zondag 4 september 2016

CCC®

De CCC®. Een bergtrail van Courmayeur (I) naar Champex (Zw) met de finish in Chamonix (Fr). Een trail met een te lopen afstand van 101km met 6000 hoogtemeters rond het Mont Blanc massief in de Alpen.
Na een goede voorbereiding de afgelopen maanden ging het tijdens de Eigertrail niet zoals ik wilde, maar stond ik voor mijn gevoel nu goed aan de start. Vijf dagen voor de wedstrijd waren we al in Chamonix aanwezig. Alvast wennen aan de hoogte, maar ook wennen aan het mooie weer. Op maandag kregen we een email van de organisatie ons goed voor te bereiden op de warmte. Een temperatuur van 32 graden is de verwachting voor vrijdag, wedstrijddag. 

In de dagen voor de wedstrijd gaan we wat te wandelen. Zoeken Michiel en Robin onderweg op die deelnemen aan de PTL om ze aan te moedigen. Gaan een stukje hardlopen. Maar bovenal zijn we in Chamonix om van de geweldige sfeer in de stad te genieten. Wat een ambiance daar met al die atleten die aan één van de vier wedstrijden meedoen (OCC 51km, CCC 101km, TDS 120km, UTBM 170km) en op de verschillende dagen starten en finishen.

Op donderdagavond niet al te laat naar bed om lekker een nachtje te slapen. Helaas niet zo'n succes. Toch de bekende nodige spanning waardoor slapen er niet echt van komt. Waar de meeste van dergelijke lange trails al vroeg in de ochtend, vaak nog in het donker, starten start de CCC® pas om 9 uur. Om half acht stappen we in Chamonix in de bus die ons naar Courmayeur brengt. 
Tjee, wat een volk hier. 2100 deelnemers staan hier aan de start naar ik begrijp. 
Er zijn een viertal startvakken. Naast die voor de elite dan nog drie grote startvakken met een 700 atleten elk zo schat ik. Op de een of andere manier op basis van het startnummer mag in in het eerste startvak staan. Dat scheelt straks vast de nodige tijd. Niet alleen ben je met de start gemakkelijker weg, maar heb je vast ook minder last van 'files' wanneer iedereen op een gegeven moment over de single tracks omhoog moet.

Precies negen uur gaan we van start. Even een brok in de keel en kippenvel dat het nu los gaat. Wat een sfeer zeg. Onder luid applaus en aanmoedigingen van het publiek lopen we door Courmayeur. We mogen meteen aan de bak voor de eerste en grootste klim. Volgens opgaaf 1435D+ over een afstand van 10,3km. Dat is een stijgingspercentage van 14%. Mooie warming-up.
Door de drukte loop ik niet helemaal het tempo dat ik zou willen, maar nog wat behouden lopen kan ook geen kwaad. Ondanks de drukte loop ik voor op het schema dat ik voor mezelf had bedacht. 
Eigenlijk is het eerste deel van de CCC® goed te lopen. Wel blijven opletten, maar erg technisch moeilijk lopen is het niet naar mijn mening. Hoewel het warm is, heb ik er niet erg last van. Het deert me niet en ik voel me goed. Het is wel zaak goed te blijven koelen met koud water uit de vele beekjes en goed te blijven drinken. Daar waar ik met de Eiger te weinig heb gedronken nu misschien wel iets te veel. Om de 5km moet ik even staan te plassen. 
Via een mooie trail, met veel toeristen die ons aanmoedigen, lopen we van Refuge Bertone (de eerste post) via refuge Bonatti naar Arnouvaz waar de eerste grote post is.
Hier ben ik rond twee uur op het heetst van de dag. Even goed eten en drinken en fysiek opladen voor de beklimming van de Grand Col Ferret, de grens met Zwitserland. Weer 750D+ over 4,5km maar dan in de blakende zon. Deze beklimming weet ik in 1,5 uur te beslechten waar ik niet ontevreden over ben. Boven op de col de stokken in de rugzak voor een lange afdaling. Eigenlijk is het vanaf hier de komende 18km dalen tot Praz de Fort waarna een kleine beklimming komt naar Champex toe. 
Grand col Ferret
Door het kale berglandschap zonder schaduw is het wel ontzettend warm dit deel. Vooral goed blijven koelen is het devies; pet nat, mouwstukken nat en het shirt een beetje nat houden.
In Fouly, waar Robert en Theo me op staan te wachten en bemoedigende woorden hebben, blijf ik een vijftien minuten. Niet te lang want ik wil in Champex waar Ienskje en Rixt op me staan te wachten wat langer blijven. Dat het warm is blijkt als in de tent in Fouly een atleet door de warmte onderuit gaat. 
Er is veel te krijgen aan eten en drinken in Fouly, maar de meeste belangstelling hebben de waterkranen. Al de atleten gaan hier als eerste heen. Of om hun hoofd onder de kraan te steken of om de bidons weer te vullen.
Fouly

