Oei,
bedenken ze op de school van onze jongste dochter dat de diploma uitreiking donderdagmiddag is. En mijn raceday, wat ik bedacht had als belangrijkste trail voor mij dit jaar, is zaterdag. Dus dan zit ik donderdagmiddag nog in Heerenveen en moet ik zaterdagmorgen om half vier in Grindelwald starten.
Tja, dat is geen optimale voorbereiding voor een ultratrail hoog in de bergen.
Maar dan moest ze eerst nog wel slagen voor haar gymnasium. Ze heeft het ontzettend spannend weten te maken om te slagen voor haar diploma. Na een spannende examenperiode wist ze er een herexemen uit te slepen. Nog vol aan de bak aan de studie, een weekend met haar naar Tilburg voor examentraining (kon ik daar eens mooi trainen en de omgeving verkennen. ook wel eens leuk) en na de her in spanning de uitslag afwachten. Wat een blijdschap om zo te slagen voor je gymnasium diploma.
Maar zo stonden wij dus op donderdagmiddag om 17.00 uur nog in Heerenveen.
Direct in de camper en rijden maar. De donderdagavond rijden we tot iets voorbij Frankfurt alwaar we ergens op een camperplaats overnachten. Vrijdagmorgen vroeg weer verder en aan het begin van de middag arriveren we in Grindelwald. De camper op de camping alwaar meer Nederlanders staan. Even een praatje en op naar het centrum voor de tassen controle en het startnummer.
Tja, en dan sta je zaterdagmorgen om half vijf aan de start van een trail van 101km. Eerder hebben Ienskje en ik het er over gehad of het wel goed zou zijn met zo'n voorbereiding, maar het is niet anders. Optimaal is het niet maar het was voor mij geen reden om niet te starten.
Het belooft een mooie dag te worden. Het weer is goed, de sfeer is fijn en door het koude weer de afgelopen dagen in Zwitserland zelfs veel sneeuw vanaf een 2200 meter hoogte.
Heel in het kort over de trail: die was fantastisch. Vooral de beklimming van de Faulhorn met al de sneeuw en de vele kilometers door de sneeuw na de Faulhorn.
Tot halverwege de race in Burglauenen gaat het heel voortvarend. Veel samen met Robin gelopen en na Burglauenen sloot Nico bij ons aan.
Helaas heb ik op Mannlichen mijn Waterloo gevonden. Na Burglauenen op de eerste beklimming met 700hm kreeg ik onderweg last van duizelingen. Ik was al eens gaan zitten om even bij te komen om te eten en te drinken waarna het wel weer ging. Gelukkig loop je met je drieën zodat je elkaar wat in de gaten kunt houden. In Wengen maakten we ons op voor de laatste grote klim met 1000D+. Een steile beklimming volop in de zon in de middag met temperaturen van rond de 27 graden. Hoewel ik nog wel de kracht heb en goed meekom de berg op blijf ik last houden van duizeligheid. En dat is niet handig op een bergflank om dat zo maar uit te drukken.
Mijn idee was om op Mannlichen bij de post goed de tijd te nemen om bij te komen om daarna weer verder te gaan, maar daar dacht de arts daar toch anders over. Alles snel gecheckt door de arts, maar voor hem was het eigenlijk wel duidelijk dat ik gedehydreerd was door alles. En was het een NOGO om verder te gaan gezien het verdere parcours. Mede omdat er maar weinig (geen) mogelijkheden meer zijn om uit te stappen.
Tja, en toen mocht ik met het kabelbaantje naar beneden. Niet zoals ik me de afloop had voorgesteld. In Grindelwald met Ienskje afgesproken dat we elkaar bij de finish zouden ontmoeten. We drinken een biertje, want het vocht moest weer aangevuld worden van de arts. Dus houdt het zo op.
Achteraf de race te hebben geanalyseerd, heb ik vooral de eerste 40km te weinig gedronken. Daarna kreeg ik dorst en ben ik veel gaan drinken, maar toen was het al te laat. Dus al met al de nodige factoren waardoor het niet gegaan is zoals ik had gewild.
Vrijdagmorgen nog op zeeniveau (of ergens aan de Rijn dan) en zaterdagmorgen sta je al ergens in Zwitserland op 2600m. Te weinig drinken onder warme omstandigheden bij een langdurige inspanning; dan gaat het mis. Dus het leermoment is daar. Een ervaring rijker.
Nadien heb ik nog dik drie dagen een enorme hoofdpijn gehad, het teken dat ik te weinig gedronken heb.
Maar niet getreurd verder. 26 augustus sta ik aan de start voor de CCC. Wederom 101km rondom het Mont Blanc massief met een nieuwe strategie t.a.v. eten en drinken onderweg.
De start 9.00 uur in Courmayeur in Italië. Duur 22 uur (schatting) dus aankomst de volgende dag om 7.00 uur.
De race is te volgen via de link http://utmb.livetrail.net/parcours.php?course=ccc startnummer 3832
of hopelijk via de live tracker via de link http://ccc2016.legendstracking.com/
bedenken ze op de school van onze jongste dochter dat de diploma uitreiking donderdagmiddag is. En mijn raceday, wat ik bedacht had als belangrijkste trail voor mij dit jaar, is zaterdag. Dus dan zit ik donderdagmiddag nog in Heerenveen en moet ik zaterdagmorgen om half vier in Grindelwald starten.
Tja, dat is geen optimale voorbereiding voor een ultratrail hoog in de bergen.
Maar dan moest ze eerst nog wel slagen voor haar gymnasium. Ze heeft het ontzettend spannend weten te maken om te slagen voor haar diploma. Na een spannende examenperiode wist ze er een herexemen uit te slepen. Nog vol aan de bak aan de studie, een weekend met haar naar Tilburg voor examentraining (kon ik daar eens mooi trainen en de omgeving verkennen. ook wel eens leuk) en na de her in spanning de uitslag afwachten. Wat een blijdschap om zo te slagen voor je gymnasium diploma.
 |
| 'training' in Tilburg :-) |
 |
| 'training' in Tilburg :-) meer zwemmen. |
Direct in de camper en rijden maar. De donderdagavond rijden we tot iets voorbij Frankfurt alwaar we ergens op een camperplaats overnachten. Vrijdagmorgen vroeg weer verder en aan het begin van de middag arriveren we in Grindelwald. De camper op de camping alwaar meer Nederlanders staan. Even een praatje en op naar het centrum voor de tassen controle en het startnummer.
Tja, en dan sta je zaterdagmorgen om half vijf aan de start van een trail van 101km. Eerder hebben Ienskje en ik het er over gehad of het wel goed zou zijn met zo'n voorbereiding, maar het is niet anders. Optimaal is het niet maar het was voor mij geen reden om niet te starten.
Het belooft een mooie dag te worden. Het weer is goed, de sfeer is fijn en door het koude weer de afgelopen dagen in Zwitserland zelfs veel sneeuw vanaf een 2200 meter hoogte.
Heel in het kort over de trail: die was fantastisch. Vooral de beklimming van de Faulhorn met al de sneeuw en de vele kilometers door de sneeuw na de Faulhorn.
Tot halverwege de race in Burglauenen gaat het heel voortvarend. Veel samen met Robin gelopen en na Burglauenen sloot Nico bij ons aan.
Helaas heb ik op Mannlichen mijn Waterloo gevonden. Na Burglauenen op de eerste beklimming met 700hm kreeg ik onderweg last van duizelingen. Ik was al eens gaan zitten om even bij te komen om te eten en te drinken waarna het wel weer ging. Gelukkig loop je met je drieën zodat je elkaar wat in de gaten kunt houden. In Wengen maakten we ons op voor de laatste grote klim met 1000D+. Een steile beklimming volop in de zon in de middag met temperaturen van rond de 27 graden. Hoewel ik nog wel de kracht heb en goed meekom de berg op blijf ik last houden van duizeligheid. En dat is niet handig op een bergflank om dat zo maar uit te drukken.
Mijn idee was om op Mannlichen bij de post goed de tijd te nemen om bij te komen om daarna weer verder te gaan, maar daar dacht de arts daar toch anders over. Alles snel gecheckt door de arts, maar voor hem was het eigenlijk wel duidelijk dat ik gedehydreerd was door alles. En was het een NOGO om verder te gaan gezien het verdere parcours. Mede omdat er maar weinig (geen) mogelijkheden meer zijn om uit te stappen.
 |
| Met Robin en Nico op Mannlichen |
Tja, en toen mocht ik met het kabelbaantje naar beneden. Niet zoals ik me de afloop had voorgesteld. In Grindelwald met Ienskje afgesproken dat we elkaar bij de finish zouden ontmoeten. We drinken een biertje, want het vocht moest weer aangevuld worden van de arts. Dus houdt het zo op.
Achteraf de race te hebben geanalyseerd, heb ik vooral de eerste 40km te weinig gedronken. Daarna kreeg ik dorst en ben ik veel gaan drinken, maar toen was het al te laat. Dus al met al de nodige factoren waardoor het niet gegaan is zoals ik had gewild.
Vrijdagmorgen nog op zeeniveau (of ergens aan de Rijn dan) en zaterdagmorgen sta je al ergens in Zwitserland op 2600m. Te weinig drinken onder warme omstandigheden bij een langdurige inspanning; dan gaat het mis. Dus het leermoment is daar. Een ervaring rijker.
Nadien heb ik nog dik drie dagen een enorme hoofdpijn gehad, het teken dat ik te weinig gedronken heb.
Maar niet getreurd verder. 26 augustus sta ik aan de start voor de CCC. Wederom 101km rondom het Mont Blanc massief met een nieuwe strategie t.a.v. eten en drinken onderweg.
De start 9.00 uur in Courmayeur in Italië. Duur 22 uur (schatting) dus aankomst de volgende dag om 7.00 uur.
De race is te volgen via de link http://utmb.livetrail.net/parcours.php?course=ccc startnummer 3832
of hopelijk via de live tracker via de link http://ccc2016.legendstracking.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten