopen, niet al te veel tijd laten liggen en heerlijk genoten onderweg.
Geen spannende dingen, gewoon lekker lopen en vooral genieten van de schitterende bergen rondom Grindelwald met vooral de Eiger.
Het meest spannende voor de Eigertrail was de aanloop naar de Eiger toe. Ik heb al een tijdje wat last van mijn enkel die niet helemaal doet wat ik wil. Ik denk dat door de vele kilometers de afgelopen periode dat e.e.a. rust nodig heeft om lekker te herstellen van alle inspanningen.
Om deze reden de laatste weken niet veel en intensief meer getraind na de trail in de Vogezen. De focus even op herstel en voorbereiden op de Eiger om daar in ieder geval fit van start te kunnen gaan.
We waren een paar dagen voor de wedstrijd al in Grindelwald zodat we de omgeving alvast wat konden verkennen. O.a. door de 16km van de Eigertrail op donderdag al te gaan wandelen. Dan krijg je alvast wat een beeld van de paden en hoe e.e.a. erbij ligt.
Na deze verkenning had ik al wat het beeld van gemoedelijke Zwitserse Alpenweiden die er gerieflijk bij lagen. Maar meteen daarbij de kanttekening dat daar ook het gevaar in zit om het niet te onderschatten.
Op vrijdag het startnummer gehaald en de laatste voorbereidingen. Alles alvast klaarleggen en de wekker op kwart over vier. In verband met de weersverwachtingen (kans op onweer in de namiddag/avond) was de start een uur vervroegd en dus mochten we ons al om kwart voor zes opmaken voor de start. Het start/finish terrein lag op een kwartiertje wandelen van de camping en dus vertrokken we om kwart over vijf van de camping naar het dorp toe.
Ienskje zou nadat wij waren gestart met de kabelbaan naar de First toegaan alwaar de tweede post was van de wedstrijd.
 |
| voor de start |
Bij de Grosse Scheidegg even een reepje en een stukje banaan en meteen maar verder. Water bijvullen is nog lang niet nodig.
 |
| Grosse Scheidegg |
De post op de First bereik ik in een tijd van 2 uur. Vooraf had ik nog geen inschatting gemaakt hoe lang ik onderweg zou zijn voor deze 51km. Afgaande op tijden van bekenden die vorig jaar hadden meegelopen zou het wel eens iets van 8,5 à 9 uren kunnen worden. Nu over de eerste 14km 2 uur doen viel niet tegen; maar het is nog ver.
Ienskje stond me bij de First aan te moedigen en doet dit ook voor alle andere bekenden die aan de Eiger deelnemen, waaronder een aantal Nederlanders die vandaag de 101km lopen.
Na een korte stop op de First door naar de Bussalp en daarna als topper de Faulhorn. Het hoogste punt van vandaag met 2680m.
Het stuk naar de Bussalp was even wat lastig en had ook de eerste (kleine) afdaling in petto. Het is weer wennen om af te dalen want dat is nog steeds niet mijn ding; zeker niet als het technisch wordt. Al met al ben ik niet ontevreden met hoe het ging al moest is af en toe iemand voor laten gaan.
Bij de Bussalp is het tijd water bij te vullen en na een korte stop en nog wat extra eten en drinken staan we aan de voet van de Faulhorn. Vanaf de Bussalp is de Faulhorn ver boven je al te zien en weet je meteen waar je aan toe bent: omhoog.
 |
| Faulhorn |
Bovenop de Faulhorn staan een paar bekenden van MudSweatTrails die de deelnemers aanmoedigt. Altijd leuk en motiverend.
 |
| Marc Weening van MST |
Zo af en toe verandert het terrein en is het weer aanpassen. Net in een iets ander ritme gaan lopen om toch soepel door te kunnen gaan. Als we in de buurt van de Schynigge Platte komen verandert het terrein weer wat. Over de kam lopend hebben we rechts een magnifiek uitzicht over Interlaken en over de meren Brienzersee en Thunersee.
Bij de Schynigge Platte zijn we op km 36 en is het nog een flink eind te gaan. Nu gaat het erop aankomen qua km. Bij de Schynigge Platte dus even goed eten en de hoeveelheid water in het racevest controleren. De volgende 10km is het nog flink afdalen naar Burglauern. Waar we tot Schynigge Platte nog boven de boomgrens liepen, dalen we nu af door de bossen. Smalle en lastige single tracks zijn nu ons deel. Door een weiland met koeien met de nodige vlaaien (niet die Limburgse) doen me denken aan thuis waar ik ook veel door de weilanden loop.
De laatste kilometers naar Burglauern gaan even wat rustiger als ik met Hans op kom te lopen. Hans is met MST mee en dit is zijn eerste ultratrail. Dat merkt hij door de nodige spierpijn in zijn bovenbenen die hem bijna doen verkrampen. Daar ik toch niet alle haast van de wereld heb en op vakantie ben blijf ik bij hem tot Burglauern.
 |
| lekker |
De eerste 5km gaan in een mooi tempo van 26'. Grindelwald en de sporthal met de finish is letterlijk in zicht. Helaas nog een kleine lus met een hele nare laatste steile klim (al is die maar 80D+) Toch nog even flink doorbijten om die 7,5 uur te halen. Niet treuzelen en ervoor gaan. Ook deze laatste klim kom ik weer boven en nu de laatste paar honderd meter door de winkelstraat naar de finish toe. Veel publiek juicht je toe en applaudisseerd. Kippenvel om zo over de finish te gaan. In een tijd van 7.28 ga ik over de finish. Wat een goed gevoel om zo over de finish te komen. Goed en sterk gelopen, niet al te veel tijd laten liggen en heerlijk genoten onderweg.
