zondag 29 december 2013

Een friese trail - trail waardig.

Een trail in Fryslân. Is dat mogelijk? Volgens de heren van YSSportsEvents wel. Dus namen zij het initiatief om in de omgeving van Nieuwe- en Oudehorne (paar kilometer ten oosten van Heerenveen) een trail te organiseren.
En hoe ziet een trail in Fryslân er dan uit?
Heuvels zijn amper te vinden (hoogste punt van Fryslân is de Bosberg in Appelscha met 26,6 meter) en verder is alles in cultuur gebracht. Toch is de organisatie erin geslaagd om een uitdagende route van 30km uit te zetten met slechts een paar stukjes asfalt. Voor de rest ging de route door natuurgebieden als het Ketliker schar,  Oranjewoud en 'over' de Kiekenberg (hetgeen eigenlijk een rivierduintje van de oorspronkelijke rivier De Tjonger is). De verbindingstukken liepen fraai langs de boomwallen en door de weilanden en akkervelden en hier en daar een klein bosje. Af een toe moest een sloot worden overgestoken. :-)
Kortom trailen zoals we dat in Fryslân doen.

Ikzelf heb een mooie wedstrijd gelopen met Henri, Taco en Arie. Al snel was duidelijk dat wij om de plaatsen 1 t/m 4 zouden strijden. Voor mij gingen de eerste 15km eigenlijk te snel en kon ik de heren niet echt bijhouden; af en toe moest ik een gaatje laten. Bijna tegelijk kwamen we bij de 2e post in Katlijk aan. Even stoppen om wat te eten en te drinken. Ydo (organisator) vertelde dat het vanaf nu zwaarder zou gaan worden en dat we meer door de weilanden e.d. moesten. Dit is in mijn voordeel. Ik heb het liever zwaarder waarbij het tempo gemiddeld iets zakt. Tot de eerste 17km hadden we een tempo van rond de 4'12.
Meteen Katlijk uit door een sompig weiland. Yes. Al snel liep ik uit op Arie en Henri en startte ik de achtervolging op Taco die iets eerder was vertrokken. Bij een sompig tweede veld bij Bontebok wist ik Taco in te halen. Ik lag nu 1e!  Na 21km liepen we achter de sportvelden in Nieuwehorne langs en hoorde ik van Sietse (de andere organisator) dat de tweede lus nog zwaarder zou zijn! Als dat werkelijk zo zou zijn achtte ik mezelf goede kansen toe om deze trail te winnen. Dan zag ik mijn companen niet in staat me te achterhalen (, tenzij jezelf helemaal instort). De laatste kilometers waren inderdaad als gezegd een stuk zwaarder. Daarnaast was het ook wat technischer met stukjes door een bosje en over een paar slootjes. Dit is meer mijn terrein in plaats van het eerste snelle deel. Langzaam weet ik de voorsprong uit te breiden om na 2u10 te finishen. Hiephiep....


Qua afstand en zwaarte is deze trail te vergelijken met bv de Veluwezoomtrail. Een mooie afstand van 30km met keuze om eventueel 7,5 of 17 te lopen voor diegenen die de 30km (nog) niet aandurven. Waar de Veluwezoomtrail zich kenmerkt door hoogteverschillen, moet je het hier zoeken in sompige weilanden en veel modder. Een aantal keren moest een oud maisveld worden overgestoken. De overvloedige regen van de afgelopen dagen/weken hadden zorg gedragen voor een heel nieuwe uitdaging. Op de dag van de trail was het prachtig weer om te lopen.


Nu loop ik zelf alweer een paar jaar trails, vooral in Nederland en heb ik bijna afscheid genomen van de wegwedstrijden. De combinatie van trailervaring en trainerschap bij AV Heerenveen doen veel vragen op mij afkomen van atleten van de vereniging en andere lopers uit de omgeving hoe je een dergelijke trail nu moet lopen. Vele adviezen worden gevraagd. Kun je het lopen op 'gewone' schoenen; wat voor type trailschoenen er zijn, welke looptechniek pas je toe, waar moet je op letten. Kortom heel veel. Je merkt dat het leeft in de omgeving en op de vereniging om eens een trail mee te lopen. In aanloop op de trail heb ik een tweetal trailtrainingen georganiseerd in Havelte waar je ook heerlijk kunt lopen.
Een aantal atleten aangemoedigd om de 30km te lopen; kun je ook meer en langer genieten.

Na afloop van de loop liep iedereen met een grote smile op zijn of haar gezicht rond. Het was zwaar, maar wat hadden ze genoten. Er is nog veel en lang nagepraat op het mooie sportcomplex van Udiros in Nieuwehorne. Soep stond na de finish klaar om je weer van energie te voorzien.
Ook van de trailers uit het land die naar Fryslân waren getogen hoorde ik allemaal positieve geluiden.
Voor herhaling vatbaar!

zaterdag 14 december 2013

Dieverboscross marathon

Vandaag (zaterdag 16 december) naar Diever gereden om aan de Dieverboscross marathon deel te nemen.
Een boscross (je zou het bij na een trail kunnen noemen) met rondes te lopen van 10,5km.
Naar believen kunnen er 1 tot 4 rondes gelopen worden. Het parcours heeft slechts 500m asfalt. De rest gaat in zijn geheel door het Drents Friese Wold bij Diever.

Mijn doel is niet om te presteren vandaag, maar om eens te bezien hoe ver ik zou komen. Sinds mid oktober heb ik niet echt meer veel getraind i.v.m. een bovenbeenblessure. Het volgend doel is nog ver weg dus de trainingen staan op een laag pitje. Categorie af en toe een eindje joggen en op de baan een beetje meedoen.
De cross in Mildam ging vorige week verrassend goed. 10km net onder de 39'. Dus vandaag eens zien of ik zo out-of-the-blue deze marathon kon doen.

Ondanks de Adventurerun op Ameland was het ook in Diever gezellig druk en was er veel deelname.
Veel voor mij onbekende gezichten. De verhalen aanhorend komen de deelnemers uit het hele land. Waar zo'n kleine loop groot in kan zijn.
Om 11 uur start ik met Stella voor de eerste ronde van 10,5km. Ik zou met haar oplopen; beetje hazen.
Het is een mooi parcours. Nodige single track ook met kleine heuveltjes van één of twee meter hoog die het ritme breken. Gladheid door natte bladeren en modder op sommige stukken. Een tweetal hogere heuvels van 5 en 8 meter maken het parcours compleet. De eerste ronde gaat in iets van 54'. Stella haakt af en gaat verder een ronde uitlopen. Ik zet het tempo er op en weet de tweede ronde heel veel lopers in te halen. Veel kilometers gaan in een tempo van zo om en nabij de 4'20 à 4'30. Beetje te gek voor een marathon, maar het lukt niet het tempo drastisch te laten zakken. Bekenden haal ik in en maak even een praatje. Even stop ik onderweg bij een bekende om mijn thermohemd uit te doen; het is warmer dan ik had ingeschat.
De tweede ronde kom ik door in iets van 47'. Alleen start ik met de derde ronde. Bij het ingaan van de rondes kun je nl. net een paar honderd meter vooruit kijken; hier loopt niemand. Ik verwacht de derde ronde niet veel of geen lopers in te gaan halen. Alleen volg ik de route in hetzelfde toch wel hoge tempo.
Halverwege de derde ronde haal ik toch nog een paar lopers in; maar zij zitten er helemaal doorheen. Even een schouderklop en een bemoedigend woord en maar weer verder.

Na 2,5 nader ik weer de finish. Met de finish in zicht geloof ik het eigenlijk wel. Ik kan nog wel een ronde gaan maar ik vind het mooi geweest voor vandaag. Ik finish en meld me af bij Jan Kooistra.
De afgelopen maanden weinig getraind. Om een goede marathon te lopen natuurlijk niet goed. Voor mij een test om te kijken waar ik sta en dat valt me niet tegen.
Over twee weken is de Sint Thomas trailrun in Nieuwehorne. Dat gaat wel slagen.

Daarna gaan de trainingen echt weer beginnen en moet er weer structuur in komen. 8 Maart de Sallandtrail deelname aan de 50km aldaar. Dat wordt de eerste echt serieuze wedstrijd volgend hopelijk mooi nieuw jaar.


maandag 4 november 2013

Taperen

Na alle perikelen als kleine blessures afgelopen vrijdag bepakt en bezakt met loopkleding afgereisd naar Terschelling om daar zondag de Berenloop (42km) te gaan lopen.
Zoals wellicht bekend werd de Berenloop zaterdagavond afgelast. Even was er nog een beetje hoop dat de halve marathon nog door zou gaan, maar dat achtten we niet waarschijnlijk. Zondagmorgen tegen acht uur werd inderdaad ook de halve marathon afgelast en zou daarmee deze blog ten einde zijn.
Terschelling
Ondanks het niet doorgaan en niet lopen van de Berenloop heb ik toch nog wat geleerd danwel ervaren.
nl. het effect van taperen.
Voor de Hoge Veluwe Trail heb ik niet aan taperen gedaan. Daarmee had ik deze trail onderschat en tijdens het lopen dan ook ondervonden in de vorm van energie tekort tegen het einde van de wedstrijd.

Voor de Berenloop dus 'braaf' aan het taperen. Omvang en intensiteit van de trainingen gaan in de laatste week naar beneden. Tegen het einde van de week wat een beetje meer en specifieker eten. (koolhydraten, drinken, fruit, groente; verder geen gekke dingen als stapelen e.d.. Ook geen bietensap) De laatste dagen wat extra rust. Dit om fris en met energie van start te gaan voor de marathon.
En dan wordt deze zaterdagavond afgelast........ en wat dan.

Natuurlijk teleurgesteld, maar dat is een mentaal aspect. Het lichamelijke aspect van wat er allemaal gebeurt is ook erg interessant. Het lichaam bruist van de energie. Het bruist, het wil wat doen. Wil een prestatie neerzetten. En dan staat het stil.... wat te doen....
Toch gaan lopen? en hoe ver dan? op welke intensiteit? Allemaal vragen... ook ik heb geen antwoord. Het is de eerste keer dat ik het ook ervaar. Een blessure is een mentaal vraagstuk; ben je teleurgesteld. Nu wil en kun je presteren en gaat het niet door.

We hebben zondagmiddag een kleine duurloop gemaakt. Fysiek gaat het prima; de motivatie ontbreekt.
De dag gaat voorbij en het blijft vreemd voelen. Ook maandag nog voelt het vreemd aan. Het lichaam komt wel wat tot rust maar het blijft vreemd voelen. Allemaal energie dat eruit wil. Vanavond training geven en bezig zijn in de buitenlucht; hoop dat het helpt.

Soms vraag je je wel eens af of taperen er toe doet; of je er baat bij hebt of dat het net als andere 'hypes' geen functie heeft.
Door dit zo te ervaren zeg ik dat taperen wel degelijk doel en nut heeft. Dat ervaar en leer je door niet te lopen zoals het afgelopen weekend. Bijzonder, maar toch een ervaring rijker.


donderdag 24 oktober 2013

Het is mooi geweest.


Ik vind het mooi geweest voor dit jaar.
Na alle wedstrijden (totaal 708km), diverse trails en vele trainingen dit jaar is de swung er uit. Na de zomervakantie heb ik enthousiast de trainingen weer opgepikt met als doel vooral de Berenloop en dan om deze onder de drie uur te gaan lopen; in ieder geval een poging doen. In dit enthousiasme heb ik toch wat teveel gedaan; denk te snel iets te veel waardoor ik last heb gekregen van mijn rechter bovenbeen. Ondanks dit kwetsuur toch nog succesvol aan de Hoge Veluwe trail en de Duinentrail kunnen deelnemen.
Na de Duinentrail heb ik bedacht toch echt wel geblesseerd te zijn en het voor dit jaar qua trainingen en wedstrijden genoeg te vinden.
Even geen intensieve trainingen meer, maar werken aan herstel van de blessure en de spieren wat rust geven.
Nu een paar weken later en met de nodige fysiotherapie komt hier verbetering in.

In plaats van een hardlooptraining heb ik afgelopen weekend de MTB maar gepakt en ben ik een rondje over de Veluwezoom gefietst. Onderweg Edwin C. nog tegengekomen in zijn trainingsgebied, maar hij herkende me niet of wilde me niet herkennen met mijn helm op en op de fiets zittende. Ik begrijp het ook wel.

Goh, wat is het hier een mooie omgeving en wat zou ik graag net als Edwin hier vandaag een paar uren lekker willen hardlopen. Enfin, op de fiets is de omgeving net zo mooi en kun je ook genieten van het mooie weer.

Edwin zijn trainingsgebied.
Na 2 1/2  uur fietsen bedenk ik toch nog even een eindje te gaan hardlopen. Ik heb tijd over, hoef pas over twee uur mijn dochter in Arnhem op te halen. Trailschoenen aan en rustig aan een uurtje over de Posbank lopen. Het is erg druk, maar het plezier om hier zo te lopen maakt veel goed.


Volgende twee foto's zijn niet van de Duinentrail in Schoorl, maar van de Veluwezoom. Als ze ons hier tijdens de Veluwezoomtrail ook nog overheen zouden jagen wordt het dubbel zo zwaar. (hint). Na al het lopen door het zand de afgelopen weken ook hier nog even een eindje doorheen.



De trainingen staan op een erg laag pitje; ik doe veel oefeningen en merk dat het de goede kant op gaat met de blessure. Meelopen met de warming up en de trainingen die ik geef gaan steeds beter. 
Ik heb nog in mijn achterhoofd om de Berenloop mee te lopen. Qua conditie maak ik me geen zorgen of dit zal gaan. Het is nog 1 1/2 week en hoop dan weer goed te kunnen lopen. Mocht dat lukken doe ik lekker de Berenloop mee. Het startnummer is al wel binnen.

Het seizoen zit er wat mij betreft op voor dit jaar. In het kader van de periodisering is een periode van een paar maand rust ook belangrijk.
Ondertussen beginnen de plannen voor volgend voorjaar steeds vastere vormen aan te nemen. Er staan een 5-tal trails op waar ik aan wil deelnemen. Uitdaging genoeg alweer, maar dat geeft nu meteen de mogelijkheid om rust te nemen. Ik hoef nu en de komende weken/maanden niet intensief te trainen om deze doelen volgend jaar te behalen. Dit geeft mentaal ook rust en de mogelijkheid om ook wat andere dingen te gaan doen.
Na de Berenloop zal ik weer een update geven en een beetje uit de doeken doen wat de plannen voor volgend jaar zijn.

PS. Nog even een naschrift. Tot op heden heb ik nog maar 1 keer de Berenloop meegedaan. Dat is al weer 3 jaar geleden. De afgelopen twee keer heb ik niet mee kunnen doen door andere blessures. (Meniscus en gescheurde enkelband)

zondag 13 oktober 2013

Duinentrail Schoorl

Vandaag 13 oktober de Duinentrail in Schoorl.
Na de Hoge Veluwe Trail van vorige week had ik mijn bedenkingen aan deelname aan de Duinentrail. Een paar weken geleden heb ik al eens gemeld dat de quadriceps rechts het laten afweten. Er zit een stukje spanning in die maar niet weg wil gaan; ondanks hulp van de fysio. De afgelopen week heb ik geen meter echt fijn kunnen trainen. Iedere stap is uiterst irritant en pijnlijk. Geen goede start voor de Duinentrail.
Donderdag en vrijdagavond nog een paar kilometer kunnen lopen, maar het mag geen training heten. Met massage probeer ik de boel los te krijgen, maar het schiet niet op. Zaterdagmorgen de generale repetitie tijdens het geven van een hardlooptraining aan de buren; ik ben niet hoopvol voor morgen.
Na nog een massage op zaterdagmorgen de camper ingepakt en zijn we zo halverwege de middag met de camper naar Schoorl gereden. (Mijn vrouw loopt de 15km). Plan is om mijn spieren vanavond en morgenvroeg te masseren; een ibuprofin voor de start en dan zie ik het wel. Als het niet gaat stop ik.

Het is lekker weer. We wandelen een eindje via de duinen waar morgen de start/finish is van de trail. De mannen van MST zijn de hele dag al druk in de weer met het uitzetten van het parcours en het opbouwen van het start/finish terrein. (Nog bedankt dames/heren van MST voor het organiseren.)

Aan het eind van de middag lopen we bij Jan van Scorel binnen om onze startnummers te halen. We nemen een koffie en genieten een Texels bokbier onder in de bar. We spreken andere trailers en delen onze ervaringen, belevenissen en doelen voor alweer het volgend jaar.
Om 6 uur schuiven we aan bij een pasta party in het hotel/restaurant.

Route Duinentrail
Zondag - trailday.
De start is om 10 uur. Tot kwart voor tien is het nog een beetje droog; daarna gaat het volop regenen zodat we al nat zijn voordat we aan de start zijn begonnen. Gelukkig valt het de rest van de wedstrijd enigszins mee, maar het blijft regenachtig; het is koud en met een gure wind is het bikkelen vandaag.
Met de start kan ik niet helemaal meekomen. De eerste paar honderd meter gaan over het asfalt en de snelle atleten nemen al meteen een fikse voorsprong. In het gedrang gaan we al snel rechtsaf en is het verder bos- en zandpaden. Zo om de 5 passen voel ik mijn rechterbovenbeen. Het is te doen.
De eerste wat zwaardere beklimmingen en paden dienen zich aan. Hier ben ik relatief beter in en één voor één schuif ik wat posities op.
Bij km 6 wordt ik voorbij gelopen (ik zag een flits van een snelle loper) door Zac Freudenburg. De gedoodverfde favoriet voor deze wedstrijd, maar 4 minuten te laat was gestart. Hij is bezig met een inhaalrace. Vreemder is het dat Zac me bij km 7 nogmaals inhaald; hij is in al zijn haast verkeerd gelopen. Uiteindelijk weet hij iedereen in te halen en als eerste te finishen.
Tot 13 km heb ik het idee alleen te lopen. Hoewel er 450 deelnemers van start zijn gegaan loop ik alleen door de bossen. Door de vele bochten en bomen zie ik niemand voor me lopen. Ik probeer ontspannen te lopen om mijn bovenbeen niet extra te belasten. Vooral heuvel af doe ik rustig aan.
Bij het opgaan van het strand (14,5 km) kom ik met drie anderen te lopen. Twee liepen iets voor me en één kwam van achter mij opstomen. Twee kilometer later in de duinen valt het groepje alweer uit elkaar en lopen we met ons tweeën door de duinen. Eén van de mannen is iets sneller (Paul). Samen dolen we door de duinen. Duin af voelt het of ik zweef over het losse zand; omhoog is het doorbijten. Toch ligt me dit wel en telkens loop ik heuvel op een paar meter uit. Mijn maat is daarna weer iets sneller en sluit weer aan.
Weer hebben we het idee dat er geen medelopers zijn; niemand te zien in dit uitgestrekte gebied; het is prachtig. Helaas is hier iets mis gegaan en zijn we de route kwijt in de omgeving van het Vogelmeer.
Volgens mij voor zover ik me de route kon herinneren ging deze over een hoge duintop heen iets ten westen van het meertje. Dit duin was duidelijk te herkennen en via een toeristische route door een kudde koeien heen zijn we naar deze duintop gelopen. Echter in geen velden of wegen andere lopers te zien.
Hier zagen we wel weer linten die naar ons idee de route markeerden. Het risico zat erin dat het de 15km route zou zijn. We volgen een paar kilometer de linten en gaan steeds meer twijfelen. Klopt dit wel? We zien geen pijlen en hebben ook niet de indruk dat er al veel lopers langs zijn gekomen. Het tempo is behoorlijk gedaald en we kijken om ons heen.
'Gelukkig' worden we nu ingehaald door een aantal atleten die volgens mij voor ons zouden moeten lopen. Dus waarschijnlijk hebben we een stukje afgesneden. :-). Mijn motivatie is wat verdwenen om verder in wedstrijdtempo door te gaan en aan te sluiten bij deze lopers.
Als een minuutje later Paul ook voorbij komt lopen constateer ik dat we niet zoveel hebben afgesneden in afstand en tijd en dat we onze eerdere 'positie' weer hebben ingenomen.
Finish
Ik merk dat deze mannen deze laatste kilometers duidelijk moeite hebben om het tempo vast te houden en de duinen vlot op te komen. Ik besluit om bij Paul te blijven en niet te profiteren van de winst die we geboekt hebben. We halen nog wel een paar andere trailers in die er duidelijk doorheen zitten. Na 30 km horen we de doedelzakspeler en mogen we de laatste meters het duin 'afvliegen'. Ik voel me nog goed en heb geen last van mijn been. De uitslag bekijkend is een 9e plaats mijn deel.

Uitslag Duinentrail Schoorl
(Als ik foto's van mezelf vind zal ik ze hier nog plaatsen)
foto op nufoto.nl



zondag 6 oktober 2013

Hoge Veluwe Trail

Pffff. Dat was zwaar; De Hoge Veluwe Trail. Eerlijk gezegd heb ik deze trail onderschat. Ik had deze trail qua zwaarte vergeleken met de Veluwezoomtrail; maar deze was stukken zwaarder.
Reden: zand, zand en nog eens zand.
De eerste paar kilometer ging nog; paar honderd meter weg, daarna mooi stukje bospad. En toen zand, zand en nog eens zand. Een trail van 37,5 km is sowieso al iets langer als de gemiddelde trail-wedstrijd in Nederland; Nu werd bij de start verteld dat er ook nog een paar gratis kilometers (met zand) extra bij waren. Ik schat dat iets van 18 km van de 38 bestond uit los zand. Om de route compleet te maken mochten we nabij het Kroller Muller museum meerdere trappen op en af. Goed opletten, maar het is wel een fijne afwisseling van het lopen door het zand.
Denk niet dat ik me geërgerd heb aan het zand. Ik heb werkelijk genoten, maar als je niet van hardlopen houd in het losse mulle zand heb je hier weinig te zoeken. Ik het me kostelijk vermaakt; genoten van de heel erg mooie Veluwe. Prachtig loopweer. Gezellig publiek onderweg dat je aanmoedigt; nog een paar bekenden van de Hardloop4daagse. Top.

Dat ik hier goed uit de voeten kan blijkt uit de gelopen tijd en het resultaat. Dik 38 km net een paar seconden onder de drie uur. Het meest blij ben ik met mijn 10e plek bij de heren op de trail; er zat 1 dame net 1 minuut voor me die ik de laatste kilometers op het snellere deel net niet bij kon houden. De rest van de wedstrijd ben ik met haar in de strijd geweest. Door het zand en heuvelop was ik sneller; zij op de snellere paden door het bos.

Al met al een hele mooie trail; een strakke organisatie van MudSweatTrails die volgende week de Duinentrail in Schoorl organiseren. Ik ben weer van de partij in voorbereiding op de Berenloop.

P.S.
Door onderschatting van deze wedstrijd afgelopen week 'teveel' getraind en te weinig rust.
Maandag: training geven dorpsgenoten.
Dinsdag: 13km fartlek Meijendel Scheveningen met veel km's zand (goede voorbereiding)
Woensdag: training geven baan; maar toch ook een beetje meegedaan: 3200m op tempo.
Donderdag: baantraining met 8x800m; Laatste 800m in 2'50
Vrijdag: duurloop 12km met 2x3000m in 12'20
Zaterdag: clubkampioenschappen 3000m baan in 10'59.
Zondag: trail 38km
Totaal deze week 88km.

Komende week iets rustiger aan en in Schoorl weer aan de bak. Daarna nog 3 weken de puntjes op de i voor Terschelling.

donderdag 26 september 2013

MARC (Measuring Athlete’s Risk of Cardiovascular events)

Voor de zomervakantie kreeg ik een tweet of een ander berichtje onder ogen dat verwees naar de MARC studie. De MARC studie, Measuring Athlete’s Risk of Cardiovascular events, is een promotieonderzoek van Thijs Braber waarbij wordt onderzocht of het toevoegen van een CT-scan van het hart aan het huidige sportmedisch onderzoek (SMA, rust-ECG en inspanningstest) de risico-inschatting op hart-en vaatziekten (waaronder sportgerelateerde acute hartdood) kan verbeteren bij klachtenvrije mannelijke sporters boven de 45 jaar die reeds een sportkeuring hebben ondergaan. 
Dit onderzoek wordt in het UMC in Utrecht uitgevoerd middels een CT-scan.
Eerder heb ik al verhaald over de SMA test die ik hiervoor heb gedaan.

In een lang verleden heb ik in het kader van mijn HBO opleiding stage gelopen op de Universiteit Utrecht op De Uithof bij de afdeling fysica. Toen al regelmatig contact gehad met de studenten in Utrecht en over hun studies en promotieonderzoeken. Daar heb ik eens een presentatie bijgewoond over de ontwikkelingen van een nieuw apparaat waarmee de weke delen in het lichaam gescand kunnen worden. (we spreken over 1989). Tegenwoordig is dit apparaat alom bekend als MRI scanner.

Daar ik voor mijn idee voldoe aan de doelgroep voor de test heb ik me ook opgegeven voor dit onderzoek.
Eigenlijk is het onderzoek de combinatie van de SMA test en deze CT-scan waarbij natuurlijk ook allerlei formulieren met vragen moeten worden ingevuld. Zo willen ze me de volgende jaren ook volgen; verdere onderzoeken zijn er in principe niet meer nodig.

Aldus dinsdag in de CT-scan geweest. 8 uur al present en op de behandeltafel voor de scanner. Infuus voor de contrastvloeistof in mijn rechterarm en voor de rest rustig blijven liggen. Dit in tegenstelling tot de inspanningstest bij het SMA is dit prima vol te houden.
Het moment dat de contrastvloeistof in de aderen wordt gespoten is wel apart. Eén of twee hartslagen en je voelt het goedje door je hele lichaam stromen. Een apart warm gevoel in je lichaam is het gevolg.
Thijs Braber zal de CT-scan multidisciplinair bespreken met een radioloog, twee cardiologen en een epidemioloog, waarna een advies op maat volgt.

Het onderzoek focust zich vooral op vet- of kalkafzetting in de kransslagaders rondom het hart. Het vermoeden is dat dit de oorzaak kan zijn voor plotseling hartfalen bij verder gezonde sportende mannen.
Verder onderzoek zal zich richten op hoe dit eventueel onderkent kan worden met aanvullende onderzoeken tijdens of na de SMA test. Dus niet alleen ongezonde mensen worden verzocht aan dit onderzoek mee te doen; ook gezonde sporters kunnen deelnemen als referentiekader voor het onderzoek.

Voor mij is het een mooi controle moment voor het sporten; nu maar afwachten dat het met mijn hart allemaal goed is; mocht het niet zo zijn is er wellicht iets aan te doen en kunnen vervelende zaken voorkomen worden.

dinsdag 17 september 2013

Weekendje weg. Marathon Winterswijk

Heerlijk even een weekendje weg. Natuurlijk gecombineerd met het lopen van een leuke en mooie 'wedstrijd'. Wedstrijd staat hier tussen ' '. We zijn het weekend naar Winterswijk geweest waar een landschapsmarathon werd georganiseerd. Je mocht alleen of als duo aan deze marathon deelnemen.
Ienskje en een 7-tal anderen van de loopgroep hebben als duo deze marathon gelopen. Ik heb alleen genoten van deze 42 kilometers rondom Winterswijk.

Maar even beginnen bij afgelopen woensdag; ik heb last van de quadriceps (dijbeenspier) in mijn rechterbeen. Een bundeltje spieren bij de knie zitten in de stress en het hardlopen gaat niet fijn. Stukje sturing van de spieren loopt niet goed, waardoor het lopen niet fijn gaat.
Middels massage probeer ik de gespannen spier los te krijgen wat me deels wat lukt. De komende dagen goed aandacht hier aan besteden en hopen dat het voor zondag beter is. Rustig een beetje meelopen bij de training die ik woensdagavond geef gaat nog. Verder maar niet meelopen (maar dat hoeft ook niet als je trainer bent.)
Donderdagavond maar weer eens proberen. Rondje van 12km gaat nog, maar nu begint ook de bilspier te protesteren.  Middels massage verder proberen de boel los te krijgen.

Vrijdag eigenwijs een rondje Nannewiid, maar na 10 km besluit ik de training te staken. Ik kan de tijd beter besteden aan de boel weer los te krijgen. Zowel de aanhechting bij de knie alsook aan de bilzijde protesteren hevig. Bij thuiskomst massage; een warm bad en daarna weer verder masseren. Met een tennisbal probeer ik druk te zetten op de bilspier en deze los te krijgen.

Zaterdagmorgen in de regen 'de buren' training geven en zelf toch maar weer geprobeerd mee te lopen.
Op een 'Start to Run' niveau loop ik 6 km mee. Dit gaat 'aardig' om het zo maar te zeggen. De knieaanhechting voel ik nu bijna niet; de bil behoorlijk. Om zo een marathon te gaan lopen morgen ???
Bij thuiskomst maar weer verder met masseren; zien de kramp er uit te krijgen.
Hoewel pijnlijk wordt het wel steeds beter.

Begin van de middag vertrekken we naar Winterswijk met de camper. Lekker een dag voor de wedstrijd vertrekken en even genieten van het weekend. Tegen drie uur arriveren we op een camping vlak bij Winterswijk. Snel de camper op een plekje parkeren waarna we naar Winterswijk fietsen. Even kijken waar de start is en hoe we daar zondag het gemakkelijkst kunnen komen.
In het centrum eten we een broodje waarna we via de toeristische route naar de camping fietsen. We verkennen alvast een deel van de route waar we morgen langs lopen.

's Avonds genieten we van de sauna. Voor €25,- mogen we (privé) de hele avond gebruik maken van de sauna. We weten niet of het goed is om naar de sauna te gaan voor een marathon, maar fijn is het wel.
Koud bad.
Na de sauna in de camper de spieren nog masseren/losmaken. Het is niet minder geworden; ik ben positief gestemd voor morgen.

Zondagmorgen half acht trek ik de gordijnen van de camper open. Het ziet er erg mistig uit, maar na het wegvegen van het condens aan de binnenkant van de ramen lacht de hemelsblauwe lucht me toe. Wat een verschil in weer met gisteren. De zon schijnt strak en de wind is nagenoeg weg.
Na het ontbijt rijden we naar de sporthal waar de start is van de marathon. We vinden een mooi plekje voor de camper op 100 meter van de start waar we ook de andere 8 leden uit Heerenveen ontmoeten die vandaag meedoen.

Ik doe een kleine warming up voor de start om na te gaan hoe de spieren ervoor staan. Zo in eerste instantie gaat het goed; een beetje stram bij de knie nog.

10 uur starten we voor de marathon. Mijn doel is weer ongeveer 5' per kilometer te lopen. In de praktijk loop ik gemiddeld een paar seconden sneller, maar door af en toe te pauzeren kom ik uiteindelijk hier mooi op uit.
Finish Winterswijk
Na 15 kilometer is er een post ingericht bij Steakhouse Vivaldi. 'Even' een sparerib(je) opeten, genieten van de muziek en dan kalm aan weer verder. Over mooie, veelal onverharde paden volgt de route. Watermolen Berenschot is weer zo'n mooi punt te genieten. Even wandelen; de supporters gedag zeggen; de kinderen aan de kant een high five en de verkeersregelaars bedanken voor hun inzet. De weg over en weer verder naar het strandbad net onder Winterswijk. Hier staat de muziek gezellig een deuntje te spelen. Gezellig publiek doet de sfeer goed. We lopen een rondje om het zwembad om de route te vervolgen.

De route voert verder naar de Steengroeve op 30km. Net als bij de Sint-Pietersbergtrail lopen we hier over het fabrieksterrein door de groeve. Zo kun je een mooi kijkje nemen in de groeve. Naast water en sportdrank is hier ook een glas wijn te nuttigen en staat een bandje te spelen. Ook hier weer lekker veel publiek dat ons aangemoedigd.

De 30km zit erop en zo langzamerhand kan ik de laatste kilometers gaan aftellen. De benen beginnen wel wat zwaar aan te voelen, maar van de quadricep heb ik geen last. Ik kan het tempo gewoon handhaven zonder dat het me echt moeite kost. Af en toe zelf even versnellen als een team waar ik mee samenloop van loper wisselt. Ook dit gaat me goed af.

Bij de Bataafse Molen stop ik even. Vele anderen lopen 'gewoon' door. Ik stop voor de lekkere soep/bouillon die ze hier serveren. Ik trek een paar minuten uit om te genieten van de soep, maar ook van de molen die in werking is. Vanaf hier is het nog ongeveer 6km tot aan de finish. Als ik versnel zou ik de 42 km onder de 3u30 kunnen lopen, maar daar zie ik van af. Dat is vandaag het doel niet.

In het centrum van Winterswijk is de finish waar het ook gezellig druk is.
Bij de finish is van alles te krijgen; fruit, drinken, brood. Ook staan er hot-tubs op de markt voor de lopers.
Omdat ik toch nog een tijdje op de anderen moet wachten, duik ik hier een half uurtje in. Lekker even ontspannen in een warm bad; kletsen met andere lopers.
Na vijf uur komt de eerste groep uit Heerenveen met Ienskje binnen. Zij hebben er ook een gezellige loop van gemaakt.


Nawoord: Maandagavond met het 'looprondje met de buren' toch nog wel wat last van mijn rechterbeen. Dat zit nog niet helemaal goed; ik denk dat ik de fysio maar bel om na te gaan wat er mis is.


woensdag 4 september 2013

SMA en Monnikentocht

Afgelopen vrijdag ben ik bij het SMA Midden Nederland geweest voor een sport medische keuring.
Niet dat ik ongerust was over mijn medische toestand, maar eigenlijk heb ik nog nooit echt een SMA keuring ondergaan; wel eens een keuring van de Arbo dat er sterk op lijkt. Ik stuur wel atleten naar de sportarts voor een sportmedische keuring; dus nu zelf ook maar eens.
De keuze om naar SMA Midden Nederland te gaan was vanwege het feit dat ik de inspanningstest op een loopband wilde doen en niet op een fiets zoals deze meestal wordt gedaan.
In principe is de inspanningsproef op een fiets een hele goede methode om je inspanningszones en maximale hartslag te bepalen, maar voor hardlopers gaat dit vaak niet op.
Met de inspanningstest begin je kalm te lopen op de loopband en wordt iedere drie minuten het tempo opgevoerd. Dit gaat door tot je niet meer kunt en je aan je maximale hartslag zit.
Ondertussen wordt je hartslag en je ademhaling gemeten en bewaakt.
De test leert dat mijn vetverbranding in de lagere zones erg efficiënt verloopt en mijn omslagpunt zo rond de 172 slagen per minuut ligt.

Paar kentallen:
Gewicht 78kg (mocht niet minder worden)
Rust hartslag = 35
Max. hartslag = 179
Long volume = 7 l. (relatief 127%)
VO2max = 64

Ik ben zeer tevreden met deze resultaten; veel beter zal wel niet kunnen. Ik mocht de interval- en tempo trainingen en wedstrijden wel wat sneller lopen ;-).

Vorige week woensdag begon het idee een beetje te leven om zaterdag deel te nemen aan de Monnikentocht in Ter Apel.
Er liggen nog wel wat klusjes thuis te wachten, maar de Monnikentocht had ik al een paar jaar met een scheef oog naar gekeken om eens aan deel te nemen. Meestal vanwege de vakantieperiode, getraindheid maar ook andere leuke wedstrijden (Sneek-Bolsward-Sneek en ook de Aquaklimcross in Sibculo) kwam het er niet van.
Twee weken geleden gemakkelijk 37 km gelopen, dus nu 50 km op duurlooptempo moet ook kunnen; toch?
Ienskje begon er ook wat over na te denken; zij had een duurloop van 28 km in haar schema staan. 34 km Monnikentocht moest toch kunnen!?
Vrijdag de knoop doorgehakt en de tas ingepakt voor de Monnikentocht. Geen uitgebreide voorbereiding dus dit keer; tas inpakken en lopen maar. We zien wel. Ook wel eens leuk om zo ontspannen aan een start te verschijnen. Niet moeilijk doen over voeding, taperen en rust.

