Grand trail de Vallée de la Lacs 85km 4500D+

Als een stel zombies lopen we achter elkaar aan.
Er wordt niet gesproken,
het regent,
het is koud,
een ieder diep verscholen onder een capuchon of achter een kraag,
gestaag lopen we de Hohneck op,
het geluid van de voetstappen worden opgenomen in de mist,
ergens voor ons moet de Hohneck zijn,
maar geen idee hoe ver het nog is,
door de mist is de top niet te zien
net de paar lopers voor je zie je gaan,
je loopt er maar achteraan,
langzaam naar de top.

Donderdag zijn we met de camper naar Gerardmer in de Vogezen vertrekken, een rit van een 700 km. Maar voordat wij Nederland uit zijn, hebben we er al meer dan 300 km op zitten.
Vrijdag lekker rustig aan, eindje wandelen, stukje fietsen zodat Ienskje ongeveer een idee heeft waar ze zaterdag heen moet om mij onderweg te zien, en daarna kon het startnummer al opgehaald worden. Alles onder controle en maar vroeg naar bed in de hoop wat te slapen voordat de wekker om drie uur afgaat.

Echt geslapen heb ik niet als de wekker om drie uur gaat. Rustig aan wat aankleden en nog een klein hapje eten voordat ik naar de start wandel die op 1 km lopen van de camping is. Handig,
Als we tegen vier uur aan de start staan begint het licht te regenen, hetgeen de hele dag wat door zal gaan. Er staan iets van een 350 trailers aan de start van de Grand Trail van 85km.

De eerste post bevind zich op 20 km van de start in La Bresse en heeft al iets van 1000 D+, De eerste anderhalf uur lopen we in het donker door de bossen; nog veelal brede paden die goed te belopen zijn. Reeds na 6km staan we op de eerste top van bijna 1100 m hoog. Niet wereldschokkend maar het is wel fris door de weersomstandigheden. We lopen met ons hoofd in de wolken; letterlijk dan.
Na drie uur lopen kom ik aan bij de eerste post. Hoewel Ienskje vast nog ligt te slapen stuur ik haar een SMS om naast een droog shirt ook het thermohemd maar voor me mee te nemen. Wie weet is het nog nodig later op de dag.

Post 2 ligt op 13 km verderop met weer een 1000 D+. Langs diverse meertjes volgen we mooie paden, single tracks en genieten we van de uitzichten.

De eerste uitdaging na de 2e post bij Lac de Blanchemer is de Rainkopf met de top op 1305 meter. Iets lager dan de Hohneck waar we later overheen mogen met een top van 1363 meter. Het derde deel naar Mitlach, waar de 3e post is op 48km, is goed te lopen; het klaart enigszins op en de zon dreigt door te breken.

Rainkopf weer af. RA de Hohneck.

Geen twijfel: rechtsaf

Na de Rainkopf volgt een mooie steile afdaling waar ik behoorlijk uit de voeten kan. Waar ik anders in de afdalingen mijn kompanen moet laten gaan kan ik nu aardig volgen. Voor de afdaling de stokken in de rugzak opgeborgen om met de handen vrij af te dalen. 

Wat ik niet voor de geest had was nog een pittige klim na de afdaling van de Rainkopf voordat we in Mitlach aan zouden komen. Dit was voor mij wat een tegenvaller daar ik hier niet helemaal op voorbereid was, zo zie je maar. Enfin, gewoon doorlopen en dan zul je er vanzelf wel eens komen. Dit deel toch een beetje behoudend lopen in verband met de aanstaande beklimming van de Hohneck met toch nog bijna 900 D+ over een afstand van 8km.
In de laatste afdaling naar Mitlach over een smal single track stuk weet ik mijn kompanen bij te blijven waar ik toch wel content mee ben.
Na een 7 uren gelopen te hebben kom ik aan in Mitlach. In een klein parkje is weer een prima post ingericht met geweldige vrijwilligers die je aan alle kanten helpen. Chapeau. Ook hier weer is goed even eten het devies; soepje erbij, bidonnen maar weer eens vullen en de schoenen legen.

Na deze pauze komt het erop aan.
Het weer slaat om en nadat het eerst nog wat miezerde begint het nu te regenen. En met het toenemen van de hoogtemeters neemt de temperatuur af. Met echt hele steile stukken begint het nu dan toch zwaar te worden. Door de regen en de mist is de top niet te zien en hebben we geen idee hoe ver het nog is naar de top van de Hohneck toe, iets waar we wel naar uitzien. Ienskje belt dat ze bij de 4 post is waar ze op me staat te wachten, zij kan lekker binnen zitten bij Refuge de Sautré, twee km voorbij de Hohneck. Ik kijk ernaar uit om haar te zien en droge/warme kleding aan te kunnen doen.
Op basis van mijn horloge met afstand en hoogte schat ik dat we bijna op de Hohneck zouden moeten zijn, maar het valt telkens weer tegen als blijkt dat dit nog niet zo is. Het is koud en guur, mede ook doordat de harde wind hier vrij spel heeft. Een meertje Lac de Schiessrothned waar we langs lopen heb ik niet eens gezien.

Met 59 km op de teller kom ik dan eindelijk op de top van de Hohneck, snel een foto maar ook heel snel weer verder om uit deze kou zien te komen. Gelukkig afdalen en snel naar de 4e post 3 km verderop.

top Hohneck 1363 m

Aangekomen bij deze post had ik 61 km op de teller, volgens het roadboek nog een etappe van 16 km en één van 13km met 300 en 600 D+ nog. Eigenlijk voel ik me nog best fit en heb ik vandaag niet het idee dat ik er niet zou slagen de finish te gaan halen.
Ik was blij dat Ienskje er hier was met droge kleding. Misschien een leermoment voor de volgende trails zelf ook droge kleding mee te nemen. Hier lekker een warm en droog thermoshirt aan, droog t-shirt aan en het startnummer omspelden. Na weer het nodige ook aan eten en drinken te hebben genuttigd neem ik afscheid van Ienskje en begin aan de op één na laatste etappe. 16 km voor de boeg naar Lac de Longemer.
Dit was wel een van de meest lastige etappes. Door de regen waren de paden, vooral single tracks dit stuk, erg modderig en daarmee glad geworden. Nu was dit sowieso al een lastig deel met veel klimmen en klauteren, steile klims en afdalingen. Helaas is zoiets lastig op een foto weer te geven.

Lastig op een foto de hoogte weer te geven.

Zo zagen de paden er op een gegeven moment uit na de vele regen.

De 16 km naar Lac de Longemer heb ik bijna drie uur over gedaan. Een erg lastig stuk waar je verder bij ook geen andere lopers ziet, ondanks dat dit deel van de route ook door de lopers van de 55km werd gelopen. Ook hen amper gezien. Maar je moet het toch zelf doen. Toch wel wat voorzichtig tikken de kilometers langzaam weg. Naar de tijd kijk je niet, de focus is helemaal bij de te lopen paden. Geen gekke dingen, concentratie vasthouden en dan maar gewoon doorgaan.
Bij Lac de Longemer is het weer even tijd voor eten en rust. Even bijtanken voor de laatste etappe van 13km naa de finish toe. Dit moet lukken en dus stuur ik een SMS naar Ienskje dat ik met het laatste stuk begin. Nog even een hele lastige maar niet al te hoge beklimming vlak na de post, maar de overige deel ik eigenlijk goed te lopen. Geen moeilijke trails meer. Het weer klaart weer een beetje op dus dat helpt ook.

De laatste 8 km waren wel een beetje demotiverend. Er was een dameswedstrijd over 17km over dezelfde route. Waar zij net weg waren, fris en fruitig en de heuvels op- en af denderden, hadden wij er bijna 80 op zitten nu. Tja, en dan gaat het niet zo soepeltjes meer. Aan alle kanten wordt je dan ingehaald. 

Waar ik nog wel weer aardig uit de voeten kon was de laatste afdaling vanaf Tete de Grouvelin (1137 m) naar de finish (600m). Deze paden waren door de overvloedige regen en de vele lopers verandert in een modderpoel en dit ligt me wel; dit ben ik van thuis gewend. Afdalingen met veel rotsen en stenen zijn mijn ding dus niet, maar laat mij maar in de modder spelen. Hier kon ik nog  aardig goed met de dames meekomen in de afdaling. Het viel me absoluut niet tegen dat ik dit na 80 km nog zo kon om nog zo te kunnen blijven hardlopen.

Met nog een kilometer te gaan en je denk zo naar de finish te lopen mag je nog één kleine steile klim maken om het af te leren, maar dan is het zover en loop je de straten van Gerardmer in. Nu is het nog een paar honderd meter tot aan de finish en is het mooi geweest. Na 14 uren en 21 minuten staat Ienskje me bij de finish op te wachten. Het zit erop voor vandaag. Ik heb genoten en kan nu weer terugzien op een geslaagde trail. Nu eventjes rust en dan over een viertal weken naar Grindelwald (Zwitserland) voor de Eigertrail, deze is 51 km.