SMA en Monnikentocht

Afgelopen vrijdag ben ik bij het SMA Midden Nederland geweest voor een sport medische keuring.
Niet dat ik ongerust was over mijn medische toestand, maar eigenlijk heb ik nog nooit echt een SMA keuring ondergaan; wel eens een keuring van de Arbo dat er sterk op lijkt. Ik stuur wel atleten naar de sportarts voor een sportmedische keuring; dus nu zelf ook maar eens.
De keuze om naar SMA Midden Nederland te gaan was vanwege het feit dat ik de inspanningstest op een loopband wilde doen en niet op een fiets zoals deze meestal wordt gedaan.
In principe is de inspanningsproef op een fiets een hele goede methode om je inspanningszones en maximale hartslag te bepalen, maar voor hardlopers gaat dit vaak niet op.
Met de inspanningstest begin je kalm te lopen op de loopband en wordt iedere drie minuten het tempo opgevoerd. Dit gaat door tot je niet meer kunt en je aan je maximale hartslag zit.
Ondertussen wordt je hartslag en je ademhaling gemeten en bewaakt.
De test leert dat mijn vetverbranding in de lagere zones erg efficiënt verloopt en mijn omslagpunt zo rond de 172 slagen per minuut ligt.

Paar kentallen:
Gewicht 78kg (mocht niet minder worden)
Rust hartslag = 35
Max. hartslag = 179
Long volume = 7 l. (relatief 127%)
VO2max = 64

Ik ben zeer tevreden met deze resultaten; veel beter zal wel niet kunnen. Ik mocht de interval- en tempo trainingen en wedstrijden wel wat sneller lopen ;-).

Vorige week woensdag begon het idee een beetje te leven om zaterdag deel te nemen aan de Monnikentocht in Ter Apel.
Er liggen nog wel wat klusjes thuis te wachten, maar de Monnikentocht had ik al een paar jaar met een scheef oog naar gekeken om eens aan deel te nemen. Meestal vanwege de vakantieperiode, getraindheid maar ook andere leuke wedstrijden (Sneek-Bolsward-Sneek en ook de Aquaklimcross in Sibculo) kwam het er niet van.
Twee weken geleden gemakkelijk 37 km gelopen, dus nu 50 km op duurlooptempo moet ook kunnen; toch?
Ienskje begon er ook wat over na te denken; zij had een duurloop van 28 km in haar schema staan. 34 km Monnikentocht moest toch kunnen!?
Vrijdag de knoop doorgehakt en de tas ingepakt voor de Monnikentocht. Geen uitgebreide voorbereiding dus dit keer; tas inpakken en lopen maar. We zien wel. Ook wel eens leuk om zo ontspannen aan een start te verschijnen. Niet moeilijk doen over voeding, taperen en rust.

Zaterdag  vroeg uit de veren op weg naar Ter Apel. De snelweg naar Emmen is grotendeels leeg. Af en toe een auto in de verte. Rond half negen arriveren we in Ter Apel. Inschrijven, (verkeerd) startnummer opspelden, toilet bezoek, wat praten met andere lopers en voordat we het doorhebben mogen we ook alweer vertrekken.
Meestal sta ik bij de start in de voorste geledingen; dit keer niet. In een voor mij rustig tempo loop ik de eerste kilometers. Warming-up niet gedaan voor de start; dit moet in de eerste kilometers maar wat gebeuren. Wat dynamische oefeningen en na twee kilometer kan het tempo iets omhoog. Doel is vandaag gemiddeld een tempo van 12 km/u te lopen; Dit is 5'00/km. Geen hartslagmeter mee vandaag; wel de GPS om het tempo te bewaken. Tot de 22 km (waar de 34 en 50 km routes zich splitsen) loop ik met Ydo samen. Mooi rond het tempo van 5'00/km. Ydo gaat rechtdoor voor zijn 34 km; ik sla met een Duitse loper linksaf voor de 50 km. Blijkt dat we aan kop lopen; maar ook dat de organisatie nog niet op ons had gerekend. De voorfietser was nog niet klaar en de controle op 34/50 km lopers ook nog niet. Verwarring werd nog groter toen bleek dat ik een 'verkeerd' startnummer had. Foutje bij het inschrijven doordat ik de startnummers van Ienskje en mijzelf tegelijk had opgehaald en er daardoor een foutje in de uitgifte was geslopen. Ik had startnummer 116, maar had een nummer onder de 100 moeten hebben voor de 50 km lopers. Hierdoor stond ik niet op de lijst met 50 km lopers.
Dit is allemaal netjes opgelost door de organisatie. Dat is ook het mooie met zo'n loop; je stopt even, bespreekt wat en hoe en gaan gezellig weer verder.
Na 27 km bemerkte ik dat mijn Duitse medeloper het wat zwaarder begon te krijgen en dat hij het tempo iets moest laten zakken. Tot de post bij 35 km hebben we samen opgelopen; met een high five heb ik daar afscheid van hem genomen en ben alleen op eigen tempo (weer iets onder de 5'00/km) verder gegaan.

