18 september, twee maand na de Eiger de eerste trainingspassen weer wat gemaakt. Maar oei, dat valt nog niet mee. Dat na twee maand niet hardlopen de conditie inkakt is bekend en kun je je ook goed voorstellen en houd je ook wel rekening mee. Dus kalm aan en niet te ver ben ik de eerste looprondjes weer gaan maken. Maar niet alleen de conditie is ver te zoeken, maar ook de andere belangrijke zaken die nodig zijn bij het hardlopen: de techniek, timing, coördinatie en het tempogevoel zijn ver te zoeken. Waar ik anders van mezelf vind dat ik een goed tempogevoel heb vliegen de kilometertijden nu alle kanten op. Maar niet getreurd en dit alles even de tijd te geven door gewoon rustig weer je trainingen gaan maken en vooral op de looptechniek letten. Wat extra loopoefeningen doen voor mezelf, doen goed om de timing van het lopen te verbeteren.
De twee weken in september beperk ik de trainingen tot een 10 km om niet te gek van stapel te lopen.
Het weekend in Limburg is de training halfom wandelen en halfom wat hardlopen; ik kan het niet laten om er even op uit te trekken.
Oktober staat in het teken van rustig en gedegen de trainingen verder op te bouwen en de duurlopen op te pakken tot 20km. Het ritme van een paar keer in de week training geven met de eigen trainingen (3+3), doen me goed in de zin van dat er snel progressie wordt gemaakt. Het meest moeizaam gaan nog de tempo-intervallen op de atletiekbaan al ligt daar de focus nog niet op. Het is wel een goede training voor het verbeteren van de timing.
Zaterdag 10 oktober is er een korte cross van 6 km van de vereniging waar ik train. Hier ook aan de start om na te gaan hoe het er voor staat. Maar ook dit is weer zo'n oeps moment. Niet qua techniek of conditie, maar het vermogen van het lichaam om om te gaan met de lactaat. Bij die korte crossen loop je snel te verzuren, maar ik merk nu dat het lichaam niet in staat is dit zomaar te verwerken, Dat ging voorheen veel beter. Kortom nog een punt om in de toekomst aan te werken, want bij de trails heuvelop verzuren de benen ook erg door de extra krachtsinspanning en dan moet dit ook goed werken. Om deze reden blijf ik de nodige intervaltrainingen met verzuring doen om het lichaam hier aan te laten wennen. Ik weet niet of dit hout snijdt, maar zo doe ik het wel bij gebrek aan flinke heuvels in het noorden.
De maand oktober heb ik afgesloten met een halve marathon in Dwingeloo. Ik had me niet optimaal
voorbereid op deze wedstrijd. Pas 9 uur 's ochtends bedacht dat ik wel mee kon en dat is niet echt handig. Afijn, Halve marathon in 1.31 is toch wel een tijd om tevreden mee te zijn. De beperking zat hem vooral in de verzuring bij een tempo van rond de 4'15 die me net iets te veel was om de hele afstand te lopen. Door hier rekening mee te houden laat je het tempo wat zakken en kom je er ook wel. Echt presteren voor hele strakke tijden hoeft niet zozeer meer voor mij.
Dus de strekking van het verhaal: rustig aan opbouwen en hierop vertrouwen. Niet te gek.
De twee weken in september beperk ik de trainingen tot een 10 km om niet te gek van stapel te lopen.
Het weekend in Limburg is de training halfom wandelen en halfom wat hardlopen; ik kan het niet laten om er even op uit te trekken.
 |
| je komt op mooie plekken met lopen |
Zaterdag 10 oktober is er een korte cross van 6 km van de vereniging waar ik train. Hier ook aan de start om na te gaan hoe het er voor staat. Maar ook dit is weer zo'n oeps moment. Niet qua techniek of conditie, maar het vermogen van het lichaam om om te gaan met de lactaat. Bij die korte crossen loop je snel te verzuren, maar ik merk nu dat het lichaam niet in staat is dit zomaar te verwerken, Dat ging voorheen veel beter. Kortom nog een punt om in de toekomst aan te werken, want bij de trails heuvelop verzuren de benen ook erg door de extra krachtsinspanning en dan moet dit ook goed werken. Om deze reden blijf ik de nodige intervaltrainingen met verzuring doen om het lichaam hier aan te laten wennen. Ik weet niet of dit hout snijdt, maar zo doe ik het wel bij gebrek aan flinke heuvels in het noorden.
De maand oktober heb ik afgesloten met een halve marathon in Dwingeloo. Ik had me niet optimaal
voorbereid op deze wedstrijd. Pas 9 uur 's ochtends bedacht dat ik wel mee kon en dat is niet echt handig. Afijn, Halve marathon in 1.31 is toch wel een tijd om tevreden mee te zijn. De beperking zat hem vooral in de verzuring bij een tempo van rond de 4'15 die me net iets te veel was om de hele afstand te lopen. Door hier rekening mee te houden laat je het tempo wat zakken en kom je er ook wel. Echt presteren voor hele strakke tijden hoeft niet zozeer meer voor mij.
Dus de strekking van het verhaal: rustig aan opbouwen en hierop vertrouwen. Niet te gek.
 |
| en ook op bijzondere plekken |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten