6 uur 58 minuten en een beetje

6 uur, 58 minuten en een paar seconden heb ik gelopen over de 100km tijdens de Hardloop4daagse in Apeldoorn.

finish samen met Elbert. Na 100km een onderling verschil van één minuut.

Nu is er veel te vertellen over al die mooie etappes, de onderlingen competitie, de wedstrijd, de voortreffelijke organisatie en de geweldige sfeer tijdens dit evenement, maar daar wilde ik het niet over hebben. Dat mag je nalezen op de diverse blogs van andere deelnemers.
Ik wil het ook niet zozeer hebben over de zere benen en hoe zwaar het wel niet is om zo 100km in 6 etappes verdeeld over 4 dagen hard te lopen; ik denk dat een ieder die eens een marathon heeft gelopen zich daarbij wel een voorstelling kan maken. Ik wilde mijn ervaringen van tussen de wedstrijden door delen; dat is een verhaal apart.

Vooraf mag ik altijd graag een inschatting maken van hoe snel te lopen tijdens een wedstrijd. Vooraf heb ik een schatting gemaakt om uit te komen op een tijd van rond de 7u15. Gemiddeld 4'20/km.

1e etappe, Hoog Soeren

Na een week rust gaat zo'n eerste etappe weer veel te snel, maar de benen willen wel en de andere deelnemers gaan er ook vol in. 'Gelukkig' is de start en finish van deze etappe op het sportveld waar we ook kamperen zodat er na de wedstrijd meteen gedoucht kan worden en er geen tijd verloren gaat aan reizen, hetgeen bij andere etappes wel moet. Tegen 10 uur 's avonds pas zitten we weer in de camper. Nog even bijkomen, goed eten en drinken en dan al weer snel naar bed. De wekker op 8 uur gezet om de volgende ochtend rond 10 uur op de fiets te vertrekken voor de 2e etappe. De start van de 2e etappe is op ongeveer 4km van de sportvelden. We ontbijten goed, drinken een koffie en pakken de loopspullen bij elkaar.

Samen met Jerry de 2e etappe gelopen.

11 uur start; zo rond half twee weer terug op de fiets naar de camper. Snel douchen en daarna eten. Maar weer aan een pasta en yoghurt met muesli. Helaas maar iets van twee uur tijd 'over' om even te gaan liggen, om lekker uit te rusten en te 'herstellen'. Dit is kort in tijd, maar rond half zes moeten we  weer op de fiets naar Loenen voor de start van de 3e etappe. Toch bewust wel op de fiets gegaan (13km) om de benen na deze etappe los te trappen. De laatste twee kilometers van deze etappe gaan moeizaam. Ik merk dat de energie op is en moet deze laatste twee kilometers doorbijten. Ik heb niet meer de kracht om het gaatje van 20m op mijn concurrenten dicht te lopen. In plaats daarvan wordt dit nog 10m groter. Bij de finish  kunnen we weer wat bijtanken; sportdrank en fruit ledigen de eerste behoeft. Helaas bemerk ik dat ik mijn hersteldrank ben vergeten en dat deze thuis waarschijnlijk nog op tafel staat. Wel een krentenbol bij me die ik op eet en ik neem een cola; ik heb wel zin aan wat.
Op te terugreis naar het sportveld stoppen we onderweg voor een friet; ik heb dat wel eens vaker dat ik na een wedstrijd zin heb in iets hartigs. Nu ook weer.
Zo pas tegen half tien uur zijn we weer bij de camper. Snel weer even douchen en weer wat eten. Weer yoghurt met muesli nog wat andere zoetigheid. Echter veel eten is er niet bij; de maag is wat van streek en weet niet zo goed wat er mee te doen. We willen lekker uitrusten en gaan liggen; dus we gaan snel naar bed. Het lichaam is in een vreemde modus. De spieren willen lekker rusten; het lichaam ook wel, maar we kunnen beiden de slaap niet te pakken krijgen. Het lichaam is wel moe, maar het lichaam snapt het niet. Niet dat we liggen te malen en na te denken, alleen de slaap is er niet. 's Nachts worden we diverse keren wakker met een vreemd gevoel.
Zondagmorgen zijn we al vroeg wakker en gaan we alvast aan het  ontbijt. Toch moeten we weer zien het nodige naar binnen te krijgen, maar ook weer niet teveel. Vanaf 10 uur start de tijdloop (8,4km). Deze start 2 kilometer verderop waar we naar toe wandelen.

