Over hardlopers v.s. traillopers en ultralopers v.s. ultratrailers

Over hardlopers v.s. traillopers en ultralopers v.s. ultratrailers.

Over hardlopers zullen de minste misverstanden zijn wat dit betekend: mensen die aan hardlopen doen in welke hoedanigheid dan ook. In wezen zijn we allemaal hardlopers: waar en hoe we ook lopen. Op een atletiekbaan, op de weg of in het bos of park. Allemaal delen we de passie voor het hardlopen om onze grenzen te verleggen; nieuwe uitdagingen aan te gaan of gewoon gezellig voor de gezondheid bezig te zijn.

Traillopers daarentegen zoeken de off-road paden op. Gruwen van asfalt en atletiekbanen. Het liefst dwalen ze door de bossen zonder route of wat dan ook. Heuvels en ook bergen zien zij als mooie uitdaging. Gelopen tijden doen minder ter zake. Een 30km trail in Fryslan is niet te vergelijken met dezelfde afstand in Zuid-Limburg  met al de heuvels. Het tijdsverschil kan zomaar 15 tot 30 minuten verschillen. Het wedstrijdaspect speelt minder bij de trailers. Het gaat om de beleving en het onderweg zijn.  

Trailroutes worden doorgaans aangegeven met pijltjes en linten waar bij een wegwedstrijd veel vrijwilligers onderweg de richting aangeven. Bij de wegwegstrijden heb je om de 5 tot 7 km een drinkpost met water en soms sportdrank. Als de afstand groter is wordt er iets van gezegd. De hardlopers pakken al hardlopend een bekertje water en proberen dit al hardlopend op te drinken. Bij de trails stoppen de lopers bij de verzorgingsposten om ‘rustig’ even wat te drinken, als ze al wat drinken want de meesten hebben een ‘camelbag’ met drinken op de rug. De verzorgingsposten bij de trails zijn meestal goed toeberust met eten. Winegums, dropjes, chips, koeken, fruit, er is van alles te krijgen.  De trailers nemen de tijd om zich te goed te doen aan al dat eten. Dat het tijd neemt wordt op de koop toegenomen. Een ander groot verschil is dat het zo af en toe lijkt dat bij trails verkeerd lopen erbij hoort. Iets van risico van het vak. Op de weg is het not done en wordt er geklaagd als een wedstrijd 500m langer is. Dit is inherent aan het feit dat hardlopers op de weg meer voor de prestatie gaan.

Dan nog het verschil tussen ultralopers en ultratrailers.

Ultra staat voor afstanden verder dan de marathonafstand van 42km. Naar mijn mening zit er een groot verschil ultralopen en ultratrails. Ultralopen hebben een paar geëigende afstanden van 50km, 50mijl, 100km of 100mijl. Dit zijn afstanden die bij de ultratrails ook weer vaak voorkomen. Ultralopen kennen echter ook tijdlopen van 6, 12 of 24 uur. Deze ken je bij de trails niet. Bekende ultralopen in Nederland zijn b.v. de 100km van Winschoten en de 6 uur van Steenbergen. In Winschoten worden rondes van 10km gelopen. 6 uur lopen worden soms op een atletiekbaan gelopen. Na een uur wordt van richting gewisseld. Trailers zullen gruwen van dergelijke uitdagingen. Mentaal is het erg zwaar om dit te volbrengen maar wordt toch gedaan. Ultratrailers zoeken liever de uitdaging in de bergen. Ultra’s als de UTMB staat bij menig trailer bovenaan de bucketlist. Een wedstrijd van 100mijl rondom het Mont Blanc massief met 9600 hoogtemeters.

Naast overeenkomsten zijn er dus ook de nodige verschillen. De wedstrijden en trainingen verschillen nogal, maar je merkt het ook aan de lopers. De verschillende hardloopdisciplines vragen verschillende  competenties van de lopers. (ultra) hardlopers zijn meer bezig met zaken als hartslag en kilometertijden. (ultra) trailers rekenen meer in kilometers en graag met hoogtemeters. Waar hardlopers het liefst zo constant in snelheid lopen, bepaalt bij de trails het parcours het tempo.

Er valt veel meer te zeggen. Key is dat we met ons allen genieten van de sport; het hardlopen en daar een uitdaging in vinden. Voor de een de prestatie, voor de ander een uitlaatklep. Zo zijn er nog 101 redenen te bedenken om te hardlopen die een ieder voor zichzelf mag maken. Wat is de jouwe?