De Monnikentocht is geen wedstrijd; het is een landschapssloop; bedoeld om je kennis te laten maken met oost-Groningen. Een voor ons onbekend gebied, maar schitterend mooi om zo eens doorheen te lopen en te genieten. De route gaat grotendeels over onverharde paden en/of kleine fietspaden door de natuur of zandpaden bij de kanalen langs. Dorpsnamen waar je nog nooit van gehoord hebt zie je op de borden en paddenstoelen staan (Veele, Jipsingboertange, Wollinghuizen). Zelf nog heide gezien in Groningen. Dus wie ooit nog eens gewoon een mooie loop door een mooie omgeving wil lopen is deze loop zeer aan te raden.

De laatste 15 km gezellig samen met de fietsster afgelegd. Beetje praten; bij de posten even stoppen voor wat cola, banaan of koek en een zout koekje. Het lopen gaat me erg goed af. Af en toe zelf even de handrem erop om niet te snel te gaan. Een tempo van < 4'50 is niet de bedoeling. Af en toe gaat het 4'45.
Na de laatste post op 45 km kijk ik vooruit om te zien of ik misschien de laatste lopers van de 34 km zie. Rekenkundig zou het kunnen dat ik Ienskje achterop kom. Echter zover ik kan zien zie ik niemand hardlopen; alleen een paar wandelaars die er vandaag ook zijn. Drie km voor de finish bij een bruggetje de fietsster even helpen met haar fiets en daarna is Bourtange in zicht. We lopen met een boog eerst om Bourtange heen om op het plein in Bourtange te finishen. Bij het binnenlopen van Bourtange meen ik Ienskje in de verte op het plein te zien. Nog 200 meter en ik finish ook. Ienskje blijkt ook net gefinisht te zijn en staat bij de verzorging na de finish. Allebei hebben we 4 uur en 9 minuten gelopen. Ienksje een paar seconden meer en ik 43 seconden. Mijn Duitse medeloper finisht 8 minuten later en wordt tweede.

Bij de camping in Bourtange mogen we gebruik maken van de douches en na een busreis van 20 km terug naar Ter Apel gaan we weer naar huis. We hebben een mooie dag gehad en een mooi stukje van Oost-Groningen gezien. Een aanrader aan eenieder om dit ook eens te doen.
Uitslag van de Monnikentocht.

PS. Door het relatief rustige gelopen tempo (voor mij dan) van 5'00/km i.p.v. anders 4'00/km wedstrijdtempo zondag bijna nergens last van. Een beetje stramme kuitspieren herinneren me eraan zoveel kilometers te hebben gelopen. Natuurlijk blijven de herinneringen.
Nu een week lekker trainen, a.s. weekend wat kortere snellere duurlopen (+/- 20 km) en daarna 15 september in Winterswijk 42 km.