Na de stop in Fouly is het even weer op gang komen. Eerst een stukje wandelen maar om daarna weer te gaan hardlopen. Dit deel is prima te lopen, brede paden en ook nog over de weg door Praz de Fort. Hierna duiken we het bos in voor een klim van 450m naar Champex toe. Voor mij het moment om Ienskje en Rixt te begroeten die hier naar toe zijn gekomen.
Hier is zo'n beetje de kentering in de wedstrijd. Tot nu toe was alles goed te belopen en was het warm. Vanaf hier technisch moeilijk(er) terrein, maar gelukkig ook iets koeler. 
aankomst Champex
Tegen zeven uur 's avonds kom ik in Champex aan. Ik geen eerst Rixt en later Ienskje een dikke knuffel. Ik ben tien uur onderweg nu en eigenlijk gaat het allemaal nog prima. In Champex neem ik wat meer de tijd. op deze grote posten is assistentie geoorloofd en Ienskje helpt me met het een en ander. Voor het vallen van de avond doe ik droge kleding aan om te voorkomen dat ik straks in de nacht verkleum met de natte kleren. Het eten in de rugzak wordt weer aangevuld en ik eet zelf ook het nodige. Alleen de vermicelli in de soep vind mijn maag niet fijn, dat wil en gaat er weer uit. Gelukkig kan ik de rest van wat ik eet en drink wel binnen houden. 
Na een stop van 40' in Champex is het tijd om weer verder te gaan. Op naar Trient via La Glete. Een stuk van 17km met weer 800D+. Hier in de beklimming is het tijd om de hoofdlampen aan te doen. Het terrein wordt hier lastiger, het is donker en natuurlijk neemt de vermoeidheid nu ook toe. Al met al gaat de snelheid wat naar beneden. Naar Trient ben ik bijna 3,5 uur onderweg en in dit deel loop ik een stuk met een andere Nederlander Ruben op. 

Tegen elf uur 's avonds bereik ik Trient waar Ienskje en Rixt me weer opwachten. Zij hebben al een borrel gehad en daar heb ik eerlijk gezegd ook wel zin in. Een biertje kan geen kwaad toch?
Verder is het in Trient weer wat eten en drinken voor zover het gaat en na bijna een half uur is het weer tijd om in het donker de volgende berg op te gaan. Je bedenk wat. 
Ik heb met Ienskje en Rixt besproken dat zij naar de camper gaan en dat ik zo rond half acht zal proberen te finishen in Chamonix. Dan kunnen zij met de eerste trein van zeven uur naar Chamonix vanaf de camping zodat ze me kunnen zien finishen :-) 
Na Trient worden we meteen weer de berg op gejaagd: met 826D+ naar Catogne toe. Gemiddeld 16% stijgen om vanaf daar af te dalen naar Vallorcine toe. Deze 11km weet ik te overbruggen in 2,5 uur tijd. Dit is nog steeds sneller dan ik vooraf had ingeschat. 

Ik Vallorcine kan ik geen redenen meer bedenken waarom ik niet zou finishen. Ik voel me nog goed. en eten en drinken gaat nog aardig. Ik ben ruim op tijd in Vallorcine en schat zo in nog een 4 uren onderweg te zullen zijn naar de finish toe. Omdat ik nog mooi op tijd ben neem ik extra de tijd voordat ik vertrek uit Vallorcine. Dat ik hiermee een flink aantal plaatsen zak in de uitslag is dan maar zo.

Wanneer ik de post in Vallorcine verlaat staat Ruben ook klaar om te vertrekken voor het laatste stuk.
Hij zit er aardig doorheen en omdat er nog tijd genoeg is gaan we samen verder. Ruben heeft vorig jaar de OCC gelopen en hij meende bekend te zijn met de route. Maar de OCC volgt een trail die geleidelijk aan naar Flégère gaat, maar de CCC® gaat via de Têtes aux Vents naar Flégère. Deze route gaat eerst 700meter omhoog om daarna weer een 300m af te dalen naar Flégère toe. Daar had Ruben zich even op verkeken. Mijn 'strategie' om in een beklimming iedere 100D+ zijn we blijven aanhouden. Iedere 100D+ even een korte pauze om een paar slokken te drinken en om even te vieren dat er weer 100 hoogtemeters minder zijn om te overbruggen.
's Ochtends om vijf uur zijn we bij Têtes aux Vents. Een lastig te lopen deel met veel stenen. 
(foto eerder in de vakantie gemaakt)
Têtes aux Vents

Tegen zes uur arriveren we bij Flégère. We zijn de gelukkigen die de zonsopkomst zien op de Mont Blanc. Wat is zoiets mooi.
Zonsopkomst Mont Blanc
Even tien minuten pauze bij Flégère om nu alleen nog maar hoeven af te dalen naar Chamonix toe. Nog wel even een lastige afdaling met 900D-. Een groot deel daarvan gaat over een smal bospad met veel stenen en boomwortels die maar één doel hebben: je enkels breken. En laten we daar nu net geen zin in hebben met de finish (letterlijk onder je in Chamonix) in zicht.
Na het lastige stuk door het bos nog een deel over een breed grindpad tot we Chamonix bereiken.
Hier staan de (fantastische) vrijwilligers ons op te wachten om ons de weg door de stad te wijzen. Met een kleine ereronde langs het sportpark komen we in het centrum. De laatste paar honderd meter gaan door het centrum heen. Ondanks het vroege uur zijn er al flink wat mensen op de been. Iedere finisher in Chamonix wordt met applaus ontvangen. Kippenvel, want nu klappen ze voor mij. Voor ons dan want samen met Ruben finishen we.
Half acht stap ik op het plein over de finish Ienskje en Rixt in de armen. Blijdschap. De CCC® uitgelopen. 101 schitterende kilometers maken dit avontuur compleet.

finisher CCC®


Statistieken:
deelnemers: 2101
finishers 1357
gefinished als 595e

Wat volgt? Ik weet nog niet. Vooralsnog niks concreets.