Limburgs Zwaarste

Ondanks de niet optimale voorbereiding sta ik 16 april 's ochtends om 6 uur aan de start voor Limburgs Zwaarste. 100km hardlopen voor de boeg door het mooie Limburgse heuvelland.

Qua conditie had ik wel vertrouwen dat het zou moeten kunnen bij deze voor mij eerste 100km wedstrijd. Met betrekking tot de intensiteit en de kracht is de strategie voor deze tocht aangepast in de zin van vooral geen energie verspillen op de stukken omhoog. 

Hoewel het om 6 uur nog net niet licht is start ik zonder hoofdlamp. Ervaring is dat het net de eerste 500m wat donker is in het eerste gedeelte door het bos. Daarna komen we al in open veld en kun je net wat zien waar je loopt. De eerste meters loop ik bij de anderen die hun lamp wel aanhebben.

In de eerste kilometers, een stuk of 15 tot de eerste post, is het rustig aan lopen en lopen we in kleine groepjes. Ik loop bij de eerste 10 en bemerken niet zoveel van de grote groep achter ons.

Ik babbel met een Texaan (die uiteindelijk 2e word), voor hem is het zijn eerste ultra na het lopen van een 4tal marathon's. Ik heb bewondering voor zijn spirit om hier dan aan de start te staan.

Support onderweg

 Na Simpelveld door te zijn is de eerste post op 13km nabij Nijswiller. Kort even de tijd nemen voor wat drinken en wat eten en weer verder om 10km verder bij Vaals bij de 2e post te arriveren. Ook hier is Ienskje weer om me aan te moedigen. Ienskje is vandaag mee op de fiets en zal ook een 60km fietsen.
Na de post in Vaals is het even stevig klimmen de Vaalserberg op. 'Rustig' aan wandel ik, volgens plan, omhoog om bovenop de Vaalserberg weer te gaan hardlopen. Ik vergeet een foto te maken, want deze zou denk ik uniek zijn. Zo 's ochtends om half negen is er niemand en niks te beleven. Hoe anders op andere momenten wanneer het een kermis gelijk is.
Van de Vaalserberg naar de post op de Vijlerberg is een relatief kort stuk van een kilometer of 6. Hier staat Ienskje ook weer om me even te helpen met het bijvullen van de bidons. Na een paar minuten pauze met wat versnaperingen dat hier prima voor elkaar is is het tijd om de lus rondom Epen te slechten. 20km voordat we weer bij deze post op de Vijlerberg zijn.
Het is even opletten hier, want het is hier wat een kruispunt voor de route. Een tweetal lopers komen aanlopen en kijken verbaasd wanneer ze weer bij de post zijn. Zij zijn verkeerd gelopen en verliezen daarmee een 10 min. Door de eerdere deelnames aan de 80km wist ik aardig welke kant we op moesten, dat scheelt weer even. Het eerste deel is flink dalen, stukje vlak om daarna met een stevige korte klim in het Bovenste bos uit te komen. Hier hebben we een 40km gelopen nu. Bij de post wordt je startkaart gesigneerd als bewijs dat je deze lus hebt gelopen. Even een stuk banaan en koek en weer verder. Eerst een lus van 5km rondom Schweiberg waarbij je in de verte de Vijlerberg steeds ziet. Daar moeten we zo weer op aan. Alleen dalen we eerst weer af Epen voordat we aan de klim van de Vijlerberg beginnen. In Epen heel goed opletten met het oversteken want de toerrenners zijn bezig met hun Amstel gold toer versie en zijn in Epen net een stukje aan het dalen en dat gaat dus snel. Ik denk ook niet dat ze mij zien staan.
Vanuit Epen is het iets van 170 meter klimmen weer naar de post op de Vijlerberg. Op zich niet spectaculair, maar nu na bijna 50km denk ik daar wat anders over. Snel wandelend zonder te forceren leg ik de paar kilometer daarna af. Het is nu half twaalf. 5,5 uur onderweg voor de eerste 53km.

Ienskje is hier nog steeds en help me weer even. Ondertussen komt Ronnie ook aan bij de post; hij heeft nu 30 van 60km afgelegd waar hij aan deelneemt. Ook hij wil hier de verkeerde kant oplopen, gelukkig kunnen we hem op tijd waarschuwen.
Ik probeer een stukje abrikozenvlaai te eten, maar daar denk mijn maag anders over. Cola en wat andere versnaperingen gaan wel.
De komende 9 km zijn relatief gemakkelijk. Vanaf de Vijlerberg is het vooral dalen naar Nijswiller waar de volgende post weer is. Ienskje zal hier ook heen fietsen. Halverwege wordt ik tot mijn verbazing weer door Ronnie ingehaald die een klein stukje verkeerd is gelopen.
Het begint wat te sputteren en te regenen nu maar het deert me eigenlijk niet. Wel wordt het wat frisser nu we wat meer in open landschap lopen.
In Nijwiller bij de post meld ik aan Ienskje dat ik wat misselijk ben en dat de maag wat protesteert. Eten gaat even niet, cola lukt wel dus dan dat maar.