Zaterdag  vroeg uit de veren op weg naar Ter Apel. De snelweg naar Emmen is grotendeels leeg. Af en toe een auto in de verte. Rond half negen arriveren we in Ter Apel. Inschrijven, (verkeerd) startnummer opspelden, toilet bezoek, wat praten met andere lopers en voordat we het doorhebben mogen we ook alweer vertrekken.
Meestal sta ik bij de start in de voorste geledingen; dit keer niet. In een voor mij rustig tempo loop ik de eerste kilometers. Warming-up niet gedaan voor de start; dit moet in de eerste kilometers maar wat gebeuren. Wat dynamische oefeningen en na twee kilometer kan het tempo iets omhoog. Doel is vandaag gemiddeld een tempo van 12 km/u te lopen; Dit is 5'00/km. Geen hartslagmeter mee vandaag; wel de GPS om het tempo te bewaken. Tot de 22 km (waar de 34 en 50 km routes zich splitsen) loop ik met Ydo samen. Mooi rond het tempo van 5'00/km. Ydo gaat rechtdoor voor zijn 34 km; ik sla met een Duitse loper linksaf voor de 50 km. Blijkt dat we aan kop lopen; maar ook dat de organisatie nog niet op ons had gerekend. De voorfietser was nog niet klaar en de controle op 34/50 km lopers ook nog niet. Verwarring werd nog groter toen bleek dat ik een 'verkeerd' startnummer had. Foutje bij het inschrijven doordat ik de startnummers van Ienskje en mijzelf tegelijk had opgehaald en er daardoor een foutje in de uitgifte was geslopen. Ik had startnummer 116, maar had een nummer onder de 100 moeten hebben voor de 50 km lopers. Hierdoor stond ik niet op de lijst met 50 km lopers.
Dit is allemaal netjes opgelost door de organisatie. Dat is ook het mooie met zo'n loop; je stopt even, bespreekt wat en hoe en gaan gezellig weer verder.
Na 27 km bemerkte ik dat mijn Duitse medeloper het wat zwaarder begon te krijgen en dat hij het tempo iets moest laten zakken. Tot de post bij 35 km hebben we samen opgelopen; met een high five heb ik daar afscheid van hem genomen en ben alleen op eigen tempo (weer iets onder de 5'00/km) verder gegaan.

De Monnikentocht is geen wedstrijd; het is een landschapssloop; bedoeld om je kennis te laten maken met oost-Groningen. Een voor ons onbekend gebied, maar schitterend mooi om zo eens doorheen te lopen en te genieten. De route gaat grotendeels over onverharde paden en/of kleine fietspaden door de natuur of zandpaden bij de kanalen langs. Dorpsnamen waar je nog nooit van gehoord hebt zie je op de borden en paddenstoelen staan (Veele, Jipsingboertange, Wollinghuizen). Zelf nog heide gezien in Groningen. Dus wie ooit nog eens gewoon een mooie loop door een mooie omgeving wil lopen is deze loop zeer aan te raden.

De laatste 15 km gezellig samen met de fietsster afgelegd. Beetje praten; bij de posten even stoppen voor wat cola, banaan of koek en een zout koekje. Het lopen gaat me erg goed af. Af en toe zelf even de handrem erop om niet te snel te gaan. Een tempo van < 4'50 is niet de bedoeling. Af en toe gaat het 4'45.
Na de laatste post op 45 km kijk ik vooruit om te zien of ik misschien de laatste lopers van de 34 km zie. Rekenkundig zou het kunnen dat ik Ienskje achterop kom. Echter zover ik kan zien zie ik niemand hardlopen; alleen een paar wandelaars die er vandaag ook zijn. Drie km voor de finish bij een bruggetje de fietsster even helpen met haar fiets en daarna is Bourtange in zicht. We lopen met een boog eerst om Bourtange heen om op het plein in Bourtange te finishen. Bij het binnenlopen van Bourtange meen ik Ienskje in de verte op het plein te zien. Nog 200 meter en ik finish ook. Ienskje blijkt ook net gefinisht te zijn en staat bij de verzorging na de finish. Allebei hebben we 4 uur en 9 minuten gelopen. Ienksje een paar seconden meer en ik 43 seconden. Mijn Duitse medeloper finisht 8 minuten later en wordt tweede.

Bij de camping in Bourtange mogen we gebruik maken van de douches en na een busreis van 20 km terug naar Ter Apel gaan we weer naar huis. We hebben een mooie dag gehad en een mooi stukje van Oost-Groningen gezien. Een aanrader aan eenieder om dit ook eens te doen.
Uitslag van de Monnikentocht.

PS. Door het relatief rustige gelopen tempo (voor mij dan) van 5'00/km i.p.v. anders 4'00/km wedstrijdtempo zondag bijna nergens last van. Een beetje stramme kuitspieren herinneren me eraan zoveel kilometers te hebben gelopen. Natuurlijk blijven de herinneringen.
Nu een week lekker trainen, a.s. weekend wat kortere snellere duurlopen (+/- 20 km) en daarna 15 september in Winterswijk 42 km.


vrijdag 23 augustus 2013

RUSTIG AAN!

De trainingen krijgen weer wat structuur na de vakantie. Het trainingsschema tot aan de Berenloop op 3 november is klaar en tot aan de Berenloop staan er nog een drietal andere 'wedstrijden' op het programma.

15 September de marathon in Winterswijk. Qua afstand is het 42km, maar het is eigenlijk een landschapsmarathon (met drankposten) bedoeld om de streek te promoten en lokale producten onder de aandacht te brengen. Vergelijkbaar met de Twente marathon waar we de afgelopen drie jaar aan hebben deel genomen. Nu hebben we gekozen voor de landschapsmarathon in Winterswijk. Qua planning komt ons dit beter uit met nu we begin oktober eerst de Hoge Veluwe trail en de week erna de duinentrail in Schoorl lopen. De marathon in september pas wat dat betreft mooi in het programma om lekker rustig wat kilometers te maken. 

Dit is nu net het manco waar het aan schort en de titel zegt: RUSTIG AAN! Het loopt als een tierelier, ik voel me goed, fit en de benen draaien goed. Vorige week totaal alweer 80km gelopen, waarbij de nodige kilometers op een vlot dan wel hoog tempo gingen. O.a. een duurloop van 18 km met 4, 3, 2 en 1 km op een tempo van 4'30, 4'20, 4'10 en 4'00.

Tijdens de duurloop vandaag (rondje om in de bossen bij Beetsterzwaag op de terugreis uit het werk) bedacht ik me dat dit allemaal veel te gek gaat. Ik hoef pas in november te pieken bij de Berenloop. 
Het doel voor ogen houden en dat is eerst mid september in Winterwijk. 
Vorige week heb ik met een aantal ander trail-lopers op het Dwingelerveld al 37km gelopen; alles onverhard door de bossen en over de heide. 

Nu op gemak al 37km lopen dan gaat 42,2 over drie weken ook lukken. Tot dan lekker rustig mijn duurlopen blijven maken. Daarna kan de aandacht verlegd worden naar trainingen met tempo's van rond het marathon tempo (4'16).
Op basis van wat ik dit jaar tot nu toe heb gelopen en hoe ik me voel wil ik een poging doen om de Berenloop onder de 3 uur te lopen. Ik weet dat dit een enorme uitdaging zal worden, daar het net wel /net niet zal lukken.(eerder dit jaar halve marathon in 1.23'50).  Daarnaast zal het sterk afhangen van de omstandigheden en met het weer. Ik wil het in ieder geval proberen en dat betekent ook gericht hiervoor gaan trainen. 
Als het niet mocht lukken is er geen man overboord. De twee trails in oktober zijn echt om te genieten en de Berenloop is zeer zeker de moeite waard; naar mijn mening is de hele marathon op Terschelling de mooiste afstand om te doen. 

Morgen nog een klein blokje om; zondagmiddag gaan we naar Balk; kan ik mooi weer naar huis lopen. 
Nog even een mooie route uitzoeken en lopen maar weer. 

Hoe het verder zal gaan tot en met de Berenloop; ik zal de blog wat bijhouden en anders vragen jullie maar.

zondag 11 augustus 2013

Na de vakantie

De vakantie zit erop. Drie weken lekker weg geweest. Lekker ontspannen, genieten, bezig zijn en toch ook nog wat 'trainen'. Het woord trainen tussen aanhalingstekens. Trainen betekent voor mij doelgericht en doelbewust aan het trainen zijn met een doel; primair om je voor te bereiden op een wedstrijd.
Nu staan er wel wedstrijden voor in oktober op het programma, maar daar ben ik nog niet gericht voor aan het trainen. Noem het erg actief bezig zijn in voorbereidingsperiode 1 met als doel de conditie op een ontspannen manier te onderhouden.