Finish tijdloop

Tegen 12 uur zijn we terug van de tijdloop. Echt honger hebben we niet, maar er moet toch maar weer wat eten in. De pasta begint wat tegen te staan en echt veel honger heb ik ook niet. Met moeite eet ik mijn bord leeg. Toch ook nog maar wat kwark en wat drinken naar binnen. We kunnen vervolgens nog net even twee uur uitrusten, en dan moeten we alweer naar de start van de 5e etappe die start in Hoog Buurlo, 7km verderop; 25min fietsen. Een half uur voor de start zijn we in Hoog Buurlo om ons weer voor te bereiden op de start. Snel omkleden; beetje los lopen en dan om 5 uur weer zien op gang te komen. De eerste kilometers van deze etappe gaan over strak asfalt en het gaat dan ook weer snel; mijn concurrenten gaan met iets te snel. Na een achttal kilometers verandert het parcours  en wordt het allemaal zandpad. Het parcours is een stuk zwaarder en technischer. Verhoudingsgewijs ligt mij dit beter en heel langzaam loop ik op mijn concurrenten voor me in. De laatste drie kilometer zijn echter heel zwaar; ik ben compleet door mijn energie heen. Natuurlijk doen de benen zeer, maar dat is niet de beperkende factor; de energie is op en het is nog drie kilometer te gaan naar de finish. Ik ben niet de enige die het zwaar heeft en  twee kilometer voor de meet haal ik Eric in. Hij zit er ook helemaal doorheen en moet al zijn reserves gebruiken; zo voel ik me ook maar weet het tempo nog hoog te houden (4'15). Het lukt me niet om Elbert te achterhalen en ik finish 15' na hem. Met Elbert ben ik in de race voor de 10e plaats in het algemeen klassement en is het onderlinge verschil slechts een 1,5 minuut. Nu flink doorstappen betekent dat een eindtotaaltijd van onder de 7 uur erin zit.

Finish Hoog Buurlo

Nu ik er zo doorheen zit qua energie betekent het maar 1 ding: eten, eten en eten. Een tekort aan koolhydraten in het spierweefsel beperkt het loopvermogen. Lopen op vetverbranding is mooi, maar het schiet niet echt op. Hoewel het eten tegenstaat toch ook hiermee doorzetten. Het lichaam weet niet echt goed waar het zin aan heeft; zoet of hartig, eten of drinken. Dus probeer ik er zoveel mogelijk in te krijgen in de hoop dat de maag het zal verteren. Morgen is de laatste etappe met nog 20+km te overbruggen. Stiekem wil ik toch ook mijn 10e plek in het klassement verdedigen en met een minuut voorsprong is dat niet veel.
Weer een onrustige nacht volgt. Het ligt wel lekker, maar echt diep slapen is er ook niet bij.
We zijn ook nu weer vroeg wakker; moet ook wel want de start is om 11 uur in Vaassen en de bussen die ons naar Vaassen brengen vertrekken om 10 uur. (tenminste dat denken we). Al vroeg aan het ontbijt en ik eet echt meer als anders voor een wedstrijd. Anders een licht ontbijt; nu echt veel naar binnen werken. Combinatie tussen 'snelle' en 'langzame' koolhydraten. Extra drinken. Ondertussen terwijl wij aan het ontbijt zitten zien we al veel hardlopers over het terrein naar de uitgang naar de bus lopen. Moeten we nu om 9 uur al weg? Wij zijn nog niet zover! Navraag leert dat de eerste bussen om 9.15 vertrekken, maar dat er later om 10 uur nog een bus komt. pfff. Dus hebben we nog 3 kwartier de tijd voor een koffie en om ons om te kleden. Gelletjes mee voor straks onderweg tijdens de laatste etappe.
Na een busrit van een half uur staan we in Vaassen aan de start. De laatste etappe van 20km in een bijna rechte lijn naar Apeldoorn naar de sportvelden.
De benen komen maar moeizaam op gang, maar ik ben duidelijk niet de enige die hier last van heeft. Zeker de eerste kilometers is het tempo lager vergeleken met de eerdere etappes.
Het eerste deel van deze etappe gaat bijna geheel vals omhoog. Gestaag vordert de etappe om na 14km bij de echoput de Amersfoortse weg over te steken.
Ik bemerk dat het vele eten me goed heeft gedaan in de zin van dat ik geen 'energie' tekort heb. Natuurlijk protesteren de benen wel wat, maar samen met Elbert ben ik in staat een tempo van 4'15 aan te houden. Als we in staat zijn onder de 1u29 te finishen is een eindtijd van 7 uur gerealiseerd. De laatste kilometers zijn technisch nog lastig. Een soort kasseienstrook, nog wat heuveltjes en paden met los zand maken het lastig.
Bij al de etappes staat een kilometer voor de finish een bord: Nog 1 kilometer. Telkens vind ik het nog weer een heel eind. Gelukkig gaan de laatste paar honderd meter over de weg. Onder luid applaus van het publiek  loop ik met Elbert de laatste 100m naar de finish over het sportveld. De handen gaan de lucht in als we de finish passeren. Meer dan tevreden feliciteren we elkaar. Handen worden geschut ook met andere lopers die ook de finish hebben weten te behalen. Dit is een hele opgaaf en een prestatie om trots op te zijn.

De afgelopen maanden heel wat kilometers afgelegd. Dat kwam hier goed van pas. In die zin niet zozeer last gehad van de benen. De uitdaging zit hem vooral in de korte rust tussen de 6 etappes is. Weinig tijd om te herstellen. Een nog grotere uitdaging is je energiehuishouding. Hoe houd je je energieniveau op peil. Op een gegeven moment gaat je lichaam protesteren en weet het ook niet meer wat het wil. Je bent je normale prikkels qua eten en drinken kwijt. Voor een 'losse' marathon is dit probleem nog te overzien, al is het een uitdaging. Nu moet je hier echt mee zien om te gaan.
Kortom een ervaring rijker en een goede prestatie neergezet.