Na Nijswiller gaat het kalm aan naar de Eyserberg. Wel weer even een klim maar het gaat nog prima. Ienskje fietst even een klein stukje met me mee om vervolgens ook naar de post op de Eyserberg te gaan. Ondertussen begint het beetje bij beetje meer te regenen. Alleen heb ik er nog geen hinder van en bemerk ik het nauwelijks.
De Eyserberg is op het 70km punt van de route. Als je wilt kun je hier bedenken dat je niet de 100 gaat/wilt/kunt lopen en ga je rechtsaf naar Heerlen naar de finish om zo 80km gelopen te hebben. Hoewel niet helemaal fris meer denk ik hier niet over na. Voor mij is het linksaf naar Schin op Geul voor de ronde van 20km. Dit deel ben ik niet helemaal fris meer en verlies ik nog aardig wat tijd en ook plekjes in de klassering maar dat is vandaag niet van belang voor me. Ik geniet.
Vanaf de Eyserberg vertrek ik met ene Bart (een Belg) met wie ik uiteindelijk samen zal finishen. Volgens de organisatie liggen we samen op de 2e en 3e plek (!!??). De eerste kilometers lopen we samen op maar opeens zie ik Bart niet meer. Is hij weer verkeerd gelopen? Eerder op de Vijlerberg was hem dit ook al overkomen.
Ik steek Wijlre door om via een mooi pad de Keuterberg te beklimmen.

De Keuterberg op.

Nu begint het flink te regenen en baal ik een beetje dat ik mijn regenjas niet mee heb genomen. Wel mijn windjack maar die houd de regen slechts 1 sec. tegen. De paden worden moeilijker begaanbaar in die zin dat het glad wordt op de Limburgse löss. Mijn tempo ligt niet hoog meer, maar ik kan nog steeds blijven hardlopen/dribbelen.

Bewondering voor de vrijwilligers die de hele dag voor ons klaarstaan.

Bij de post in Schin op Geul hebben ze cupjes met rijstepap. Daar heb ik al een poos zin aan, maar de eerdere posten hadden dit niet. Ik doe het mezelf even aan tijd en ga er bij zitten. Ik lepel de pap rustig op en praat met de vrijwilligers die hier nu in dit gure weer ons helpen.
Ondertussen komen er een aantal andere 100km lopers waaronder de Texaan weer. Bijna gelijktijdig vertrekken we weer voor de laatste 20km naar de finish. Eerst over 10km weer de post op de Eyserberg en dan naar de finish in Heerlen.

Hier ergens naar beneden...

Een ieder gaat verder in zijn eigen tempo en al snel loop ik weer alleen. Echter nu op de 7e plaats of zo. De regen wordt gelukkig weer wat minder en ik kom weer wat op temperatuur.
Via een mooie doorsteek door Wijlre bij de bierfabriek langs en via een mooie oude watermolen is het weer op naar de Eyserberg.

Tuurlijk voel ik de benen wel, maar zoals ik bij de post op de Eyserberg zeg: ik kan nog steeds wat blijven dribbelen/hardlopen. Zolang dat lukt denk je niet aan opgeven.
In Bosschenhuizen is nog een kleine post bij iemand in de schuur. Hier tref ik George (60km) en proosten we op deze mooie trail (met jenever). Na Bosschenhuizen is er nog een klein klimmetje die ik samen met George slecht. Daarna pak ik toch mijn dribbeltempo weer op (5'30) en nu is het bijna geheel vlak tot aan de finish toe. Nadat we door Huls zijn gelopen zie ik Bart in de verte voor me lopen. Hij heeft het gehad en moet wandelen. Ik loop nu snel op hem in en twee kilometer voor de finish haal ik hem in. Ik besluit om samen met Bart verder te wandelen en we kletsen nog even wat.
De laatste kilometer naar de finish toe weten we nog in een vorm van hardlopend af te leggen en samen melden we ons bij Willem die ons ontvangt. De vieze schoenen uit en dan kunnen we ons binnen afmelden waar onze tijd (pas) wordt genoteerd.
Moe maar heel tevreden zit het erop. Iedereen bedankt voor deze ervaring. Zowel mede atleten maar vooral ook de vrijwilligers. 4 keer ben ik in april naar Limburg gereisd om aan Limburgs Zwaarste deel te nemen en dat heb ik met veel plezier gedaan.