Reeds de vrijdagmiddag met de camper naar het zuiden gereisd. Thuis nog even warm eten en dan op pad. Einde van de middag arriveer ik op sportpark Imstenrade waar Limburgs Zwaarste start. Een paar lopers die ook vroeg zijn zetten hun tentje op of parkeren hun camper naast de mijne.
Het is mooi weer en ik maak even een wandeling van een paar km door de omgeving. Alvast de eerste km van de route verkennen.
Een stel loopt een route en volgt de rode paaltjes. Ik informeer ze niet de rode lintjes te volgen wat dat is een route van 100km morgen. Na de wandeling eet ik een pannenkoek bij een restaurant/speelparadijs vlakbij.
Ik maak het niet laat en ga vroeg naar bed en zet de wekker op kwart voor vijf (naar ik meen). Morgen vroeg dag want de start is 6 uur. Start de Slachtemarathon al om half zeven; maar het is nu nog donker als we moeten starten. Ik slaap niet al te vast en op een gegeven moment hoor ik auto's van de eerste lopers arriveren en mensen praten. Het zal wel zo tegen vijf uur zijn schat ik, maar de wekker was nog niet gegaan. Toch maar even kijken. Is het toch bijna vijf uur. Wekker gezet op 5.45 blijkt. Ja, dat klopt dus niet. Normaal zet ik geen wekkers voor dit soort tijden; slaap ik. Voordeel van zo dicht bij de start staan met de camper is dat je je niet hoeft te haasten. Hoef alleen mijn startnummer op te halen. Verder rustig in de camper even omkleden, eten en voorbereiden. Op tijd loop ik naar de start om bekenden te begroeten en de hand te schudden. Iedereen heeft er zin in en er hangt een ontspannen sfeer.
Zes uur klinkt het startschot (of zoiets), de hoofdlampen gaan aan en we lopen het donkere bos in. Sommige lopers hebben een hoofdlamp met het licht van een bouwlamp. Hiermee is het pad goed te zien. Ik liep mede voorop en door de wandeling gisteren kende ik de route, dit was wel handig we eerste kilometers.
Na een twintig minuten begint het licht te worden en kunnen de hoofdlampen uit. De eerste groepjes vormen zich wat, maar vooraan in het veld waar ik loopt dunt het aardig uit. Met een mooi tempo bereiken we het eerste punt. Waar de anderen na een korte stop snel doorlopen pak ik mijn hoofdlamp en windjack op en stop deze in de rugzak hetgeen even tijd kost. Daarna weer verder voor de tweede etappe naar Vaals. Dit stuk haal ik alweer een paar man in. De Vaalserberg gaat wandelend omhoog. Dit is een steile klim die wat meer kracht kost. Na een korte stop verder naar het Vijlerbos de post bij het Hijgend Hert.
Bij deze post start de lus van 20km bij Epen om. We lopen hieruit eerst naar het zuiden naar zo'n beetje het meest zuidelijke punt van Nederland. Hier door de weilanden is het voor ons even zoeken naar de juiste route. Dit kost wat tijd maar we lopen gelukkig niet verkeerd. Na de Geul te zijn gepasseerd is het weer klimmen naar het Bovenstebos.
Vanaf het Bovenstebos maken we een lus via Schweiberg (waar we even verkeerd lopen) weer naar Epen toe. Via Epen is het weer klimmen naar het Vijlerbos en het Hijgend Hert. Hier hebben we nu 54km gelopen. Verbazing is groot als Pascal van Norden komt aanlopen. Hij loopt blijkbaar de 60km, zijn drie uur later gestart. Ik heb nu dus iets van 5u21'gelopen over 54km. Pascal drie uur minder is 2u21 over 31km. tjee. Maar immer vrolijk groet Pascal een ieder en is weer vertrokken.
Alleen loop ik weer verder. De km's beginnen te tellen in de zin van dat ik de benen begin te voelen. Toch weet ik het tempo nog wel te houden. Heuvelop ga ik wat vaker even een stukje wandelen. Beetje de krachten die over zijn verdelen over het laatste stuk. Zwaarste is nog de Eijserberg zo rond de 58km. Dit is nog een pittig stijl stukje omhoog. Bij de post op de Eijserberg neem ik even wat extra rust. Ik voel me een beetje licht in het hoofd en ga even liggen. Denk dat de bloeddruk in het hoofd wat te laag is. Alle bloed zit in de benen om deze op gang te houden.
Even drie minuten rusten, banaan en wat drinken naar binnen werken en dan maar weer verder. Nog een 10km tot de finish. De laatste km's zijn niet de moeilijkste meer. Nog een paar klimmetjes, maar het meeste is vals plat en goed te lopen. De laatste paar km is meer een verbindingsstuk naar de finish en gaat over de weg. Na 81,5km en 8u24 meld ik me af bij Willem en Annemarie in de sportkantine. Een 2e plaats op de 80km is mijn deel. Ieders prestatie telt hier bij Limburgs Zwaarste dus er zijn verder geen prijzen aan verbonden.
Daar ik nog een nachtje zou blijven en pas zondagmorgen weer naar huis zou gaan, had ik alle tijd om alle andere lopers bij hun binnenkomst te verwelkomen. Gezellig met alle andere hardlopers napraten over hun belevenissen van vandaag en wanneer we elkaar weer gaan treffen. De Bouilliannante en Koning van Spanje trail staan bij velen op de agenda.
Zo rond 8 uur 's avonds komen de laatste lopers van de 100km binnen. Ook zij krijgen hun applaus bij binnenkomst. Zij zijn bijna 14 uur onderweg. Als het rustig wordt in de kantine zoek ik de camper ook weer op. Ik eet nog wat maar zoek al snel mijn bed op. Het is mooi geweest. Een ervaring rijker.
 |
| Mooie herinnering |
 |
| Schoenen zijn op. |
PS.
1) op advies van de diëtiste veel gelletjes genomen onderweg; meeste voor de pittige beklimmingen ingenomen. Dit is me wel goed bevallen. Verder bij de posten onderweg veelal cola met een stukje koek of banaan.
2) Conditie is wel goed. Tot de Mont Blanc Marathon verder gewoon onderhouden. Wel meer de focus op krachttraining en krachtuithoudingsvermogen. Dat mag en kan nog wel wat beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten