Rust

Qua trainingen en wedstrijden heb ik een globaal schema met daarin opgenomen wat ik aan wedstrijden wil gaan lopen in welke periode en wat ik daarnaast aan trainingen heb.
Daarna kijk ik aan het begin van de week naar de agenda, zowel die voor privé als zakelijk en bepaal ik wanneer ik welke training die week ga doen.
Tussendoor moet je dan maar herstellen en toewerken naar de volgende training.

Nu met het paasweekend (en dus wat extra vrije tijd) was dit eens andersom. Maandag een extra vrije dag die ik dubbel kon gebruiken: extra aan de studie en tegelijk goed (fysiek) uitrusten. Dan kun je terugrekenend daarvoor eens extra (zwaar) trainen.
Na de Vuurtorentrail vorige week had ik eerder gemeend niet te gekke trainingen te willen gaan doen en gewoon lekker door willen trainen. Echter het idee thuis van Ienskje naar Diever te gaan om daar te lopen hebben mijn plannen doen veranderen.
Zaterdag in Diever aan de bak voor door het lopen van een marathon en zondag met de vereniging een duurloop (30km) in aanloop voor de Slachtemarathon.
Dat zoiets zwaar zal worden kun je vooraf zo bedenken, maar de ultra's die straks op de kalender staan zullen dat ook zeker worden. Daarmee is het ook een flinke mentale training.

In het kort; in Diever goed en sterk gelopen met een negatieve split van 5'. Het was prachtig weer om te lopen, een schitterende omgeving en tot 28km samen met iemand anders kunnen lopen. Ik voelde me sterk en kon zowaar weer wat pushen.
Erg blij zo in 3'25 deze marathon te lopen.
Vervolgens is het de kunst om zo goed mogelijk te herstellen en vooral ook goed te eten en te drinken om de volgende dag 8 uur te starten voor een duurloop van 30km. Dus goed voor jezelf zorgen, eten, drinken en slapen.
en dan om 8 uur maar gewoon starten en zien hoe het gaat .....
De eerste paar kilometer is het even wat stram in de benen, maar op een gegeven moment gaat het ook wel weer, al is het niet zo snel als  bij de andere duurlopen, maar dat is ook niet de bedoeling. De eerste 20km gingen nog redelijk ook, maar daarna blij de laatste 10km's af te kunnen aftellen. Niet zozeer moe, maar de spieren in de benen die erg vermoeid zijn en protesteren. Gelukkig samen met nog een paar clubgenoten en dan loop je maar gewoon door, ondanks de zeer vermoeide protesterende benen. De kunst is nu en straks tijdens de ultra's toch door te lopen, ondanks de protesten van je benen (geld ook voor diegenen die straks de marathon gaan lopen). Wat dat betreft was dit een zware training dit weekend samen met de trail vorige week.

Van groot belang nu is om weer goed te herstellen, extra rust voordat je weer gaat trainen. De kunst is nu om middels supercompensatie beter te worden dan je eerder was. Dat is het doel van trainen en rusten.
Wat wandelen, fietsen en dribbelen is goed voor het herstel en afvoeren van de afvalstoffen, dus helemaal stilzitten moet je ook niet doen.
Een zwaar trainingsweekend als dit is niet gewoon in 'normale' trainingsschema's en ik wil dan ook zeggen: "don't try this at home". Dit soort trainingen is er voor de toplopers en kom je in trainingen voor ultra's tegen waar het dan weer specifiek voor is.

Ik ga nu eerst maar weer verder met de beentjes op de tafel verder met de studie.

Start in Diever

Drents Friese Wold

Sterk en happy, hier bij km 37.
Foto Janke van der Schaaf.

Weer flink bezig. Amelandtrail

Na een periode kwakkelen de afgelopen maanden geven de spieren zich bijna gewonnen. Langzaam trekt de stress uit de spieren weg en gaat het hardlopen steeds beter. Nog steeds niet intensief, maar de duur gaat steeds beter. Alleen de rug blijft wat langer naijlen voordat deze zich gewonnen geeft. Met hulp van de fysiotherapeut wordt dit ook steeds beter, al is het nog wel wat wisselvallig. Braaf en goed de opgedragen oefeningen blijven doen zorgen voor verdere verbetering.

In mijn achterhoofd wilde ik nog steeds deelnemen aan de Vuurtorentrail op Ameland  (60km). 

Daarom per week bekijken wat er nodig is qua training om dit te kunnen realiseren op basis van wat er mogelijk was. Een week voor de trail zo met de loopgroep van de vereniging die in voorbereiding zijn op een marathon een duurloop gemaakt van 40km. 

Dit gaf me wel de hoop om op Ameland in ieder geval te kunnen starten. Presteren hoeft niet, want dat zit er toch niet in met deze trainingsachterstand zonder de nodige intensieve en kracht/heuveltrainingen. Lekker flink wat uren onderweg zijn en maar zien of het eventueel ergens strandt. 

In de dagen voor de trail steeds nog wel wat last van de rug; vooral stijfheid van een tweetal wervels, maar geen belemmering om te lopen. Van de spieren  in de benen, lies, heup en bil heb ik geen last.

Zo starten we met een 50 andere trailrunners zondagmorgen om 8 uur voor de 60km over Ameland.

De eerste (en laatste) paar  honderd meter gaan nog over het asfalt, maar voor de rest is alles onverhard. Veelal over smalle konijnenpaden die smaller zijn dan mijn schoenen breed. Af en toe kom je in een wereld waarvan je denkt dat er zelfs nog nooit konijnen zijn geweest. Zo leeg is het er. Dat is volop genieten en waar we het voor doen.