De afgelopen drie weken zijn we op een drietal plaatsen geweest. Eerste week waren we in Schwangau. Dit ligt op de grens van Duitsland en Oostenrijk. Achter ons de weilanden met wat heuvels en meren in Duitsland; voor ons de eerste bergen.
Op de dag van aankomst een 'korte' duurloop; de omgeving verkennen. 11 km met meteen ook maar 500 hoogtemeters.
De dag erna geen 'training, maar wel een flinke wandeling. We zijn de Tegelberg opgewandeld. Qua afstand valt het mee met 7 km, de 1000 hoogtemeters maken het interessant. Gewoon lekker ontspannen wandelen; onderweg wat drinken en dan maar weer verder. Waar we met erg mooi weer vertrokken, betrok de lucht bij aankomst boven op de Tegelberg. We waren net binnen in het station waar de kabelbaan vertrekt toen het begon te regenen en er onweer losbrak. Gelukkig binnen te zijn; betekent wel dat de gondel niet meer gaat en dat je moet wachten tot het onweer weer over is.

De dag erna een bergtrail gelopen. 22 km met (volgens de Garmin) 945 hoogtemeters. Toch mooi bezig denk ik dan. Lekker genieten en gewoon onderweg zijn.

Hierna zijn we een klein stukje verder gereden naar Oostenrijk waar we aan de voet van de Zugspitze (2962m) stonden. 

Hier begonnen de activiteiten met een (voor mij) ietwat uit de hand gelopen fietstocht. Ienskje en ik zouden een klein stukje fietsen naar een uitkijkpunt vanwaar je de Eibsee kunt zien. Een leuk stukje fietsten door de bergen. Ienskje haakte vanwege de steile weg ernaar toe al snel af en ging terug naar de camping. Ik dolenthousiast door met in de eerste drie km al 300 hoogtemeters. Al met al werd het een fietstocht van 50km met 1000 hoogtemeters (bij 33grC). Zeer moe uiteindelijk toch weer bij de camping aangekomen.


Niet alleen maar trainen hoor.
Later heb ik nog een mooie bergtrail gelopen. Lekker door de bergen hardlopen voor zover dat mogelijk is. De nodige ervaring opgedaan wat betreft het lopen in de bergen; dat heb ik nog niet zoveel gedaan op deze manier.Uiteindelijk 22 km gelopen met weer 1000 hoogtemeters.


De laatste week van de vakantie zijn we in Luxemburg geweest. Camping Nommerleyen in Nommern. Erg geschikt voor de jeugd in de leeftijd van 12 tot 20 jaar. Erg veel activiteiten voor de jongeren van deze leeftijd; die zie je niet weer. Voor pa en ma een mooie omgeving om actief bezig te zijn. Voor de sporters onder ons; het is allemaal net wat pittiger, stijler, hoger en technischer als in Zuid-Limburg.
Je loopt de camping af via de achteruitgang en staat meteen in het bos; een uitloper van het Luxemburgse Mullerthal. 
Het Mullerthal is een gebied met rotsformaties in een gevarieerd bos. Er zijn meerdere mooie wandelroutes die goed zijn aangegeven. Achter de camping is een korte wandelroute van 3,87km. De route is erg technisch met trappetjes, smalle single tracks, boomwortels. Erg mooi om je als trailer uit te leven. Ik heb deze route een paar keer gelopen om voor mezelf een goede tijd te lopen. Uiteindelijk op 18'38 uitgekomen waar ik wel tevreden mee was.

Eén van de laatste trainingen die ik hier gedaan heb was een route van de Mullerthal trail. http://www.mullerthal-trail.lu/nl
Het mag de naam trail niet echt hebben (het zijn ook wandelroutes) in onze ogen; daarvoor zijn er teveel km's op het asfalt, maar voor het overgrote deel van de route is het toch wel erg mooi met toch ook wel technische stukken door de bossen. 
De route voert langs de camping en nodigt uit om te lopen. Door de warmte een temperatuur van tegen de 30grC werd het een pittige training. De eerste 15km ging op zich nog, maar daarna werd het toch zwaar.
Wijze les dat je als je vermoeid raakt niet alleen je tempo zakt, maar dat ook de coördinatie en concentratie minder wordt. De laatste km's van deze route volgden ook het technisch moeilijke deel van de wandelroute achter de camping. Ik was me bewust van de vermoeidheid en de verminderde coördinatie, maar toch de route volgen! Gaat dus ook spontaan mis en ik kom ten val. Gelukkig geen letsen; alleen vieze handen en een deukje in het ego. Wel weer een leer moment.

Zo komt de vakantie ten einde en kunnen de werkelijke trainingen weer worden gestart. Ik moet de details nog uitwerken in de vorm van een schema voor de komende drie maanden maar dat komt goed.
Gisteren al wel gestart met een training met 5x 1000m op marathon tempo (4'10) en vandaag een lange duurloop. Eerst 18km op mijn duurlooptempo van 5'/km. Daarna met de RTB groep nog 12km gelopen op een tempo van 7'00. Zo beginnen de trainingen weer vorm te krijgen.
Doel: twee wedstrijden in oktober in één in november; de Berenloop. 

zaterdag 6 juli 2013

De 180 ervoor.

Na de Veluwezoomtrail heb ik bijna niet meer getraind. Afgelopen dinsdag met de vereniging weer eens een training gedaan. Na de Veluwezoomtrail een tweetal weken erg verkouden geweest en dan is het niet optimaal om te gaan trainen. Daarnaast staat de volgende echte wedstrijd pas weer in oktober op het schema. Nu na al die wedstrijden even een poosje rustig aan om later in augustus weer echt te gaan trainen. Nu loop ik wanneer het uitkomt en zijn er ook diverse andere dingen te doen in- en rondom het huis.

Vrijdag 5 juli was zo een dag; na een hectische week met werk en cursus waren we behoorlijk vroeg met het avondeten. Ik wilde nog een eindje lopen, maar in De Blesse (nabij Wolvega) was een nieuwe wedstrijd van 10km en 10EM. Dus de gelegenheid maar gebruikt om daar even te gaan kijken en een stukje te gaan hardlopen.


Voorheen werd er in De Blesse altijd een stratenloop georganiseerd, maar vanwege teruglopende belangstelling hiervoor is er nu voor het eerst een loop die start in De Blesse en die via mooie landweggetjes richting Paasloo voert. weggetjes en paden door de velden en bos wisselen zich af. Het was aardig aan de temperatuur vanavond; het was zo'n 24 graden. Waar ik drie weken geleden bij de halve marathon gemiddeld een hartslag had van 172 bij een tempo van 4'/km, was dit nu 180! Niet dat ik er last van had; had ik de hartslagmeter niet om gehad, dan was ik vast nog wat sneller gegaan. Nu kwam ik na 16,1 km in een tijd van 1.05'25" over de finish (en was hiermee 3e).

Wat hier typisch opvalt is de hogere hartslag dan je 'normaal' hebt bij een bepaald tempo. Nu zie je dat dit vandaag zomaar 8 à 10 slagen hoger ligt. Onder andere omstandigheden kan dit een andere keer een paar slagen lager zijn en kun je dan vaak ook beter presteren. Natuurlijk heeft het ook met de vorm van de dag te doen, maar dat zie je dan vaak ook weer terug in je hartslag. Met deze warmere omstandigheden moet je hier rekening mee houden dat je hartslag hoger is.
Zo neem ik onderweg een bekertje water om op te drinken, maar gebruik ik ook een deel van het water om mijn hoofd en nek te koelen. Echt trainen onder dit soort omstandigheden heeft ook niet echt doel vanwege de hogere hartslag, tenzij je ten doel hebt om te willen trainen in de warmte als je weet dat je ook wedstrijden onder deze omstandigheden gaat lopen. Anders kun je beter naar een meertje joggen en lekker een eindje gaan zwemmen.



Ienskje bezig aan de w'up in de zon voor de start. 

maandag 24 juni 2013

De Veluwezoomtrail

Voorlopig één van de laatste wedstrijden die op het programma staat; de Veluwezoomtrail. Hiermee wil ik min of meer de eerste helft van dit jaar afsluiten. Veel gelopen; veel wedstrijden meegedaan en blessurevrij ook nog. Iets meer dan 500 wedstrijdkilometers volgens het logboek. Totaal iets van 1700km dit tot op heden. Nu is het wel tijd voor een aantal weken 'rust' om straks in augustus de trainingen weer op te pakken.

Doelen voor dit najaar: De Hoge Veluwetrail, de duinentrail in Schoorl en de Berenloop op Terschelling.

Het woord rust staat tussen ''. Daarmee niet doelende op niks doen en wat op de bank hangen; maar lekker rustig wat doortrainen zonder specifieke doelen per training. Geen strakke weekplanningen om alle benodigde trainingen in te plannen. Lekker van de vakantie genieten straks en waar mogelijk in mooie omgevingen lekker genieten en tegelijk wat hardlopen.

Maar afijn, dat voor morgen; nu over gisteren: De Veluwezoomtrail in Rheden.
Ik had me allang ingeschreven voor de 27km. Ienskje heeft vrijdag nog een kaart weten te bemachtigen voor de 13km trail. 's Ochtend vroeg uit de veren om rond 10 uur in Rheden te zijn. De start van de 13km trail is om 11uur en die van de 27km is een half uur later om 1/2 12.

Beide afstanden hebben een 200 deelnemers; evenals de 52km die al om 1/2 10 is gestart. Verbazingwekkend dat ook deze afstand zo'n aantal deelnemers weet te trekken; allemaal gezonde mensen serieus met hun sport bezig; te hoge BMI's kom je hier niet tegen.
Afijn, half twaalf mag ik starten met alle andere trailvrienden. Voor de start alvast handen geschut met Erik met wie ik de Koning van Spanje trail ook heb gelopen; toen mocht ik winnen. Vandaag zullen we weer eens zien wie de sterkste is. Het eerste deel van de trail gaat met het nodige klimmen en dalen; terrein waar ik duidelijk iets beter in ben en ik weet dan ook een kleine voorsprong op te bouwen, echter wetende dat deze maar klein is en Erik e.a. kort op me zitten. Op het meer vlakke deel tussen 7 en 14 km weten ze langzaam op me in te lopen. Bij de 14km neem ik bij de weer zeer uitgebreide verzorgingspost even de tijd om wat te eten en te drinken. (ik had geen rugzak met eten en drinken mee; alleen een paar gelletjes). De anderen namen hier wat minder de tijd en zodoende komen we met een 4-tal trailers even samen te lopen.
De tempoverschillen zijn ietwat verschillend, maar Erik en ondergetekende blijven mooi samen lopen.
We weten dat we het 'kale' Rozendaalse veld nog over moeten en dat we bijna 7km tegen de wind in moeten buffelen. Om de km wisselen we van koppositie om even uit de wind te kunnen lopen. Doorgaans een heel goede methode. Op de smalle paden over de Veluwe lastiger nu je maar kort voor je kunt kijken waar te lopen. Na 21km bereiken we de bosrand om de laatste km's weer door de bossen te kunnen lopen. Dit laatste stuk is ook weer lastig met een aantal pittige afdalingen en beklimmingen. Deze laatste km's halen we ook nog een paar lopers in van de 52km die ook bezig zijn met hun laatste km's maar die net iets langzamer lopen. Zijn hebben er bijna 50km op zitten; dus die zitten er deels ook doorheen.

Ienskje onderweg voor haar trail.
De laatste 4 km gaan voor mij 'niet optimaal' op het zo maar te noemen. Ik kan Erik niet meer bijhouden; ook niet in de beklimmingen. Vooral in de afdalingen moet ik het laten lopen. De energie is weg; de coördinatie wil niet meer enzovoort. Wijs blijven en de laatste kilometers vooral focussen op de finish en niet vallen. Dan maar een minuut langzamer of zo. Uiteindelijk een klein beetje tijd verloren op Erik die vandaag de strijd in zijn voordeel heeft beslecht. Bij de finish blijkt dat we als 7e en 8e zijn gefinished. Een mooie prestatie. We hadden het idee zo rond de 11e/12e plaats te liggen. Blijkbaar toch een paar ingehaald (die verkeerd zijn gelopen) of dat er een paar zijn uitgevallen. Na de finish nog nagenieten van de sportdrank van Erdinger (alcoholvrij bier uit Duitsland, prima om in te nemen)

Ienskje staat bij de finish op me te wachten. Zij heeft genoten van haar 13 mooie km's over de Veluwe.


P.S. Na een onrustige nacht sta ik maandagmorgen op met een zere keel en een verkoudheid. Waarschijnlijk de reden van mijn slechte gevoel de laatste paar km's gisteren.


zondag 16 juni 2013

In vorm !?

Eigenlijk mag het feit dat je in vorm bent niet als een verassing komen. Je traint immers met een doel en voor dat doel wil je 'in vorm' zijn. Wat is dat eigenlijk dat om 'in vorm' te zijn.
De trainingen dit jaar hadden als doel om a) deel te nemen aan Limburgs Zwaarste (60km) eind april en b) de hardloop4daagse (100km) in mei. Met dit als doel waren de trainingen primair gericht op het maken van kilometers en stukken minder op het trainen van snelheid.
Na de hardloop4daagse had ik (min of meer gedwongen) rust ingepland om na een paar weken kalm aan doen weer wat te beginnen met trainen. Nu echter niet met een specifiek doel maar lekker weer wat ritme op doen en wat meters maken wanneer de agenda het  toestond. Dus niet meer ruimte in de agenda plannen om volgens een schema te lopen. Alleen de Veluwezoomtrail staat eind juni op het programma, maar die heb ik meer op de agenda staan omdat het zo'n mooie loop is en niet zozeer een wedstrijd is om te gaan presteren.

Gisteren (15 juni) ben ik met Ienskje meegegaan naar Opeinde (Frl) om deel te nemen aan de Leijenloop. Een mooie halve marathon door de Fryske Walden rondom de Leijen (meer ten noord-westen van Drachten). De route gaat langs de dorpen Rottevalle, Eastermar (fan Doutzen), De Tike weer terug naar Opeinde. Leuke deelname en mooi droog weer. Alleen een sterke zuid-westenwind die ons parten speelt.
Over de wedstrijd zelf wil ik verder kort zijn; ik finish als 2e in een tijd van 1:23:50! Dit ondanks de tegenwind die af en toe het tempo doet dalen. 1:23:50 is voor mijn doen erg goed. Mijn PR van 2009 is maar een minuutje sneller. Met wat betere omstandigheden en wat meer strijd in de wedstrijd had een snellere tijd er zeker in gezeten.
Waar ik me mezelf het meest over verbaas is de vorm. Zonder echt veel specifieke tempo- en intervaltrainingen zo'n tijd realiseren. De laatste paar weken wel weer wat intervaltrainingen gedaan met de loopgroep van AV Heerenveen, maar op zich niet bijzonder veel.
Daarnaast vrijdagmiddag ook nog een lange duurloop gemaakt en zaterdagmorgen een buurtbrunch. Kortom niet echt de voorbereiding voor een wedstrijd die ik anders heb.
Misschien dat daarin ook wel een deel van de vorm uit voort komt. Ontspannen en ongedwongen aan de start van een wedstrijd verschijnen en dan lekker lopen. Niet meteen hoeven en te willen presteren.
De basis voor zo'n prestatie komt grotendeels uit al de trainingen dit jaar. Veel kunnen trainen; veel wedstrijden gelopen en plezier hebben in het sporten.

Nu volgende week de Veluwezoomtrail; daarna staan er niet zoveel activiteiten meer op het programma. Pas eigenlijk in oktober weer. In de tussenperiode lekker blijven trainen; de afwisseling wat zoeken in trainingsvormen en locatie. Er zijn zoveel mooie omgevingen om even een blokje om te gaan. Zo af en toe een wedstrijd mee doen voor de fun. Wie weet welke prestaties er nog meer komen dit jaar.

vrijdag 31 mei 2013

kleine update

Even een kleine update.
Het is bijna twee weken geleden dat we startten voor de 100km van de Hardloop4daagse in Apeldoorn.
Tijdens de laatste etappe heb ik last gekregen van de linkerbilspier. Toch iets te veel belast denkt de fysio ;-) (Hoe kan dat dan...) De spier zat in ieder geval goed vast en zorgde er voor dat ik een paar dagen bijna niet eens kon wandelen.
finish tijdloop Hardloop4daagse
Afijn; een poosje rust na al die kilometers kan geen kwaad. Verder van de spieren geen last. Even een paar keer naar de fysiotherapeut om de boel wat los te maken en verder goed oefeningen doen.
Nu na 1,5 week kan ik weer wat joggen. De spier speelt nog wel wat op, maar ik kan weer een eindje hardlopen. Misschien vanavond even meedoen met een lokaal loopje van 10km rondom het Nannewiid bij Oudehaske.

Morgen even een uitstapje naar een andere sport: de survival. In De Knipe bij Heerenveen wordt jaarlijks een survival georganiseerd. Twee jaar geleden met een groep mee gedaan en dit wordt nu een beetje een traditie. Lekker met een aantal van de trainingsgroep met kinderen klimmen, klauteren en door de sloten banjeren.

tijdens de survival in 2011
Ondertussen ben ik nog een beetje aan het nadenken over mijn loopagenda voor de komende twee maanden. Alleen de Veluwezoomtrail op 23 juni staat in de agenda. Verder heb ik nog geen concrete plannen voor de periode tot aan de vakantie. Ik denk dat ik maar rustig aan weer wat ga trainen, lekker wat kilometers maken en genieten tijdens deze trainingen van het mooie Friesland.


dinsdag 21 mei 2013

6 uur 58 minuten en een beetje

6 uur, 58 minuten en een paar seconden heb ik gelopen over de 100km tijdens de Hardloop4daagse in Apeldoorn.
finish samen met Elbert. Na 100km een onderling verschil van één minuut.

Nu is er veel te vertellen over al die mooie etappes, de onderlingen competitie, de wedstrijd, de voortreffelijke organisatie en de geweldige sfeer tijdens dit evenement, maar daar wilde ik het niet over hebben. Dat mag je nalezen op de diverse blogs van andere deelnemers.
Ik wil het ook niet zozeer hebben over de zere benen en hoe zwaar het wel niet is om zo 100km in 6 etappes verdeeld over 4 dagen hard te lopen; ik denk dat een ieder die eens een marathon heeft gelopen zich daarbij wel een voorstelling kan maken. Ik wilde mijn ervaringen van tussen de wedstrijden door delen; dat is een verhaal apart.

Vooraf mag ik altijd graag een inschatting maken van hoe snel te lopen tijdens een wedstrijd. Vooraf heb ik een schatting gemaakt om uit te komen op een tijd van rond de 7u15. Gemiddeld 4'20/km.
1e etappe, Hoog Soeren
Na een week rust gaat zo'n eerste etappe weer veel te snel, maar de benen willen wel en de andere deelnemers gaan er ook vol in. 'Gelukkig' is de start en finish van deze etappe op het sportveld waar we ook kamperen zodat er na de wedstrijd meteen gedoucht kan worden en er geen tijd verloren gaat aan reizen, hetgeen bij andere etappes wel moet. Tegen 10 uur 's avonds pas zitten we weer in de camper. Nog even bijkomen, goed eten en drinken en dan al weer snel naar bed. De wekker op 8 uur gezet om de volgende ochtend rond 10 uur op de fiets te vertrekken voor de 2e etappe. De start van de 2e etappe is op ongeveer 4km van de sportvelden. We ontbijten goed, drinken een koffie en pakken de loopspullen bij elkaar.

Samen met Jerry de 2e etappe gelopen.
11 uur start; zo rond half twee weer terug op de fiets naar de camper. Snel douchen en daarna eten. Maar weer aan een pasta en yoghurt met muesli. Helaas maar iets van twee uur tijd 'over' om even te gaan liggen, om lekker uit te rusten en te 'herstellen'. Dit is kort in tijd, maar rond half zes moeten we  weer op de fiets naar Loenen voor de start van de 3e etappe. Toch bewust wel op de fiets gegaan (13km) om de benen na deze etappe los te trappen. De laatste twee kilometers van deze etappe gaan moeizaam. Ik merk dat de energie op is en moet deze laatste twee kilometers doorbijten. Ik heb niet meer de kracht om het gaatje van 20m op mijn concurrenten dicht te lopen. In plaats daarvan wordt dit nog 10m groter. Bij de finish  kunnen we weer wat bijtanken; sportdrank en fruit ledigen de eerste behoeft. Helaas bemerk ik dat ik mijn hersteldrank ben vergeten en dat deze thuis waarschijnlijk nog op tafel staat. Wel een krentenbol bij me die ik op eet en ik neem een cola; ik heb wel zin aan wat.
Op te terugreis naar het sportveld stoppen we onderweg voor een friet; ik heb dat wel eens vaker dat ik na een wedstrijd zin heb in iets hartigs. Nu ook weer.
Zo pas tegen half tien uur zijn we weer bij de camper. Snel weer even douchen en weer wat eten. Weer yoghurt met muesli nog wat andere zoetigheid. Echter veel eten is er niet bij; de maag is wat van streek en weet niet zo goed wat er mee te doen. We willen lekker uitrusten en gaan liggen; dus we gaan snel naar bed. Het lichaam is in een vreemde modus. De spieren willen lekker rusten; het lichaam ook wel, maar we kunnen beiden de slaap niet te pakken krijgen. Het lichaam is wel moe, maar het lichaam snapt het niet. Niet dat we liggen te malen en na te denken, alleen de slaap is er niet. 's Nachts worden we diverse keren wakker met een vreemd gevoel.
Zondagmorgen zijn we al vroeg wakker en gaan we alvast aan het  ontbijt. Toch moeten we weer zien het nodige naar binnen te krijgen, maar ook weer niet teveel. Vanaf 10 uur start de tijdloop (8,4km). Deze start 2 kilometer verderop waar we naar toe wandelen.
Finish tijdloop
Tegen 12 uur zijn we terug van de tijdloop. Echt honger hebben we niet, maar er moet toch maar weer wat eten in. De pasta begint wat tegen te staan en echt veel honger heb ik ook niet. Met moeite eet ik mijn bord leeg. Toch ook nog maar wat kwark en wat drinken naar binnen. We kunnen vervolgens nog net even twee uur uitrusten, en dan moeten we alweer naar de start van de 5e etappe die start in Hoog Buurlo, 7km verderop; 25min fietsen. Een half uur voor de start zijn we in Hoog Buurlo om ons weer voor te bereiden op de start. Snel omkleden; beetje los lopen en dan om 5 uur weer zien op gang te komen. De eerste kilometers van deze etappe gaan over strak asfalt en het gaat dan ook weer snel; mijn concurrenten gaan met iets te snel. Na een achttal kilometers verandert het parcours  en wordt het allemaal zandpad. Het parcours is een stuk zwaarder en technischer. Verhoudingsgewijs ligt mij dit beter en heel langzaam loop ik op mijn concurrenten voor me in. De laatste drie kilometer zijn echter heel zwaar; ik ben compleet door mijn energie heen. Natuurlijk doen de benen zeer, maar dat is niet de beperkende factor; de energie is op en het is nog drie kilometer te gaan naar de finish. Ik ben niet de enige die het zwaar heeft en  twee kilometer voor de meet haal ik Eric in. Hij zit er ook helemaal doorheen en moet al zijn reserves gebruiken; zo voel ik me ook maar weet het tempo nog hoog te houden (4'15). Het lukt me niet om Elbert te achterhalen en ik finish 15' na hem. Met Elbert ben ik in de race voor de 10e plaats in het algemeen klassement en is het onderlinge verschil slechts een 1,5 minuut. Nu flink doorstappen betekent dat een eindtotaaltijd van onder de 7 uur erin zit.
Finish Hoog Buurlo
Nu ik er zo doorheen zit qua energie betekent het maar 1 ding: eten, eten en eten. Een tekort aan koolhydraten in het spierweefsel beperkt het loopvermogen. Lopen op vetverbranding is mooi, maar het schiet niet echt op. Hoewel het eten tegenstaat toch ook hiermee doorzetten. Het lichaam weet niet echt goed waar het zin aan heeft; zoet of hartig, eten of drinken. Dus probeer ik er zoveel mogelijk in te krijgen in de hoop dat de maag het zal verteren. Morgen is de laatste etappe met nog 20+km te overbruggen. Stiekem wil ik toch ook mijn 10e plek in het klassement verdedigen en met een minuut voorsprong is dat niet veel.
Weer een onrustige nacht volgt. Het ligt wel lekker, maar echt diep slapen is er ook niet bij.
We zijn ook nu weer vroeg wakker; moet ook wel want de start is om 11 uur in Vaassen en de bussen die ons naar Vaassen brengen vertrekken om 10 uur. (tenminste dat denken we). Al vroeg aan het ontbijt en ik eet echt meer als anders voor een wedstrijd. Anders een licht ontbijt; nu echt veel naar binnen werken. Combinatie tussen 'snelle' en 'langzame' koolhydraten. Extra drinken. Ondertussen terwijl wij aan het ontbijt zitten zien we al veel hardlopers over het terrein naar de uitgang naar de bus lopen. Moeten we nu om 9 uur al weg? Wij zijn nog niet zover! Navraag leert dat de eerste bussen om 9.15 vertrekken, maar dat er later om 10 uur nog een bus komt. pfff. Dus hebben we nog 3 kwartier de tijd voor een koffie en om ons om te kleden. Gelletjes mee voor straks onderweg tijdens de laatste etappe.
Na een busrit van een half uur staan we in Vaassen aan de start. De laatste etappe van 20km in een bijna rechte lijn naar Apeldoorn naar de sportvelden.
De benen komen maar moeizaam op gang, maar ik ben duidelijk niet de enige die hier last van heeft. Zeker de eerste kilometers is het tempo lager vergeleken met de eerdere etappes.
Het eerste deel van deze etappe gaat bijna geheel vals omhoog. Gestaag vordert de etappe om na 14km bij de echoput de Amersfoortse weg over te steken.
Ik bemerk dat het vele eten me goed heeft gedaan in de zin van dat ik geen 'energie' tekort heb. Natuurlijk protesteren de benen wel wat, maar samen met Elbert ben ik in staat een tempo van 4'15 aan te houden. Als we in staat zijn onder de 1u29 te finishen is een eindtijd van 7 uur gerealiseerd. De laatste kilometers zijn technisch nog lastig. Een soort kasseienstrook, nog wat heuveltjes en paden met los zand maken het lastig.
Bij al de etappes staat een kilometer voor de finish een bord: Nog 1 kilometer. Telkens vind ik het nog weer een heel eind. Gelukkig gaan de laatste paar honderd meter over de weg. Onder luid applaus van het publiek  loop ik met Elbert de laatste 100m naar de finish over het sportveld. De handen gaan de lucht in als we de finish passeren. Meer dan tevreden feliciteren we elkaar. Handen worden geschut ook met andere lopers die ook de finish hebben weten te behalen. Dit is een hele opgaaf en een prestatie om trots op te zijn.

De afgelopen maanden heel wat kilometers afgelegd. Dat kwam hier goed van pas. In die zin niet zozeer last gehad van de benen. De uitdaging zit hem vooral in de korte rust tussen de 6 etappes is. Weinig tijd om te herstellen. Een nog grotere uitdaging is je energiehuishouding. Hoe houd je je energieniveau op peil. Op een gegeven moment gaat je lichaam protesteren en weet het ook niet meer wat het wil. Je bent je normale prikkels qua eten en drinken kwijt. Voor een 'losse' marathon is dit probleem nog te overzien, al is het een uitdaging. Nu moet je hier echt mee zien om te gaan.
Kortom een ervaring rijker en een goede prestatie neergezet.