Duinentrail Schoorl

Vandaag 13 oktober de Duinentrail in Schoorl.
Na de Hoge Veluwe Trail van vorige week had ik mijn bedenkingen aan deelname aan de Duinentrail. Een paar weken geleden heb ik al eens gemeld dat de quadriceps rechts het laten afweten. Er zit een stukje spanning in die maar niet weg wil gaan; ondanks hulp van de fysio. De afgelopen week heb ik geen meter echt fijn kunnen trainen. Iedere stap is uiterst irritant en pijnlijk. Geen goede start voor de Duinentrail.
Donderdag en vrijdagavond nog een paar kilometer kunnen lopen, maar het mag geen training heten. Met massage probeer ik de boel los te krijgen, maar het schiet niet op. Zaterdagmorgen de generale repetitie tijdens het geven van een hardlooptraining aan de buren; ik ben niet hoopvol voor morgen.
Na nog een massage op zaterdagmorgen de camper ingepakt en zijn we zo halverwege de middag met de camper naar Schoorl gereden. (Mijn vrouw loopt de 15km). Plan is om mijn spieren vanavond en morgenvroeg te masseren; een ibuprofin voor de start en dan zie ik het wel. Als het niet gaat stop ik.

Het is lekker weer. We wandelen een eindje via de duinen waar morgen de start/finish is van de trail. De mannen van MST zijn de hele dag al druk in de weer met het uitzetten van het parcours en het opbouwen van het start/finish terrein. (Nog bedankt dames/heren van MST voor het organiseren.)

Aan het eind van de middag lopen we bij Jan van Scorel binnen om onze startnummers te halen. We nemen een koffie en genieten een Texels bokbier onder in de bar. We spreken andere trailers en delen onze ervaringen, belevenissen en doelen voor alweer het volgend jaar.
Om 6 uur schuiven we aan bij een pasta party in het hotel/restaurant.

Route Duinentrail

Zondag - trailday.
De start is om 10 uur. Tot kwart voor tien is het nog een beetje droog; daarna gaat het volop regenen zodat we al nat zijn voordat we aan de start zijn begonnen. Gelukkig valt het de rest van de wedstrijd enigszins mee, maar het blijft regenachtig; het is koud en met een gure wind is het bikkelen vandaag.
Met de start kan ik niet helemaal meekomen. De eerste paar honderd meter gaan over het asfalt en de snelle atleten nemen al meteen een fikse voorsprong. In het gedrang gaan we al snel rechtsaf en is het verder bos- en zandpaden. Zo om de 5 passen voel ik mijn rechterbovenbeen. Het is te doen.
De eerste wat zwaardere beklimmingen en paden dienen zich aan. Hier ben ik relatief beter in en één voor één schuif ik wat posities op.
Bij km 6 wordt ik voorbij gelopen (ik zag een flits van een snelle loper) door Zac Freudenburg. De gedoodverfde favoriet voor deze wedstrijd, maar 4 minuten te laat was gestart. Hij is bezig met een inhaalrace. Vreemder is het dat Zac me bij km 7 nogmaals inhaald; hij is in al zijn haast verkeerd gelopen. Uiteindelijk weet hij iedereen in te halen en als eerste te finishen.
Tot 13 km heb ik het idee alleen te lopen. Hoewel er 450 deelnemers van start zijn gegaan loop ik alleen door de bossen. Door de vele bochten en bomen zie ik niemand voor me lopen. Ik probeer ontspannen te lopen om mijn bovenbeen niet extra te belasten. Vooral heuvel af doe ik rustig aan.
Bij het opgaan van het strand (14,5 km) kom ik met drie anderen te lopen. Twee liepen iets voor me en één kwam van achter mij opstomen. Twee kilometer later in de duinen valt het groepje alweer uit elkaar en lopen we met ons tweeën door de duinen. Eén van de mannen is iets sneller (Paul). Samen dolen we door de duinen. Duin af voelt het of ik zweef over het losse zand; omhoog is het doorbijten. Toch ligt me dit wel en telkens loop ik heuvel op een paar meter uit. Mijn maat is daarna weer iets sneller en sluit weer aan.
Weer hebben we het idee dat er geen medelopers zijn; niemand te zien in dit uitgestrekte gebied; het is prachtig. Helaas is hier iets mis gegaan en zijn we de route kwijt in de omgeving van het Vogelmeer.
Volgens mij voor zover ik me de route kon herinneren ging deze over een hoge duintop heen iets ten westen van het meertje. Dit duin was duidelijk te herkennen en via een toeristische route door een kudde koeien heen zijn we naar deze duintop gelopen. Echter in geen velden of wegen andere lopers te zien.
Hier zagen we wel weer linten die naar ons idee de route markeerden. Het risico zat erin dat het de 15km route zou zijn. We volgen een paar kilometer de linten en gaan steeds meer twijfelen. Klopt dit wel? We zien geen pijlen en hebben ook niet de indruk dat er al veel lopers langs zijn gekomen. Het tempo is behoorlijk gedaald en we kijken om ons heen.
'Gelukkig' worden we nu ingehaald door een aantal atleten die volgens mij voor ons zouden moeten lopen. Dus waarschijnlijk hebben we een stukje afgesneden. :-). Mijn motivatie is wat verdwenen om verder in wedstrijdtempo door te gaan en aan te sluiten bij deze lopers.
Als een minuutje later Paul ook voorbij komt lopen constateer ik dat we niet zoveel hebben afgesneden in afstand en tijd en dat we onze eerdere 'positie' weer hebben ingenomen.

Finish

Ik merk dat deze mannen deze laatste kilometers duidelijk moeite hebben om het tempo vast te houden en de duinen vlot op te komen. Ik besluit om bij Paul te blijven en niet te profiteren van de winst die we geboekt hebben. We halen nog wel een paar andere trailers in die er duidelijk doorheen zitten. Na 30 km horen we de doedelzakspeler en mogen we de laatste meters het duin 'afvliegen'. Ik voel me nog goed en heb geen last van mijn been. De uitslag bekijkend is een 9e plaats mijn deel.

Uitslag Duinentrail Schoorl

(Als ik foto's van mezelf vind zal ik ze hier nog plaatsen)
foto op nufoto.nl