Start van de vuurtorentrail

Al snel na de start, na zo'n 5 km, waren er voor me geen lopers meer te zien. En om nu de volgende 55km alleen te gaan lopen lokte me ook niet aan. Achterom kijkend lopen er een paar lopers kort achter me, waaronder Stella. Ik wacht even en samen trekken we de wereld in. Miezerregen maar de wind mee gaat het naar het Oerd toe. De rug is wel stijf en zorgt er wel voor dat de loopbeweging niet optimaal is; de timing klopt niet, maar is niet dusdanig om me zorgen te maken.

Halverwege een hoog duin op

 Na het bereiken van het hoogste punt van de trail, de Blinkert op het Oerd, is het zover om zo'n beetje te terugreis te aanvaarden. Maar dan nu tegen de wind in. En het begint goed met 5km strand. Alleen nog met Stella beuken we tegen de wind in. Stella in mijn luwte lopend. Tot de 40km gewoon lekker gelopen maar dan ga je op een gegeven moment toch merken dat je ietwat te weinig hebt kunnen trainen. Maar als je dan eenmaal bij de 50km bent, kun je er bijna zeker van zijn dat je de finish zult halen.

rondje Ameland 60km

Tijdens de trail en in de voorbereiding 1 fout(je) gemaakt. Ik had niet begrepen/opgenomen dat er bij de strandtent bij de vuurtoren nog een post was. Deze onderweg ook niet bewust waargenomen en daardoor hier niet even wat gegeten en gedronken. Een kilometer later bij het verlaten van het strand was het op, leeg. En kramp in de kuiten zat er aan te komen. Hardlopen zat er niet meer in, maar snel wandelen ging nog prima. Dan duurt het halen van de finish iets langer, maar je komt er vanzelf, en zo belangrijk is een tijd dan ook weer niet. Dus de laatste kilometers flink doorgewandeld en met 6uur12 over de finish.

Nu na deze lange trail geen last of reactie van rug en spieren. En dus nu maar inschrijven voor Limburgs Zwaarste volgende maand, 100km. Ietsie pietsie verder, maar minder technisch en lastig maar wel weer meer hoogtemeters. Hiervoor heb ik nu een 4-tal weken om me hier wat specifieker op voor te bereiden. Qua duur ben ik niet van plan nu nog meer te gaan doen. Nog wat met de marathongroep meetrainen (+ wat extra) dan moet het qua duur maar goed zijn.

Wel de trainingen qua intensiteit opvoeren. Weer wat interval- en heuveltraining zonder meteen weer te gek te gaan doen. Limburgs Zwaarste is weer een tussenstap naar de Eiger101 en de CCC101 in resp. juli en augustus. Daarvoor moet er nog wel het een en ander gebeuren, maar beetje bij beetje komt dat wel en er is nog even de tijd voor. Met de conditie zit het wel goed met de trail op Ameland met 6 uur.

Bedankt voor de vele respons die ik op deze blogs krijg onderweg.

Er komt weer schot in de zaak

Hoewel ik nog regelmatig bij de fysio over de vloer kom, gaat het lopen beetje bij beetje weer wat beter. Alleen is hoe dat gaat nog enorm wisselvallig. Ik moet me wel beperken tot de duurlopen, intensief trainen zit er nog niet in. Per dag wisselt de situatie qua klachten, maar primair lijkt het toch allemaal vanuit de onderrug te komen. De ene keer heb ik last van de quadriceps, gevolgd door de hamstring en soms de lies, en ook de bilspier zit zo af en toe weer eens in de stress. Structureel lijkt de rug het meest vast te zitten, maar heb ik daar niet echt veel last van.

Wat ik schreef, intensief trainen zit er niet in want ik merk dat dit toch wat reactie geeft en het loopt gewoon niet echt fijn. Daarvoor moet ik toch wat forceren en dat wil ik niet. 

Waar ik me nu op concentreer zijn de duurlopen. Niet intensief maar wel lekker de nodige kilometers maken. 

Zo vandaag met de club die in voorbereiding is op de Slachtemarathon een duurloop gemaakt van 29km. Vooraf had ik al 11km naar de baan toe gelopen om zo vandaag op 40km te komen.

Wel af en toe last van wat last van spieren hier en daar en de rug.

Zo hoop ik volgende week toch de Vuurtorentrail op Ameland de 60km te kunnen lopen. Qua duurvermogen voel ik me steeds fitter worden en heb ik er wel vertrouwen in dat dit me gaat lukken. En als dit lukt, ga ik me inschrijven voor Limburgs Zwaarste volgende maand, want daar kijk ik echt naar uit, temeer daar deze wedstrijd dit jaar voor het laatst is. Een hele mooie kleinschalige trail/landschapsloop door het altijd weer mooie Zuid Limburgse land.   Lekker een dag genieten van de lente die weer aanstaande is.

Het is niet de route die ik voor ogen had naar LZ qua trainingen en opbouw, maar het zit niet altijd mee en gaat het niet zoals je zelf zou willen. Dan maar kijken naar de mogelijkheden die er wel zijn en daar mee aan de slag. Desnoods de planning aanpassen en nieuwe doelen stellen. Dat kan zijn eerst volledig herstellen voordat je weer aan de slag gaat. Maar houd de moed erin en geniet ook van de alternatieven die er zijn.